The Incredible Hulk #3

เรื่อง : Jason Aaron

ภาพ : Marc Silvestri, Sunny Gho

วางจำหน่าย : 7 ธันวาคม 2011

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

 

 

ในที่สุด Hulk ก็กลับมายังถ้ำ Molois แล้ว แต่ในขณะเดียวกัน 26 และ 27 ก็บุกไปยังถ้ำ Moloid แล้วเช่นกัน

 

 

“ชั้นจำไม่ได้หรอกว่าชั้นถือกำเนิดครั้งแรกเมื่อไร บางทีชั้นอาจจะอยู่กับเขามาตั้งแต่แรกเริ่มแล้วก็ได้ ชั้นเห็นทุกสิ่งทุกอย่างผ่านสายตาของเขา”

“ชั้นรู้สึกอย่างที่เขารู้สึก เขาคือผู้คุมขังฉัน กักขัง ตรวนฉันไว้ให้อยู่อย่างเงียบๆ”

(แบนเนอร์มีปมด้อยตรงที่ถูกพ่อตัวเองเฆี่ยนตีมาตั้งแต่เด็กครับ)

“จนกระทั้งวันนั้น วันที่ทุกอย่างระเบิดออกมา ชั้นได้เป็นอิสระ อย่างน้อยก็ช่วงเวลาหนึ่ง”

“แต่เขาก็กลับมาเสมอ ไม่ว่าชั้นจะเก็บเขาไว้ลึกแค่ไหน ไม่ว่าชั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม”

“ในที่สุดชั้นก็รู้สึกตัว ตราบใดที่ยังมีเขาอยู่ ชั้นจะไม่มีวันได้อะไรมากไปกว่าการมองดูสิ่งที่เรียกว่าอิสระ ดังนั้น ชั้นจะไม่จดจำว่าชั้นถือกำเนิดครั้งแรกเมื่อไร”

“แต่ชั้นจะจำการกำเนิดครั้งที่สอง”

 

หนึ่งสัปดาห์ก่อน

Hulk : ได้ผลไหม

??? : ลองดูเองสิ

??? : ชั้นคงต้องพูดว่า “ยินดีด้วย” ใช่ไหม ยอมรับนะว่าชั้นยังสงสัยอยู่เลย จากนี้ไปนายจะไปไหนต่อล่ะ

??? : นายเป็นตัวของนายเองแล้ว นายจะไปไหนก็ได้ ทำอะไรก็ได้ตามที่นายต้องการ แต่ที่ชั้นอยากถามจริงๆน่ะนะ

??? : จริงๆแล้ว Hulk ต้องการอะไรกันแน่

 

ปัจจุบัน

“ความสงบ เพียงแค่ฟังเสียงของความสงบ”

“ไม่มีเจ้าหน้าที่รัฐ, หุ่นยักษ์ หรือฉลามเขียว ไม่มีเสียงใดๆรบกวนหัวชั้น มีเพียงแค่เสียงฝุ่น, เศษหิน, ความสงบ, ความเงียบ และ”

“เสียงกรีดร้อง…”

 

Hulk ได้ยินเสียงเหล่า Moloids จึงรีบกลับไปถ้ำ Moloids ทันที และสิ่งที่เขาพบก็คือถ้ำถูกถล่มโดยฝีมือใครบางคน

หัวหน้าเผ่า : พวกมันเอาตัวพวกเขาไป

หัวหน้าเผ่า : พวกเด็กๆ

Hulk : ใครเอาตัวพวกเขาไป พวกเจ้าหน้าที่รัฐรึ

หัวหน้าเผ่า : ไม่ใช่ทหาร สัตว์ประหลาดต่างหาก Hulk พวกมันตามหาเจ้าอยู่

 

ตัดมาที่เหล่า Moloids ที่กำลังจะโดน 26 และ 27 เตรียมตัวจับเอาไปให้คุณพ่อทดลอง

(อ้าว ไหนเล่มที่แล้วบอกจะฆ่าทิ้งไงวะ)

27 : ไม่ต้องกลัว คุณพ่อจะต้องดูแลทุกคนเป็นอย่างดีแน่ พวกแกรักคุณพ่อ พวกแกทำให้พ่อแฮปปี้ แล้วพวกเราก็จะอยู่กันอย่างแฮปปี้ เห็นไหมล่ะ

26 : เงียบหน่อย

27 : เขามา?

