เรื่อง : Jonathan Hickman
ภาพ : Mark Brooks, Paul Mounts

ย้อนกลับไปในวันที่ 14

Spider-Man โดดขี่ใยของตนเอง ไปหา Franklin

Franklin กำลังนั่งเสียใจอยู่บนดาดฟ้าของตึกแห่งหนึ่ง

(Spider-Man นั้น เป็นฮีโร่ในดวงใจของ Franklin เลยครับ)

Franklin:   ไงครับ

   

Spider-Man:   ว่าไง Franklin

Spider-Man:   เธอนั่งอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้วนั่น

 

Franklin:   ไม่รู้สิครับ คงจะพักนึงแล้วละครับ

Franklin:   ตรงนี้มันเงียบดีครับ

 

Spider-Man:   ก็จริงนะ

Spider-Man:   แล้วถ้าน้าจะขอนั่งตรงนี้ด้วยคน เธอจะว่าอะไรรึเปล่า?

 

Franklin:   คงไม่เป็นไรมั้งครับ

 

Spider-Man:   ……………………….

 

Franklin:   ……………………………..

Franklin:   น้า Johnny เสียแล้วครับ

 

Spider-Man:   อืม น้ารู้ข่าวแล้วล่ะ

Spider-Man:   เสียใจด้วยนะ

 

Spider-Man:   แล้ว..เอ่อ..ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?

 

Franklin:   ไม่ค่อยดีเท่าไรครับ

Franklin:   ผมนอนไม่ค่อยหลับ

Franklin:   ในหัวเอาแต่คิดเรื่องไม่ดีน่ะครับ

 

Spider-Man:   งั้นเรามาทำหัวให้โล่งกันหน่อยเป็นไง?

แล้ว Spider-Man ก็ขี่ใยพา Franklin ไปเที่ยว ผ่อนคลายอารมณ์

 

Spider-Man:   เธอทานข้าวเที่ยงมาแล้วยัง?

 

Franklin:   ผมไม่ค่อยรู้สึกหิวน่ะครับ

 

Spider-Man:   อ่านะ ส่วนน้าหิวฮอทดอกม๊ากมาก

Spider-Man:   แต่น้าจะไม่กินถ้าเธอไม่ยอมไปกินด้วยกันอ่ะนะ

 

Spider-Man:   ฉะนั้นอย่าให้น้าต้องกราบข้อร้องเลยนะจ๊ะ

 

Franklin:   ……งั้น….ก็ได้ครับ

 

Spider-Man:   แจ๋วมาก งั้นเราไปสอยฮอทดอกกันโลด!

 

หลังจากไปถึงร้านขายหมาร้อนแล้ว สิ่งที่ Spider-Man ของเราทำก็คือ…

 

Spider-Man:   ขอยืมซักดอลสิ

 

 

  

หลังจากยืมตังค์เด็กแล้ว Spider-Man ก็พา Franklin กลับเข้ามานั่งกินที่เดิม

พร้อมเสริมที่นั้งชั้น First Class ให้กับ Franklin

 

Spider-Man:   อร่อยมั๊ย?

Franklin:   อ่าฮะ

Spider-Man:   เห็นมั๊ย สไปดี้แนะร้านไหนไปไม่มีบ้วนทิ้งแน่นอน

Spider-Man:   น้าเองก็ไม่รู้ว่าคุณพ่อกับคุณแม่ของเธอเล่าเรื่องนี้ให้ฟังแล้วรึยัง

Spider-Man:   แต่ตอนที่ชั้นยังเด็กๆ ประมาณแก่กว่าเธอตอนนี้ แต่ก็เด็กมาก

Spider-Man:   น้าก็เสียคุณลุงไปเหมือนกัน

Spider-Man:   เราสองคนสนิทกันมากเลยล่ะ เหมือนเธอกับ Johnny ตอนนี้เลย

Spider-Man:   เธอรู้เรื่องนี้มั๊ย?

 

Franklin:   ไม่รู้เลยครับ เกิดอะไรขึ้นตอนนั้นหรือครับ?

Spider-Man:   ท่านถูกโจรยิงตายน่ะ

Franklin:   ผมเสียใจด้วยนะครับ

Spider-Man:   น้าเองก็เสียใจ

Spider-Man:   ตั้งแต่วันที่ท่านจากไปไม่มีวันไหนเลยที่น้าไม่คิดถึงท่านเลย แม้แต่วันเดียว

Spider-Man:   แต่เรื่องนี้ก็ไม่ทำให้น้าเศร้าหรือเสียใจอะไรอีกแล้ว

Spider-Man:   แน่นอนว่าน้าอยากให้ท่านยังมีชีวิตอยู่ตรงนี้

Spider-Man:   และ…พระช่วย…น้าคิดถึงท่านมากจริงๆ แต่..

