Red Hood and the Outlaws: Rebirth #1
เรื่อง : Scott Lobdell
ภาพ : Dexter Soy
วางจำหน่าย : 27 กรกฎาคม 2016
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ผลงานแปลโดย Balata Dechaprapt <balatahappy@gmail.com>

ณ ตรอกแห่งหนึ่งในเมืองก็อธแธม

เจสัน ท็อดด์ ของเรากำลังแงะล้อของแบทโมบิลอยู่

??? : อะแฮ่ม

แบทแมน : นายรู้ใช่ไหมว่านั่นมันแบทโมบิล?

เจสัน : เอ่อ..คุณก็คงรู้ใช่ไหมว่ามาจอดในตรอกโจรน่ะ?

พอพูดจบเจสันก็ไม่รีรอ เขาพุ่งเข้าไปพร้อมง้างประแจเตรียมฟาด แต่ก็ถูกแบทแมนรับได้อย่างง่ายดาย

เจสัน : คุณคงอยากจะอัดผมแล้วก็โยนผมเข้าคุกเหมือนโจรคนอื่นๆ สินะ

แบทแมน : ฉันจะถามนายแค่ครั้งเดียวนะเจ้าหนู ฉะนั้นคิดให้ดีก่อนที่จะตอบ…

เจสัน : อะไร?

แบทแมน : …นายหิวไหม?

แล้วทั้งคู่ก็มานั่งกินเบอร์เกอร์ด้วยกัน

แบทแมน : ค่อยๆ กินเจสัน เดี๋ยวก็ได้กัดนิ้วตัวเองหรอก

เจสัน : โทษที

เจสัน : ตลกดีนะ ครั้งหนึ่งผมเองก็เคยมาที่นี่ มองหาคฤหาสน์ของตระกูลเวย์น กะว่าจะไปขโมยอะไรสักหน่อย แต่ดันหลงทางก่อน

แบทแมน : ทำไมนายถึงคิดว่าการขโมยของของคนอื่นมันเป็นเรื่องที่ดีล่ะ?

เจสัน : ถามจริง? คุณลองมองดูสิ ไอ้มหาเศรษฐีเพลย์บอยที่คิดว่าตัวเองอยู่บนจุดสูงสุดของโลก เฮอะ!

แบทแมน : บางครั้งนายต้องให้โอกาสคนอื่นบ้างเจสันแล้วพวกเขาจะทำให้นายประหลาดใจ

“ปรากฏว่าแบทแมนกับมหาเศรษฐีคือคน ๆ เดียวกัน”

“ก่อนผมจะรู้เรื่องนั้น ผมก็ได้อยู่ใหม่ บ้านหลังใหม่”

“ถือว่าไม่เลวสำหรับเจ้าเด็กที่นอนบนลังข้างถนนสัปดาห์ก่อน”

เจสันปรับตัวได้ไวมาก เขาเรียนรู้และพัฒนาได้อย่างน่าเหลือเชื่อภายในระยะเวลาอันสั้น

เจสัน : ทุกครั้งที่ผมคิดว่าผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว…ผมกลับรู้ตัวว่าจริง ๆ แล้วผมแทบไม่รู้อะไรเลย

อัลเฟรด : มันคือพัฒนาการครับคุณหนูเจสัน นายท่านบรูซเชื่อมั่นในตัวคุณมาก

เจสัน : คุณคิดอย่างนั้นเหรออัลเฟรด?

อัลเฟรด : แน่นอนครับ ไม่อย่างนั้นนายท่านคงไม่ฝากของขวัญชิ้นนี้มาให้

อัลเฟรดยื่นชุดโรบินให้กับเจสัน

ทั้งสองคนร่วมมือกันปราบอาชญากรรมในยามวิกาล แต่ดูเหมือนว่าเจสันนั้นจะคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ และชอบใช้กำลังเกินกว่าเหตุ…

ปัจจุบัน เจสันกลายเป็น”เรดฮู้ด” เขาขี่มอเตอร์ไซค์ฝ่าดงรปภ. เข้ามาพร้อมรัวกระสุนไม่ยั้ง

นายกฯ : นี่แกบ้าไปแล้วรึไง?!

เรดฮู้ด : ท่านนายก มีอะไรจะสั่งเสียไหม?

นายก : แกต้องการอะไรเรดฮู้ด เงินงั้นเหรอ? หรือว่าคำขอโทษ?

เรดฮู้ด : เชื่อผมเถอะ คุณไม่มีอะไรที่ผมต้องการหรอก

ขณะที่เรดฮู้ดกำลังจะลั่นไกนั้นเอง ก็มีแบทตาแรงขว้างมาปักที่อกของเขา

เรดฮู้ด : ให้ตายสิ

บึ้ม!