26 : เขามาแล้ว

เบื้องหน้า 26 และ 27 อุ้งมือสีเขียวกำลังโผล่ออกมาจากลาวา

 

Hulk ปรากฎกาย

26 : แกคือ Hulk แกคือเขาที่เราเกลียด เราคือ 26 และ 27 สิ เราเก่งสุด ฉลาดสุดในเกาะของคุณพ่อ แกตายซะแล้วคุณพ่อจะแฮปปี้ แล้วคุณพ่อก็จะรักเราไปตลอดกาล เราจะฆ่าแก

Hulk : ถุย!

ทั้งสองฝ่ายต่างยืนมองหน้า รอโหลดดิ้งคำประกาศ Round 1, Fight!

 

ขณะเดียวกัน ณ มหาสมุทรเบื้องบน มีวัตถุหนึ่งกระเด็นพุ่งออกมา ลอยทะลุพื้นทะเลกระเด็นไปยันภูเขาหิมะ เป็น 26 นั่นเอง

26 : อะ อั่ก… น้องชาย ระวังด้วย เขาแข็งแกร่งกว่า เขา..

 

ตัดกลับมาที่ใต้ดิน 27 กำลังโดนนวดได้ที่เลย

26 กลับมาแล้ว พร้อมกับของฝากชิ้นโต

26 : อย่าทุบน้องชายนะ!

 

ณ ศูนย์วิจัยธรณีประจำหุบเขา Kirby

นักวิจัย 1 : 5.6 ริคเตอร์

นักวิจัย 2 : ผมไม่เคยพบเคยเจออะไรแบบนี้เลย นี่มันเหมือนว่าเกิดระเบิดถล่มที่ชั้นเปลือกโลกเลยนะเนี่ย

และข้างใต้นั้นก็กำลังถล่มจริงๆ ทะเลทรายเกิดหลุมทรายดูดขนาดยักษ์ ในเมืองเกิดแผ่นดินแยก

หัวหน้าเผ่า : ขอให้พระผู้เป็นเจ้าคุ้มครองเจ้าด้วยเถิด Hulk เอ๋ย

 

หน้าที่แล้วคงยังอลังการไม่พอ เลยจัดคลื่นยักษ์ ภูเขาหิมะถล่ม ภูเขาไฟปะทุต่อ

 

27 : ต่อยเขาเหมือนต่อยภูเขาเลย

26 : งั้นก็ต่อยให้แรงกว่านี้อีก

Hulk : ยังมี Hulk ไม่พออีกรึไง ทำไม Banner ถึงไม่ไปหาอะไรอย่างอื่นทำ แล้วปล่อยให้ชั้นอยู่คนเดียวได้แล้ว

27 : ทำไม Hulk ถึงไม่ตายซะที

26 : ตายซะ คุณพ่อจะได้แฮปปี้

Hulk : Banner? แฮปปี้? ดูท่าพวกแกจะโง่กว่าที่ชั้นคิดนะเนี่ย

Hulk กดท่า 3 เกจทุบพื้นทำแผ่นดินแยกใส่ 26 และ 27

 

26 : แก!

Hulk : อย่ามาโทษชั้น ไปโทษไอ้พ่อทูนหัวของแกดีกว่า

26 : คุณพ่อมีลูกๆอีกมากมาย และทุกคนก็รักคุณพ่อ พวกเขาจะออกมาตามหาแก ไม่ว่าแกจะไปที่ไหน พวกเขาจะตามล่าแก และทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของแก

26 : มันคงไม่มากเกินไปสำหรับแกหรอก น้องชาย ชั้นมาแล้ว

พูดจบ 26 ก็โดดลงหลุมตาม 27 ไป

 

หัวหน้าเผ่า : ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ ข้าเห็นสิ่งที่เกาะอยู่ในใจเจ้า ได้โปรดเถอะ… อย่าทำในสิ่งที่เจ้าคิดว่าต้องทำเลย มันมีแต่จะทำให้เจ้าเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น มาเถอะ มาอยู่กับเราอย่างสงบในที่ที่ลึกกว่านี้ และให้ลาวาชักนำพวกเรา

