War of The Green Lanterns : Part 4 : Green Lantern Vol.65 : การตัดสินใจครั้งสำคัญ!!

เรื่อง : Geoff Johns
ภาพ : Christian Alamy, Doug Mahnke, Keth Champagne
วางจำหน่าย: 20 เมษายน 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

สงครามแห่ง Green Lanterns ยังคงดำเนินต่อไป เมื่อ Green Lantern ชาวโลกทั้ง 4 คนต้องตัดสินใจครั้งสำคัญ ที่พวกเขาเองก็ไม่อาจแน่ใจว่ามันเป็นความคิดที่ถูกหรือผิดกันแน่

ที่ดาวเคราะห์ Oa ดาวหลักของ Green Lantern Corps

Guardian ขบถ Krona ที่บัดนี้ใช้พลังของ Parallax เข้ายึดครอง Green Lantern Corps ทั้งหมด กำลังสอบปากคำ Kilowog ที่เป็นกรณีพิเศษที่มันไม่สามารถควบคุมได้

Krona : จากการที่สิ่งแปลกปลอมถูกใส่เข้าไปในแบตเตอรี่ศูนย์กลาง สมาชิกทุกคนของกรีนแลนเทิร์นคอร์ปควรจะอยู่ในความควบคุมของข้า

Krona : แต่เจ้านี่สิคิโลวอค เจ้ายังคงมีสติ ยังต่อต้าน ยังเข้มแข็งอยู่เลย

Kilowog : ฉันจะไม่ยอมสยบให้กับใครทั้งนั้น

เมื่อ Kilowog พูดจบ Krona ก็หยิบแหวนพลังสีเขียววงหนึ่งขึ้นมา

Krona : ข้าขอรับคำท้าทายของเจ้า แลนเทิร์นเอ๋ย

แหวนพลังสีเขียวของ Krona ส่งพลังเข้าช๊อต Kilowog จนเขาต้องร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

Krona : ใช่ อารมณ์ความรู้สึกของเจ้านั้นมีส่วนมาก…แต่มันต้องมีอย่างอื่นอีกแน่

Kilowog : มันเป็นเพราะ…ฉันเชื่อมั่นในองค์กรของเราไงล่ะ!

Krona : ไม่ มันไม่ใช่แค่เพราะแค่อารมณ์ความรู้สึกแน่ มันต้องมีสาเหตุที่อธิบายได้มากกว่านี้

แล้วมันก็เอามือแตะบนหัว Kilowog

Krona : ถ้าเจ้าไม่อยากบอก ข้าก็จะให้เจ้าแสดงให้ข้าดูแทน

Krona : อย่างนี้นี่เอง…เจ้ากับพรรคพวก ฮาล จอร์แดน, กาย การ์ดเนอร์, จอห์น สจ๊วต, ไคล์ เรย์เนอร์ และเพื่อนรักของข้า…เพื่อนเก่าของข้า…กานเธท

Krona : พวกเจ้าต่างเคยโดนพาราแล็กซ์สิงสู่มาก่อน เจ้าสามารถรู้สึกถึงมันผ่านทางแหวนของเจ้า และมันทำให้เจ้าสามารถต่อต้านการควบคุมของมันได้ แต่พวกเจ้าไม่มีทางที่จะต่อต้านข้า ได้หากมาอยู่ต่อหน้าประชิดตัวเช่นนี้

แหวนพลังที่ Krona ถืออยู่เข้าสวมเข้ากับนิ้วของ Kilowog

Krona : คิโลวอค แห่ง โบโลแว็ก วิค เจ้ามีความสามารถที่จะสยบความกลัว

Krona : ขอต้อนรับสู่กรีนแลนเทิร์นคอร์ปของข้า

ตัดไปที่เขตอวกาศ 2000

ที่ดาวเคราะห์ที่ไม่มีผู้อยู่อาศัย ที่ถูกเรียกว่า “กรีนเฮ้าส์”

Hal Jordan และ Guy Gardner กำลังเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะ

Guy : เราเดินวนกลับมาที่เดิมนี่นา

Hal : นายแน่ใจหรือ?

Guy : ก็รอยเท้าเราเองมันอยู่ข้างหน้านั่นไงล่ะจอร์แดน!

Guy : ถ้าเราหาทางเข้าฐานลับไม่เจอในเร็วๆนี้ล่ะก็ เราได้กลายเป็นไอติมแท่งแน่

Hal : มันจะต้องอยู่แถว…แถวนี้แหละ

Guy : นายจำไม่ได้หรือว่ามันอยู่ตรงไหนน่ะ?