แล้วเจสันก็พบกับแบทแมนอีกครั้ง

แบทแมน : ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร มันจบแล้ว

“ก็อย่างที่เขาว่า ชีวิตนั้นไม่มีเส้นตรง ทุกอย่างล้วนเป็นวงกลม แล้วเราก็วนกลับมาอยู่จุด ๆ นี้อีกครั้ง”

“ผมคิดว่าผมเปลี่ยนไปตั้งแต่ก้าวออกมาจากตรอกนั่น”

“คิดว่าสายตาของแบทแมนที่มองลงมาที่ผมนั้นไม่ทำให้ผมกลัวอีกแล้ว”

“แต่นั่นคงเป็นเพียงคำโกหก”

“ผมควรจะกล้าเหมือนเมื่อก่อนไหม? แน่นอน”

“เพราะผมมีสิ่งที่ตัวผมตอนอายุ 16 ไม่มี”

“ประสบการณ์”

ทั้งสองเริ่มเปิดฉากปะทะกัน

เรดฮู้ด : ไว้เราค่อยคุยกันทีหลังได้ไหม?

แบทแมน : ไม่

เรดฮู้ด : ถามไปงั้นแหละ

แบทแมน : นายก็รู้ว่านายเอาชนะฉันไม่ได้หรอก

เรดฮู้ด : ถ้าสู้กันแบบยุติธรรมล่ะก็ใช่ แต่ถ้าเรื่องตุกติกละก็ผมว่าผมพอใช้ได้นะ

เรดฮู้ดถูกแบทแมนรัดอย่างแน่น เขาเลยใช้ที่ช็อตไฟฟ้าที่ชุดช็อตแบทแมนซะ

พอแบทแมนล้มลง เรดฮู้ดก็รีบพุ่งตรงไปจัดการท่านนายกฯ เขาชักปืนขึ้นมา

แบทแมน : เจสัน…อย่า….

ปัง!

“นี่คือภาพของเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงก่อน — เมื่อแบทแมนไม่สามารถปกป้องนายกจาการถูกเรดฮู้ดยิงได้ อย่างไรก็ตามยังไม่มีการยืนยันแน่ชัดเกี่ยวกับอาการของท่านายก”

ตัดภาพมาที่เรดฮู้ดที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในบาร์

เจ้าของร้าน : เรดฮู้ดงั้นเหรอ? นายคงเด็กเกินที่จะรู้เรื่องนี้ แต่ว่าเดิมทีเรดฮู้ดน่ะ เป็นชื่อของแก็งค์ที่โจ๊กเกอร์เคยคุม

เรดฮู้ด : จริงดิ

เจ้าของร้าน : จริง ฉันว่านายควรระวังตัวไว้บ้างนะ ฉันเคยเจอเจ้าตัวตลกนั่นครั้งนึง นายคงไม่อยากเป็นศัตรูกับมันแน่

ปีก่อน

ดูเหมือนว่าเจสัน(โรบิน) จะออกมาลุยคนเดียว จนพลาดท่าถูกโจ๊กเกอร์จับตัวมา เขาโดนโจ๊กเกอร์ฟาดด้วยชะแลงอย่างหนัก พร้อมทิ้งระเบิดไว้ข้าง ๆ ก่อนจะจากไป

เจสัน : บรูซ…. ผมขอโทษ

“หลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้เลย เพราะว่าผมตาย”

“สุดท้ายผมถูกฟื้นคืนชีพขึ้นมาด้วยบ่อลาซารัส และผมก็กลับมาที่เมืองก็อธแธม”

“ผมโกรธมากที่บรูซไม่ได้ล้างแค้นให้ผม”

“เอาจริง ๆ ตั้งแต่นั้นความสัมพันธ์ของเราก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย”

??? : ขอโทษนะครับ?

เรดฮู้ด : โทษทีพวก พอดีฉันไม่ชอบแนวซาดิสม์-มาโซคิสม์น่ะ

??? : อ่า…ไม่ ฉันว่านายเขาใจผิดแล้วล่ะ ฉันทำงานให้แบล็กมาสค์ ส่วนหนึ่งของฟอลส์เฟซโซไซตี้

เรดฮู้ด : เอาเป็นว่านายก็พูดมาเลยนะ เดี๋ยวฉันจะงีบรอใต้หน้ากากนี่ละกัน

??? : แบล็กมาสค์กำลังขยายการปฏิบัติการของเขาอยู่…เขากำลังคิดทำการใหญ่ หลังจากที่นายออกไปวาดลีลาคืนนั้น…นายเป็นคนประเภทที่เขากำลังตามหาอยู่

เรดฮู้ด : ฉันไม่ใช่พวกชอบให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่นะ

