Batman : The Black Mirror ตอน 3

ขอบครัวผมบอกกฎสามข้อในการเอาตัวรอดจากการแสดงเสมอ
หนึ่ง ตั้งสติหมั้น อย่าได้ไปสนใจอย่างอื่นแม้เสี่ยววินาที

“ท่านทั้งหลาย กระผมจะละทิ้งนครก็อธแธมในรุ่งเช้าพรุ่งนี้ ฉะนั้นโปรดช่วยกันสร้างค่ำคืนนี้ให้ผมได้จดจำตราตรึงในดวงจิตเถิด จงไล่ล่ามันซะ!”

Dick Grayson หลังจากโดนสารพิษเขาพยายามควบคุมสติไม่ให้เผลอปล่อยตัว
ให้พวกแขกในงานที่ตอนนี้ไม่ต่างอะไรจาก สัตว์ร้ายจับตัวไปกัดกิน ทีละชิ้นทีละชิ้น

“จับมัน!”

“ฟันเขา ฉันจะเอาฟันของเขา”

 

สภาพตอนนี้ของ Dick ไม่ต่างอะไรจากอาหารอันโอชะของสัตว์ป่าในกรง
เขาพยายามแวกว่ายเอาตัวรอด กระโดดหลบมุ่งหน้าไปบนเวที โจมตีและฉกชิง
เอาชะแลงที่สังหาร Jason Todd มาไว้ในมือ

 ในห้องที่เต็มไปด้วยผู้คนทางออกโดนปิดกั้น อะไรที่จะสามารถพาเขาหลุดออกไปจาก
ที่นี่ได้ ข้างบนนั้น แชงกาเลีย ที่ผูกติดกับเผดานไม้ ใช่น้ำหนักของมันอาจ
ดึงเอาเพดานบ้านด้านบนออกมาได้ Dick ออกตัวสุดแรง ดึงร่างตัวเองไปอยู่บนนั้น

 เขานำเอาอาวุธในมือ ทำแชงกาเลียร่วงลงมา เพดานเกิดช่วงโหวงน้อยนิด พอสำหรับ
เอาตัวเขามุดออกไปได้ แต่เขาลืมไปแล้วว่าภายนอกยังมีผู้คุมประตูอยู่ ชายร่างยักษ์
โจมตีด้วยเท้า แรงกระแทกใส่ใบหน้าทำให้เกือบหมดสติ Dick โดนจับดึงขึ้นมา
พร้อมที่จะกลายเป็นอาหารให้สัตว์ร้าย

     กฎที่สองของการเอาตัวรอดคุณต้องสร้างตาข่ายของตัวเอง เพื่อหยุดความวิตก
และทำร่างกายให้เตรียมพร้อมกับปัญหา

ถึงแม้ Dick Grayson จะสามารถหลุดพ้นผู้คุมได้แต่เขาไม่อาจหนีฝูงอสูรกายได้พ้น
ร่างของเขาโดนจับกดลงพื้น เขี้ยวเล็บ และฟันอันแหลมคมได้สร้างรอยแผลบนใบหน้าแขนขา

ผมคือ แบทแมน แห่งนครก็อธแธม คนเหล่านี้คือประชาชนแห่งนครนี้ กลายเป็นเครื่องมือ
เพื่อสร้างความเร้าใจให้คนเดียว พวกเขาไม่ใช่สัตว์ร้าย ไม่..ไม่ใช่

“ออกไปให้พ้น!”

ถ้าหากกฎข้อสองไม่ได้ผล ถ้าคุณยังสลัดความกลัวไปไม่ได้ และมือของคุณจับไม่มั่นพอ
ครอบครัวของผมยังมีกฎข้อสาม นั้นก็คือ จงภาวนาให้ร่างตัวเองลงในที่ไม่เจ็บปวดนัก

และทุกอย่างก็ดูมืดลง

 

 Dick Grayson ลืมตาขึ้นแสงอาทิตย์สาดส่อง กระทบใบหน้าหญิงสาวสวยคนนึง
ใบหน้าเธอไม่เปลี่ยนเลยตั้งแต่เขาเจอเธอครั้งแรก Barbara นั่งมองด้วยความเป็นห่วง

“ดิ๊ก ค่อยๆลุกนะ”

“ดีลเลอร์ หมอนั้น เดียวนะมีบางอย่างผิดปกติ”

“มีบางอย่างที่คุณควรรู้ดิ๊ก”

“ทำไมขาผมไม่รู้สึกอะไรเลย”

“พระเจ้า มันไม่ง่ายเลยที่จะบอกเรื่องนี้กับคุณ”

 

 

“ไม่…ไม่นะ”

“พวกนั้นได้ตัวคุณก่อน ทิม จะไปถึงตอนเขาไปเจอคุณ พวกนั้นก็กำลังกินขาคุณยู่”

เขายกผ้าห่มขึ้นพบว่า ขาทั้งสองข้างถูกตัดขาดหมดแล้ว

 

 “ไม่นะ เรื่องนี้มันไม่ควรเกิดขึ้น”

“แต่คุณยังมีชีวิตนะ นั้นก็แปลว่าฉันยังขอบางอย่างจากคุณได้”

“และฉันขอส่วนที่เหลือของคุณนะ!”

