Justice League Dark  #2 : in the dark part 2 : DARK MATTER
เรื่อง : PETER MILLIGAN
ภาพ : MIKEL JANIN
วางจำหน่าย: ตุลาคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ดูคนพวกนั้นซิ ผู้ที่อยู่อย่างไม่มีความสุข แต่ต้องแสร้งอยู่บนสังคมปกติ ผู้มีความพิลึกพิลั่น นี่คือสิ่งที่ เรค เชด นิยามคนพวกนี้ เขากล่าวว่า ผู้คนชอบสร้างความเดือดร้อนให้แก่ตนเอง และมันก็จริง ซึ่งไม่มีใครปฏิเสธคำพูดนี่ได้ แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าคนเหล่านั้นจะไม่เป็นภัยต่อคนอื่น

 

 

Zatanna : พระเจ้าช่วย เอนแชนเทรส ฝีมือเธอหรือนี่

Enchantress : ซาแทนน่า เธอทำได้ยังไง ฉันทรมานเหลือเกิน

Zatanna : ฝีมือใครกัน นางแม่มด ฝีมือเธอใช่ไหม

Zatanna : ทำไมฉันถึงใช้เวทมนตร์ในนี้ไม่ได้นะ

Enchantress : คาถาของข้าแกร่งกว่าเจ้า ข้าจะลากเจ้าไปสู่เงามืด เจ้าจะต้องหนาวเหน็บจนตาย

Zatanna : เงียบซะ ฉันจะคิดอะไรออกในเมื่อเธอไม่ยอมหยุดพูด

Enchantress : ปีศาจจากความมืดกำลังมาหาเจ้า  ซาแทนน่า

Zatanna : กป งอป้ นฉั (ปกป้องฉัน)

รู้ไหมอะไรที่สามารถทำลายความบริสุทธิ์ในชีวิตของคุณโดยที่มันสามารถทำให้คุณปราศจากความรักไปได้ตลอดกาล ความมืดในจิตใจคุณยังไงล่ะ และคนพวกนี้มีมันอยู่อย่างเช่น เชด ผู้เปลี่ยนแปลง จอนห์ คอนแสตนติน ซาแทนน่า และ เดดแมน

Boston : ขอโทษนะสาวสวยผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ

Dawn : พอดีดิฉันกำลังรอใครบางคนอยู่นะค่ะ เขาน่าจะมาได้แล้ว

Boston : ก็เขาอยู่ตรงหน้าคุณแล้วไง

Dawn : เดดแมน บอสตั้น นั้นคุณเหรอ

Boston : ผมมองหาร่างอยู่หมอนี่ดูหล่อสะอาดสุดแล้ว

Dawn : แต่ทำไม

Boston : ทำไมน่ะเหรอ

Boston : ผมจะได้จับมือคุณได้ไง

Dawn : บอสตั้น ฉันซึ้งมาก แต่คุณก็รู้คุณสัมผัสตัวฉันได้ตลอดด้วยเสียงและจิต

Boston : แล้วเราจู๋จี้กันได้ไหมล่ะ

Dawn : อะไรนะ

Boston : เอาเป็นว่าเราแกล้งทำเป็นอายุสิบหก เป็นหนุ่มสาวขี้อายในเดทแรกของเรา

Dawn : ก็ได้ งั้นของถามหน่อยว่าโรงเรียนคุณเป็นไงบ้าง

Boston : ดีมากๆเลย ตั้งแต่ผมเผาตึกวิทย์ทิ้ง

Dawn : ฮ่าๆๆ เอ๋ อะไรนะ

Boston : คิดว่าไงถ้าเราจะกลับไปที่บ้านตอนนี้สองคน

Dawn : บอสตั้น คุณรู้ว่าพ่อฉันคงไม่ชอบนะ

Boston : นี่ผมไม่เล่น พูดจริงแล้วนะ ไม่มีอะไรจะมาหยุดผมใช้ร่างกายนี่กับคุณหนึ่งถึงสองชั่วโมงนี้หรอก