Hal : ฉันสร้างมันตอนช่วงหน้าร้อนน่ะ

Guy : เจ๋งเลยนี่

Guy : บางทีเราน่าจะส…ใส่แหวนสักแป๊บนึงว่าไหม? ทำให้เราอบอุ่นแล้วก็ใช้มันหาประตูทางเข้าฐาน

Hal : แล้วเสี่ยงให้พาราแล็กซ์เข้าครอบงำเราอีกครั้งงั้นหรือ? เราเกือบจะฆ่ากันตายมาเมื่อกี้นี้เองนะกาย

Guy : แล้วนายจะให้เราทำยังไงกันล่ะพ่อหนุ่มนักบิน ฉันไม่เห็นทางอื่นตรงไหนเลยนะ

แคร๊ง!

Hal : เดี๋ยวนะ นายได้ยินไหม? ที่พื้นรู้สึกว่าต่างกับที่อื่นๆใช่ไหม?

“ตรวจพบกรีนแลนเทิร์น 2814.1 และ 2814.2”

ทันใดนั้นพื้นก็เปิดออก แล้วพวกเขาก็หล่นลงไป

ในที่สุดพวกเขาก็พบฐานลับจนได้

Guy : นี่เรามียานอวกาศอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?

Hal : เมื่อปีที่แล้วเอง มันชื่อว่า เดอะอินเตอร์เซปเตอร์

Hal : เป็นยานที่เร็วที่สุดในจักรวาลเชียวละ

Guy : แล้วนายไปหามันมาจากไหนกันน่ะ?

Hal : มันเคยเป็นยานที่ใช้ขนส่งพวกแมนฮันเตอร์ ฉันเจอมันในกองเศษเหล็กบนโออาร์ แล้วขอให้สเตลช่วยซ่อมและโปรแกรมมันใหม่ ฉันก็ยังไม่ทันได้ทดลองบินมันหรอกนะ แต่ฉันคิดว่ามันคงเป็นการฉลาด ที่จะมีมันไว้เผื่อเราจะต้องการไปที่ไหนอย่างรวดเร็วน่ะนะ

“สวัสดีค่ะกัปตันจอร์แดน”

Guy : “กัปตันจอร์แดน” งั้นเหรอ?

“และขอต้อนรับขึ้นเครื่องค่ะ คุณกาย การ์ดเนอร์ ฉันคือระบบควบคุมของอินเตอร์เซปเตอร์ ชื่อว่าอายาค่ะ ต้องการเครื่องดื่มไหมคะ?

Guy : เอาเป็นเบียร์สดเย็นๆเป็นไง ที่รัก?

“ได้ค่ะคุณการ์ดเนอร์”

แต่ Guy ก็ยังไม่ทันได้ดื่ม…

Hal : ไม่เอาน่า

Guy : ฉันก็ไม่ได้จะดื่มจริงๆซักหน่อย

(เรอะ? ดูสีหน้านายจะเสียดายมากเลยนา)

Hal : เราจะใช้ยานลำนี้เพื่อไปสมทบกับพวกจอห์นกับไคล์

Guy : แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าพวกนั้นอยู่ที่ไหน?

Hal : ยานลำนี้สามารถตรวจหาแหวนของพวกเขาได้ และบันทึกการใช้ครั้งสุดท้ายของพวกนั้น ก็เป็นเมื่อยี่สิบนาทีก่อนบนโออาร์

Hal กดสวิทซ์เปิดประตูฐานลับ เพื่อเตรียมนำยานขึ้น

Hal : เป็นไปได้ว่าพวกนั้นจะสามารถต่อต้านการควบคุมของพาราแล็กซ์ อย่างน้อยก็ในช่วงแรกๆน่ะนะ เพราะงั้นฉันจึงคาดเดาว่าพวกนั้นคงสามารถถอดแหวนออกเหมือนกับที่พวกเราทำ

Hal : นายคงรู้ว่าคนเขาว่ายังไงกับไอ้การคาดเดาใช่ไหม? ขนาดนายกับฉันยังเพิ่งจะเอาตัวแทบไม่รอดมาเลย แถมบนโออาร์ก็จะต้องมีศัตรูอยู่เป็นพันๆแน่ เราจะบินเข้าไปดุ่ยๆโดยไม่มีแผนจะหนีออกมาไม่ได้นา

ยานเริ่มจุดเครื่องยนต์ มีเสียงดังกระหึ่ม

Hal : นายได้ยินเสียงเครื่องยนต์นั่นไหมล่ะ?

Guy : สายตานายมันออกแววพิลึกๆอยู่นะฮาล

Hal : จริงสินะ นายไม่เคยบินกับฉันนี่ อย่าเรียกว่าพิลึกๆเลยกาย เรียกว่าความตื่นเต้นดีกว่า

เมื่อมาเจอด้านที่ไม่คุ้นเคยของเพื่อนตัวเองเข้าให้ Guy ก็ชักเริ่มใจคอไม่ดี

Guy : นี่เข็มขัดนิรภัยอยู่ไหนเนี่ย?!