??? : ฉันเข้าใจ แต่ถ้านายเปลี่ยนใจ…

หลังจากนั้นเขาก็กลับมาที่ฐานลับของเขา แต่ก็พบว่าแบทแมนนั้นรอเขาอยู่แล้ว

แบทแมน : ฐานใหม่ของนายเป็นหลุมหลบภัยที่อยู่ใต้สถานีตำรวจ ฉลาดไม่เบานี่เจสัน

เรดฮู้ด : ก็นะ ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ให้ผมยืมใช้แบทคอมพิวเตอร์ตอนที่ผมต้องการ ผมเลยต้องหาทางหาข้อมูลเอาเอง

แบทแมน : ฉันเพิ่งไปที่โรงพยาบาลมา ท่านนายกยังมีชีวิตอยู่ นายไม่ได้ยิงเขา นายฉีดยาถอนพิษเทคโนฯ ไวรัสเข้าสู่ร่างกายเขา แถมยังยิงยาสลบใส่ตำรวจพวกนั้นด้วย ทำไม่นายไม่บอกฉัน?

เรดฮู้ด : ผมมีคำถามบรูซ…ทำไมคุณไม่เชื่อใจผม?

ดูเหมือนว่าแบทแมนจะเป็นคนขอให้เจสันแฝงตัวไปคดีบางอย่าง ทำให้สุดท้ายเขาต้องมายิงท่านนายกด้วยยาถอนพิษเพื่อช่วยชีวิตเขา เจสันต้องการที่จะสืบข้อมูลให้ลึกกว่านี้แต่แบทแมนก็ไม่ยอมเพราะมันอันตรายเกินไป และเจสันก็คุมตัวเองไม่ค่อยอยู่

เจสัน : คุณจำเรื่องที่คุณเคยพูดในคืนที่เราเจอกันได้ไหม?  “ให้โอกาสคนอื่น แล้วพวกเขาจะทำให้นายประหลาดใจ” ผมกำลังขอโอกาสนั้นจากคุณอยู่ เรดฮู้ดสามารถแทรกซึมไปที่ ๆ แบทแมนไม่สามารถไปได้ ตกลงคุณจะช่วย … หรือจะขวางทางผม?

แบทแมน : เมืองของฉัน กฎของฉัน นายได้โอกาสแค่ครั้งเดียวเจสัน ถ้ามีแค่วูบนึงท่ฉันคิดว่านายถลำลึกเกินไปล่ะก็ ฉันยกเลิกภารกิจ ถ้านายฆ่าคนแม้แต่คนเดียว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม… ฉันจะมาจัดการนาย

พูดจบ แบทแมนก็หายไป

หลายปีก่อน ที่ถ้ำค้างคาว

เจสัน(โรบิน) : ผมว่ามันก็เจ๋งดีนะ แต่ทำไมต้องถ้วยรางวัลล่ะ? เหรียญเพนนีเอย ที-เร็กซ์เอย ไหนจะการ์ดตัวตลกนั่นอีก มันแค่… คุณไม่ใช่ประเภทที่จะมาซาบซึ้งกับอะไรแบบนี้นี่บรูซ

แบทแมน : พวกมันเป็นเครื่องเตือนใจ คอยกันไม่ให้นายออกนอกลู่นอกทาง

เจสัน(โรบิน) : เราเลยจะถ่ายรูปกันสินะ?

อัลเฟรด : เปล่าครับคุณหนู รูปนี่ของผมเอง พอดีผมเป็นประเภทที่ชอบซาบซึ้งกับอะไรแบบนี้น่ะครับ

เจสัน(โรบิน) : ว่าแต่เราจะถ่ายกันยังไงดีล่ะ แบบธรรมชาติๆ ไหม?

แบทแมน : แบบจริงจัง

เจสัน(โรบิน) : เซ็กซี่?

แบทแมน : จริงจัง

อัลเฟรด : นายท่านครับ ผมว่า ท่า “ชีส” ก็ไม่เลวนะครับ

ปัจจุบัน

“สุดท้ายผมก็มาลงเอยที่นี่”

“ในฐานะฮีโร่? ในฐานะผู้ร้าย?”

“ผมคือคนที่สามารถทำในสิ่งที่แบทแมนไม่สามารถทำ เป็นสิ่งที่แบทแมนไม่อาจเป็น”

“ผมได้เป็นคนแบบที่บรูซอยากให้ผมเป็นไหมนะเหรอ? ไม่ใกล้เลยสักนิด”

“แต่ผมเป็นคนที่ไม่นานเขาจะรู้ว่า…”

“ผมนี่แหละคือคนที่เขาต้องการ”

ติดตามตอนต่อไปได้ในเล่ม Red Hood and the Outlaws #1