Hulk : ไปซะ

Hulk : และอย่ากลับมาอีก

เมื่อเกลี้ยกล่อมไม่สำเร็จ หัวหน้าเผ่าจึงจำยอมต้องอพยพโดยที่ไม่มี Hulk

เมื่อหัวหน้าเผ่าลาจากไป Hulk เห็นบางสิ่งด้านหลังเขา สิ่งนั้นคือก้อนหินยักษ์ที่วาดรูปเด็กๆ Moloids และ Hulk

 

“ชั้นคิดว่าชั้นเป็นอิสระ ในที่สุดชั้นก็เป็นอิสระ”

“ชั้นโง่มาก เป็นแค่ Hulk หน้าโง่”

Hulk ยกหินที่วาดรูปไว้ขึ้นมา และโยนไปปิดหลุมฝัง 26 และ 27

“มีเพียงทางเดียวเท่านั้นที่ชั้นจะเป็นอิสระได้”

 

ณ เรือของ Amanda

Amanda : มีรายงานอะไรกลับมาไหม Mr.Gor

Gor : ก็เกือบทุกคน

Amanda : แล้ว?

Gor : ผมเกรงว่า ยังไม่มีรายงานว่าพบเขาเลยครับ

Amanda : ชิ เขาต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่ ค้นหาต่อไป

ซ่า

Hulk ออกมาจากใต้ดินแล้ว

Amanda : ว้าว ดูสิใครมา เป็นไปได้อย่าโดดขึ้นมาบนเรือชั้นแบบนี้ได้ไหม นี่มันเรือลำใหม่นะ

Hulk : ตกลง

Amanda : ตกลงอะไร ถ้าจะชวนชั้นไปเป็นคู่เต้นงานโรงเรียนล่ะก็ สายไปแล้วย่ะ

Hulk : ชั้นจะยอมช่วยเธอ แต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่ง

Hulk : Banner เป็นของชั้น

 

ณ ห้องทดลองของ Banner

จ๋อ : เจี๊ยก

Banner : อะไร ชั้นยิ่งยุ่งๆอยู่ ไปไหนก็ไปซะ

จ๋อเลยเขียนข้อความให้แทน มีใจความว่า “26 และ 27 หายตัวไป”

Banner : ไอ้พวกเนรคุณเอ๊ย พวกมันทิ้งชั้น เหมือนกับที่เจ้านั่นทำ ตอนนี้พวกมันคงกำลังหัวเราะเยาะไอ้ไก่อ่อน Banner อยู่แน่ๆ

“อันตราย พบผู้บุกรุก อันตราย”

Banner : ก็ดี เราจะได้เห็นกันว่าใครกันแน่ที่เป็นไก่อ่อน

 

ณ ริมหาดเกาะของ Banner หุ่นสอดแนมของ Amanda กำลังจะย่างกรายเข้าไปที่นั่น

974-B : หมายเลข 974-B ส่งข้อมูล กำลังทำการค้นหา เริ่มต้นแสกนสัญญาณ…

บูม 974-B กลายเป็นโกโก้ครั้นช์

Banner : พวกมันกำลังมา กำลังจะมาพบสิ่งที่ชั้นกำลังทำ แต่พวกเราก็พร้อมแล้วใช่ไหม

 

เบื้องหน้าซากโกโก้ครั้นช์คือซาโตชิและผองเพื่อนโปเกม่อนสีเขียวนั่นเอง

Banner : เราจะแสดงให้พวกมันเห็นว่าใครกันแน่ที่บ้า

 

ย้อนกลับมาทะเลลาวาใต้ดินที่ไหนสักแห่ง

27 : พี่ชาย ชั้นขยับไม่ได้ พี่ได้ยินชั้นไหม พี่ชาย

26 : น้องชาย น้องชายเหรอ ชั้นมองอะไรไม่เห็นเลย ทำไมมันเงียบเชียบแบบนี้ น้องชาย

27 : พี่ชาย พี่ชายใช่ไหม ทำไมเสียงฟังดูไกลจัง มาใกล้ๆกว่านี้อีกสิ

26 : น้องชาย

27 : พี่ชาย

 

กรุณายืนไว้อาลัย 26 และ 27 เป็นเวลา 3 วิ