Barbara ชักมีดขึ้นมาพยายามแทงลงที่ตัว Dick เขากลิ้งหลบลงมาใต้เตียง

ถึงเธอจะพิการก็ยังสามารถใช้มือคลานตามเขามา

“บาร์บาร่า อย่าได้โปรด”

“ฉันรักคุณนะ รักคุณมาตลอด แต่ครั้งนี้ขอแค่ได้กินชิ้นส่วนของคุณก็พอ”

เธอแยกเขี้ยวฟันอันน่าสยดสยองแล้วฟังมันเข้าที่เนื้อของเขา

 

 

“ดิ๊ก ฉันเอง”

ภาพสักครู่เป็นเพียงแค่ความฝันเอง Dick ตื่นมาพบกับ Barbara คนเดิมคนที่อ่อนโยน
ความฝันพวกนั้น มันคงเป็นผลจากแก๊สพิษที่ยังไม่หายขาด อาจจะต้องใช้เวลาซักพัก
มันคงจะหาย Barbara บอกว่าสารพิษที่ตกค้างในร่างกายเขาเป็นชนิดที่ไม่เคยพบเห็น
มานานและบอกไม่ได้ว่าเป็นชนิดเดียวกับที่ Jonathan Crane หรือ Scarecrow ใช้หรือป่าว

“ผมหลับไปนานเท่าไร”

“แค่ เก้าชั่วโมง”

 

ถึงร่างกายจะบอบช้ำแต่ Dick Grayson ตั้งใจจะไปหยุด Dealer ให้ได้ก่อนไม่ทันการ
เพราะรุ่งเช้าวันนี้เขาจะขนของหนีออกจาก Gotham แต่ Barbara ต้องการให้เขาพัก

“ดิ๊ก เราตามรอยเขาจากเงินก็ได้ ฉันจะขุดคุ้ยเรื่องนี้ทุกวัน อีกหนึ่งอาทิตย์เราก็ได้ตัวหมอนี้ไม่ว่าเขาจะไปอยู่ที่ไหนก็ตาม ไม่จำเป็นต้องรีบ”

“ไม่ เขาต้องโดนจับที่นี่ ในเมืองก็อธแธม”

 

 

“คุณกิลบอร์ก เราเจอปัญหาแล้วครับ”

ขณะที่เครื่องบินขนส่งของ The Dealer กำลังออกจากสนามบิน Gotham International
บอดี้การ์ดประจำตัวได้มารายงานว่าประตูที่ห้องเก็บสัมพาระได้ถูกเปิดโดยไม่ทราบสาเหตุ
และเมื่อเดินไปสำรวจเขาก็ได้พบว่า มีรถทรงจรวดที่บินไล่ตามหลังมา เปิดประตูขนส่งปล่อยให้
ข้างของหลุดออกจาตัวเครื่อง

“ไม่นะ สินค้าของฉัน หายไปหมดเลย”

“มันเอง ไอ้แบทแมน”

“บอกคนขับให้เอาเครื่องเชิด ยานของมันตามเราที่ความสูง สามหมื่นฟุตไม่ได้หรอก”

 

     ไม่นานเครื่องบินเชิดหัวขึ้นแต่ Dealer ได้ประเมินความสามารถของ Batman ต่ำไป
ถึงแม้จะบินตามไม่ได้ Batman ก็ได้อาศัยแรงดีดตัวจากรถพุ่งทะยานขึ้นมา พร้อมกับ
ใช้ชุด Batsuit Jet บินไล่ตามเหมือนดั่งค้างคาวไล่ตะปบเหยื่อ

เหล่าบอดี้การ์ดชุดดำทั้งสองเมื่อได้เห็น ก็ไม่ลังเลหยิบปืนและสาดกระสุนใส่
ด้วยแรงลมทำให้ฝีมือการเล็งเป้าคาดเคลื่อน กระสุนหลายสิบผ่านตัว Batman ไป
โดยไม่มีเฉี่ยวโดนแม้แต่นัดเดียว Batman ยกแขนทั้งสองและชี้เป้าไปหาชายชุดดำ
พร้อมปล่อยกระสุนตาข่าย มันกระทบโดนตัวและแตกออกมาเป็นตาข่าวชนิดเหนียวแน่น
รัดทั้งสองแน่นิ่ง ร่วงหล่นจากเครื่องบิน พร้อมกับมีร่มชูชีพเพื่อให้พวกเขาแตะพื้นแบบยังมีชีวิต