Dawn : นี่รู้ไหมว่าคุณกำลังขอให้ฉันทำอะไร

Boston : แน่นอน รู้สิ ก็ทำในสิ่งที่คู่รักเป็นล้านเขาทำกันไง

Dawn : แต่นี่มันไม่เหมือนกันนะ

Boston : คิดดูดีๆสิ

Dawn : ไม่ ไม่ ไม่ ฉันไม่คิดอะไรทั้งนั้น คุณให้ฉันนอนกับผู้ชายคนอื่นเนี่ยนะ

Boston : ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย

Dawn : ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณมาขอให้ฉันทำแบบนี้ มันผิดมาก และฉันจะไม่ทำมัน

Boston : ดอว คุณรู้ไหมผมอยากแค่ไหน

Dawn : ฉันก็ต้องการให้เป็นแบบนั้น แต่นี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ

Boston : แล้วอะไรที่คุณต้องการล่ะ

Woman : นี่แกเปลี่ยนใจแล้วซินะ ไอ้ผู้ชายสตอ

Dawn : พระเจ้าบอสตั้น

Dawn : ใจเย็นก่อนคะ

Woman : เธอมันผู้หญิงประเภทไหนกันห่ะมาวุ่นวายผู้ชายที่แต่งงานแล้วหาเองไม่ได้หรือไง

Dawn : แต่งงานแล้วเหรอค่ะ ดิฉันไม่เห็นเขาสวมแหวนเลย

Boston : ดูเหมือนเขาจะถอดออกไปเองนะ

Dawn : ฉันขอโทษจริงๆ นี่มันเรื่องเข้าใจผิดถ้าดิฉันรู้ว่าหมอนี้เป็นคนแบบนี้ ดิฉันเข้าใจผิดเอง

Woman : ฉันเดาว่าเขาหลอกเธอได้พอๆกับหลอกฉันนั้นแหละ ฉันนี่ไม่น่าไปรักหมอนี้เลย

Boston : มาเถอะที่รักคืนนี้พอแค่นี้กลับบ้านกันเถอะ

Dawn : บอสตั้น คุณจะไปกับหล่อนเหรอ

 

ที่ไหนซักแห่งในอเมริกา

กุ๋ย 1 : เห้ยไปให้พ้นนะเฟ้ยไอ้กร๊วกกก

Constantine : ได้เลยพวก ฉันต้องการแค่นี้แหละ

 ผมใช้เวลาสิบนาทีเพื่อเดินกลับไปที่โรงแรม เกือบจะสลบกลางทางตั้งสองรอบ นี่ผมเจ็บตัวพอหรือยังนะ บางทีผมน่าจะเลือกพวกเด็กแว๊นมาซ้อมผมซะยังดีกว่า โอ้ย! อยู่ดีๆก็รู้สึกเหมือนซี่โครงจะแหกออกมางั้นแหละ หมัดสุดท้ายของหมอนั้นแถมมีดมาด้วยนิหว่า แผลดูดีเชียว

 พิธีการนี้ต้องใช้ความเจ็บปวด แต่มันไม่ได้หมายถึงต้องเลือดออกจนตายนะ ที่ต้องทำก็แค่จ็บปวดอย่างร้ายแรง จนสูดกลิ่นความตายได้เลยล่ะ เพื่อผมจะได้เปิดจิตสู่ความตายได้ เพื่อตามหาซานแทนน่าให้พบ บนร่างกายผมมีสัญลักษณ์เวทมนตร์ ยังไม่นับที่นิ้วเท้าผมอีก และเส้นผมพวกนี้เป็นของ ซาแทนน่า อ้อยังมีขนตาเธออีกด้วย ของครบต่อไปก็ใช้ฝีมือบรรจงล้วนๆ

ความเจ็บปวด กลุ่มควัน พิธีกรรมทำนาย นี่เป็นชีวิตอันสนุกสนานอีกวันของ จอนห์ คอนสแตนติน

 