Hal : ยี๊-ฮ่า!!!!!!!

Guy : อุ๊บ! ไอ้การเดี๋ยวเอียงทางโน้นทีทางนี้ทีมันทำให้ฉันคลื่นไส้แล้วนะ นายทำอะไรกันเนี่ย?

Hal : ฉันต้องใช้ระบบนำร่องในการล็อคตำแหน่งของแหวนของจอห์นกับไคล์ ดังนั้นแม้มันจะมุ่งตรงไปยังโออาร์ แต่มันไม่สามารถที่จะหาเส้นทางที่ปลอดภัยได้

Hal : ซึ่งนั่นหมายความว่า เราต้องบังคับหลบหลีกไม่ให้พุ่งชนเข้ากับดาวเคราะห์หรือดาวฤกษ์ด้วยตัวเอง

Hal : อีกแค่ไม่กี่นาทีเราก็จะถึง…แล้ว

แล้วทันใดนั้นภาพทิวทัศน์ที่คุ้นตาก็ปรากฎขึ้นตรงหน้า

Hal : โออาร์อยู่ข้างหน้านั่นแล้ว

ทันใดนั้นระบบควบคุมของยานก็แจ้งเตือนขึ้น

“โปรดรัดเข็มขัดนิรภัยของท่านด้วย เรากำลังพบกับการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง”

Guy : ใช่ แถมไอ้แรงสั่นสะเทือนนั่นมันมีชื่อเสียด้วย

เป็น Kilowog นั่นเอง

เมื่อท่าทางยานจะไปต่อไม่ได้แล้ว พวก Hal ก็ต้องรีบลงยานชูชีพ ซึ่งตั้งโปรแกรมให้มุ่งไปยังสถานที่ๆ John กับ Kyle อยู่

แต่ในยานชูชีพนั้นค่อนข้างจะคับแคบสำหรับสองคน…

Hal : ฉันหวังว่าไอ้ที่โดนหลังฉันอยู่นั่นคือหัวเข็มขัดของนายนะ

Guy : อย่าหลงตัวเองไปนักเลยน่า

“ตรวจพบจอห์น สจ๊วต และ ไคล์ เรย์เนอร์แล้ว”

แล้วยานชูชีพก็พุ่งทะลุพื้นถนนลงไปใต้ดิน ก่อนจะหยุดนิ่ง

Guy : ฉันจะไม่ขอบินกับนายอีกแล้ว

Hal : ไม่นึกว่านายจะบ่นมากขนาดนี้นะเนี่ย

แล้วก็มีเสียงพูดดังขึ้น

Kyle : นี่พวกนายทำอะไรกันเนี่ย?

ในที่สุด Green Lantern ชาวโลกทั้ง 4 คนก็มารวมกันจนได้

Kyle : หรือจะพูดอีกอย่าง…พวกนายมาทำอะไรที่นี่?

Guy : ก่อนที่เราจะแลกเปลี่ยนเรื่องราวกันนะพ่อหนุ่ม…เราไปหาที่หลบที่พวกนั้นหาเราไม่เจอก่อนดีกว่า

John : เรานึกว่าการซ่อนตัวอยู่ใต้ดินจะทำให้เราเอาตัวรอดได้สักพัก แต่เราไม่รู้ว่าโออาร์มันซับซ้อนขนาดนี้ อุโมงค์พวกนี่มันทอดยาวเป็นไมล์ๆในทุกทิศทางเลย

Hal : นายรู้ไหมว่ากานเธทอยู่ที่ไหน?

Kyle : ไม่ แต่จากการที่เขาเสียสละตัวเองเพื่อปกป้องพวกเรา…เขาอาจตายไปแล้วก็ได้

Guy : กานเธทนั้นอึดกว่าที่ใครๆคิดมากนะ

John : ต่อให้กานเธทก็ไม่มีทางรอดจากการโดนคนเป็นพันรุมกินโต๊ะหรอกนะ

Kyle : แบตเตอรี่หลักอยู่ห่างออกไปเป็นครึ่งดวงดาวนะจอห์น แล้วเราจะไปถึงที่นั่นได้ยังไง นี่ยังไม่พูดถึงว่าเราจะรอดไปถึงที่นั่นได้โดยไม่มีแหวนพลังด้วย?