Batman กางปีและร่อนลงตรงประตูเครื่องบิน The Dealer มองดูแววตาของศัตรูเหงื่อเริ่มไหล
แต่นี่ไม่ใช่จุดจบที่เขาจะต้องมายอมรับ

“เอาเครื่องลงซะ กิลบอร์ก ตำรวจสากลได้ล้อมแกไม่ออกจาก ก็อธแธมแล้ว”

“แกควรจะเลียแผลอยู่ในถ้ำไม่น่าออกมายุ่งกับฉันเลย”

 

เสียงชายแก่เปลี่ยนไป พร้อมกับร่างกายที่ผิดแบบ ศีรษะเขาใหญ่ขึ้นดวง เสื้อผ้าฉีกขาด
ชายชราตอนนี้ได้กลายเป็นสัตว์ร้ายอีกตนหนึ่ง

มันโจมตีร่างมนุษย์หุ้มเกราะไปติดกับข้างฝา และทุ่มสิ่งของในลังกะให้มนุษย์ค้างคาว
ร่วงจากเครื่องบิน ชุดของ Firefly ในลังกระจัดกระจายเชื้อเพลิงจากชุดเกิดการระเบิด
ร่างของ Batman ลงไปกองกับพื้น

Guiborg ใช้มือจับร่างของเขาขึ้นมาและให้จ้องมองดวงตาในวาระสุดท้ายของชีวิต

“จองมองตาฉันซะ แกเห็นไหม”

“รู้ไหมฉันเห็นอะไร”

 

ร่างอันอัปลักษณ์คิดเอาเองว่าตนเนื้อกว่าเปิดช่องว่างด้านล่าง ให้ Batman สามารถใช้เท้าโจมตี

“ที่ฉันเห็นก็แค่ อาชญากรทั่วไป..คนแก่..ที่ขายกองขยะให้พวกคนรวยฆ่าเวลาเล่น..แกไม่ใช่พ่อพระหรือปีศาจหรอกและไม่ใช่เจ้าของเมืองก็อธแธมนี้”

 

 ร่างของ Guiborg โดนเล่นงานจนหมดแรง

“แกต่างหากที่ติดหนี้เมืองก็อธแธม”

“ไม่แน่หรอกไอ้หนู ซักวันมันจะเป็นของฉันแต่ตอนนี้…”

ลังขนสินค้าหล่น ลงมาใส่ตัว Batman ทำให้ร่างของเขาหลุดลอยออกจาเครื่องบิน
Dick มองขึ้นไปบนฟ้า เปลวเพลิงจากเครื่องแรงขึ้น จนเกิดการระเบิด

 

เศษของในลังกระจัดกระจายชุดเหล่าวายร้าย Dick กางร่มชูชีพ
ร่อนลงสู่พื้นอย่างปลอดภัย

 

ไม่นานที่ห้องแมนชั่นตึก Wayne Tower
Dick Grayson นำสิ่งของเก่าๆของเขามาจัดวางเรียงตามพนังห้องไม่ว่าจะเป็น
เกียรติบัตรตำรวจแห่งนคร Bludhaven และโปสเตอร์คณะละครสัตว์ Flying Graysons
ตามคำแนะนำของคุณหมอ Leslie Thompkins ว่าของพวกนี้จะช่วยทำให้ฝันร้ายของเขาหายไป

 

พ่อบ้าน Alfred  เดินเข้ามาในห้องพร้อมสิ่งของที่ห่อด้วยผ้าสีขาวเขาเปิดมันออกมา
แล้วถามแก่ Dick ว่าจะทำอย่างไรกับมันดี

“ตอนคุณหนูทิมไปเจอคุณเขาพบสิ่งนี้อยู่ข้างตัวคุณครับ”

มันคือชะแลงที่เก็บความทรงจำอันเลวร้ายของครอบครัว

“เอาไปทิ้งแม่น้ำให้หน่อยครับ”

“ได้ครับผม”

 

Dick มองออกไปนอกหน้าต่าง เขารับรู้ได้ว่าบางอย่างในตัวเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว
เมือง Gotham ที่เขาเติบโตมาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งที่เขาจะต้องปกป้องในฐานะ Batman

“คุณพักผ่อนน้อยมาก ผมว่าคุณหนูน่าจะพักผ่อนอีกซักหน่อย ให้ผมปลุกคุณมาท่านซุปช่วงสายๆไหมครับ คุณหนูริชาร์ด”

“คุณหนูริชาร์ด?”