Spider-Man:   เมื่อเวลาผ่านไป ความคิดที่หม่นหมองหรือความคิดในเรื่องที่ไม่ดี

Spider-Man:   เหมือนที่เธอกำลังคิดอยู่ตอนนี้ มันจะค่อยๆหายไป

Spider-Man:   จากนั้นในหัวของเธอก็คิดแต่เรื่องที่ว่า

Spider-Man:   เธอสนุกมากแค่ไหนในสมัยที่เรายังอยู่ด้วยกัน หรือเรื่องเธอรักเขามาแค่ไหน

Franklin:   แล้วมันต้องใช้เวลานานมั๊ยครับกว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้น?

Spider-Man:   ก็อีกซักพักนึงแหล่ะจ๊ะ

Spider-Man:   อ๊ะ ซอสติดแก้มเธอแหน่ะ

Spider-Man ยื่นกระดาษทิชชู่ให้กับ Franklin

   

Franklin:   ขอบคุณครับ

 

Franklin:   …………………….

Spider-Man:   ………………..

Franklin:   น้า Spider-Man ครับ

Franklin:   ผมขอบอกความลับอะไรซักหน่อยได้มั๊ยครับ?

  

  

Spider-Man:   แน่นอน บอกได้สิ

Franklin:   ผมคิดว่า ผมน่าจะช่วยไม่ให้น้า Johnny ตายได้ครับ

  

Spider-Man:   อืม ชั้นสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี่กับใครแน่นอน

Spider-Man:   ชั้นขอบอกความอะไรเธออย่างนึงด้วยได้มั๊ย?

 

Franklin:   อาฮะ

 

Spider-Man:   น้าเองก็รู้ว่าน้าสามารถช่วยไม่ให้ลุงของน้าตายได้

 

Franklin:   จริงเหรอครับ

 

Spider-Man:   จริงสิ

 

Franklin:   ………………

Franklin:   แล้วทำไมน้าไม่ช่วยล่ะครับ?

 

Spider-Man:   เพราะน้ายังเด็กเกินไปน่ะสิ

Spider-Man:   เพราะน้าไม่เข้าใจว่าการตัดสินใจหนึ่งของคนเรานั้นสำคัญแค่ไหน

 

Spider-Man:   เพราะน้าได้เรียนรู้ว่า เมื่อยามที่เธอได้รับพลังพิเศษเฉกเช่นที่พวกเราได้

Spider-Man:   เธอไม่ควรจะคิดถึงตนเองก่อน

Spider-Man:   เธอควรจะคิดว่าเราโชคดีแค่ไหนที่ได้พลังพิเศษนี้มา

Spider-Man:   และมีผู้คนอีกเท่าไรที่ต้องการให้ช่วย…

 

Spider-Man:   ทั้งหมดนี้น่าจะเป็นสิ่งที่ลุงของน้าหวังจะเห็นจากตัวน้ามากที่สุด

Spider-Man:   และน่าจะเป็นสิ่งที่น้า Johnny ของเธอหวังที่จะเห็นจากตัวเธอเช่นกัน

 

Spider-Man:   เข้าใจมั๊ย?

Franklin:   ครับ

 

Spider-Man:   ดีแล้ว งั้นก็มาเกาะตัวน้าไว้

Spider-Man:   เดี๋ยวน้าจะพาเธอกลับบ้าน

   

ในขณะที่ Spider-Man กำลังจะอุ้ม Franklin กลับบ้าน

Franklin ยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังค้างคาใจของเขา

Franklin:   นี่ Spider-Man ครับ

Spider-Man:   มีอะไรรึ?

Franklin:   แล้วลุงของน้าเขาชื่อว่าอะไรเหรอครับ?

 

 

“ลุงของน้าชื่อ Ben”

 

บทที่ 2 Uncle

  

=FIN=

  

   

 

Future Foundation (FF) #1

 

เมื่อไร้ซึ่ง Fantastic Four

Reed จึงจัดตั้งทีมใหม่ขึ้นมา

แต่หายนะที่ยิ่งใหญ่ก็กำลังคืบคลานเข้ามาทีละนิดเช่นกัน

อนาคตของโลกจะเป็นเช่นไรต่อไป!!