ทันใดนั้น Hal ก็เอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อโค๊ท

Hal : อย่างที่ฉันบอกพวกนายว่า แครอลกับพวกผู้นำกลุ่มอื่นๆถูกดูดเข้าไปในหนังสือยักษ์สีดำของโครน่านั่น

Hal : แต่แหวนของพวกเขาอยู่ที่นี่ ที่นี้เราก็ต้องเลือกกันแล้วล่ะ

Guy : เราทุกคนต่างก็รู้ว่าแหวนมันจะเป็นผู้เลือกคนที่ใส่มันนะจอร์แดน

Hal : ฉันก็เคยใช้แหวนพลังสีเหลืองมาแล้วนะกาย…ด้วยเจตนาของตัวเองด้วย

(เป็นเหตุการณ์ในช่วง Sinestro Corps’s War)

John : ฉันนึกว่าที่นายสามารถใช้พลังของแหวนนั่นได้ เป็นเพราะนายมีประสบการณ์กับพาราแล็กซ์มาก่อนเสียอีก

Hal : มันเพราะฉันเคยมีประสบการณ์กับความกลัวต่างหากล่ะจอห์น

Hal : ฉันก็ไม่ได้บอกว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายหรอกนะ ให้ตายสิ เราอาจไม่สามารถทำให้มันทำงานได้เลยด้วยซ้ำ แต่เราก็ต้องลองดู ในการจะทำให้มันส่องแสงขึ้นเราต้องรับรู้ความรู้สึกของเรา…ฉันก็รู้ว่ามัน ไม่ใช่สิ่งที่เราถนัดนัก แต่…

Guy : ลองบอกกับพ่อนักคิดนี่เป็นไง

Kyle : ให้ตาย ขอบใจที่ย้ำนะ กาย

Guy : ใจเย็นน่าไคล์ มันเป็นคำชมน่ะ ส่วนใหญ่น่ะนะ เอาละถ้าเราจะต้องเลือกกันล่ะก็ฉันขอเป็นคนแรกแล้วกัน ฉันไม่อยากจะต้องใส่ชุดแนบเนื้อที่ทำจากคริสตัลน่ะนะ สีชมพูมันไม่เหมาะกับฉันเลย

Guy หยิบแหวนพลังสีแดงของ Atrocitus ขึ้นมา

Guy : ฉันเคยมีประสบการณ์กับพลังของสีแดงมาแล้ว ฉันรู้จักความโกรธแบบเดียวกับที่ฮาลรู้จักความกลัว

Kyle : กาย นายเคยเกือยตาย เมื่อตอนที่เราพยายามจะเอาแหวนสีแดงออกจากนิ้วนายครั้งที่แล้วนะ

(เหตุการณ์ในช่วง Blackest Night)

Guy : เรากำลังจะต้องช่วยองค์กรของเราอยู่นะไคล์ เราค่อยมาห่วงฉันทีหลังเหอะ

Kyle : แต่ว่า…

Hal : เราต้องเสี่ยงดวงกันแล้วล่ะนะ เอาละเลือกสิ่งที่นายต้องแบกรับได้เลย

แล้ว Hal ก็เลือกแหวนพลังสีเหลืองของ Sinestro ขึ้นมา

Kyle : ฉัน…เอาสีฟ้าแล้วกัน ถ้าทุกคนจะไม่ว่าอะไร ฉันมีความหวังอยู่ ฉันรู้น่ะนะว่าฉันมี

Hal : แล้วนายจะเลือกอันไหนล่ะจอห์น?

John : สีส้มแล้วกัน

แต่ Hal ดูจะไม่เห็นด้วย

Hal : ฉันว่านายอย่าเลือกวงนี้ดีกว่านะจอห์น ฉันเคยมีประสบการณ์จากการแค่สัมผัสตะเกียงพลังสีส้ม มันแสดงให้ฉันเห็นว่า แหวนนี่มันจะบิดเบือนความรู้สึกทุกอย่างที่นายมี แล้วถ้าจะว่าไป…ความโลภงั้นหรือ? มันไม่ตรงกับนายเลย

แล้ว Hal ก็ยื่นแหวนพลังสีครามให้กับ John

Hal : เอาวงนี่แล้วกัน

John : ความเห็นอกเห็นใจงั้นรึ?

Hal : นายมีความเห็นอกเห็นใจให้ทุกคนเสมอล่ะจอห์น

แล้วพวกเขาก็สวมแหวนพลังที่ตนเลือก

Guy : ที่นี้เราก็มาลุยกันเล….อ๊าค!!!!

“ความโกรธ”

“ความกลัว”

“ความหวัง”

“ความเห็นอกเห็นใจ”

Hal : เอาล่ะโครน่า…

Hal : ถึงเวลาที่แกต้องระวังพลังของพวกเราแล้ว

การ เอาแหวนพลังที่ไม่คุ้นเคยมาใช้นั้น มันจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือผิดกันแน่?! พวกเขาจะสามารถใช้พลังของพวกมันได้หรือไม่? : โปรดติดตามตอนต่อไปใน Green Lantern Corps เล่ม 59