Dawn : ฉันประหลาดใจนะที่คืนนี้คุณยังกลับมาที่นี่

Boston : ก็แค่ให้แน่ใจว่าหญิงคนนั้นไม่เป็นอะไร เสร็จแล้วผมก็ทิ้งสามีเขาไว้ที่นั้น ไม่เคืองกันนนะ

Dawn : ฉันจะเชื่อดีไหม

Boston : ก็แล้วแต่เลย นี่รู้อะไรไหม ผมสัญญาให้ไม่ได้หรอกว่าผมจะไม่ไปนอนกับคนอื่น ถ้าขืนคุณยังปล่อยเรื่องของเราเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ

Dawn : นี่ฉันปล่อยเหรอ การเคราพตัวเองนี่ทำไม่ได้หรือยังไง ฉันไม่เอาหรอกนะให้ไปนอนกับใครก็ไม่รู้ บอสตั้น

ดิ๊ง ด๋อง ด๊อง ด๋อง

Dawn : ตีสามแล้วใครมากดอ๊อดหน้าห้อง

Dawn : ว่าไงค่ะ

June : ฉัน ฉันอยู่ในบ้านง้อ งอ ง้อ

June : ตัวหนูคือส่วนนึงของแม่มดผู้มีนามว่า เอนแชนเทรส ซึ่งหนูต้องอยู่ในเงามืดของเธอ เธอพยายามไม่ให้หนูหลุดออกมา แต่แล้วเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนว่าหนูจะเป็นอิสระ หรือหนูคิดไปเองก็ไม่รู้ว่าหนีออกมาได้  หนูกลัวมากๆ ว่าเธอจะมายึดร่างหนูไป

Dawn : ฟังแล้วเรื่องมันอืม พิลึกจริงๆเลย

Boston : ใช่และเท่าที่หนูเห็น ผมกับดอวใช้ชีวิตกันแสนธรรมดา แล้วเราจะช่วยอะไรหนูได้

Dawn : เธออยากให้คุณเข้าสิงเธอหน่อย แล้วดูว่าในจิตเธอมีบางอย่างปะปนอยู่ไหม

Boston : อาห่ะ ดอว ถ้าเธอรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้…

Dawn : เดียวฉันไปรอข้างนอก..แค่อย่าสนุกกับมันให้มากนักก็พอ

June : นี่หนูมาผิดเวลาใช่ไหมค่ะ

Boston : ไม่หรอก ดีแล้วที่หนูมา เราสองคนแค่กำลังปรับความเข้าใจ

June : แล้วมันเจ็บหรือเปล่าค่ะ

Boston : ไม่เลย ถ้ามันเจ็บผมคงไม่ทำให้หรอก

June : อืมมม ชายหลังค่อม ผู้มีบ้าน ที่ต้องเดินหลังค่อมไปเป็นไมล์

 

ฉันลองนึกๆดู การได้นอนกับ บอสตั้น ขณะที่เขาสิงร่างคนอื่น นั้นจะเป็นทางออกเดียวที่เราจะอยู่ด้วยกันหรือป่าวนะ แล้วก็มานึกได้ฉันอยากกลับไปที่บาร์นั้นอีก นั่งฟัง โจอัน อามาทราดิ้ง ร้องเพลงที่เกี่ยวกับความรัก

Boston : โทษทีนะ

Daen : จูน หรือ บอสตั้น

Boston : นี่ผมเอง ผมไม่เจอแม่มดมในตัวเด็กคนนี้ แต่มีบางอย่างในหัวเธอ มีเพลงกล่อมเด็กดังอยู่ตลอดเวลา

Dawn : บอสตั้น ทำไมถึงเดินออกมาด้วยร่างเด็ก

Boston : ผมแค่อยากจะมาบอก ว่าผมรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง ที่ไปขอให้นอนกับร่างชายคนอื่น นั้นมันเป็นคำขอที่พิลึกมาก ผมไม่เคยคิดจะทำร้ายคนเลย  ดอว์น คุณรู้ใช่ไหมว่าผมรักคุณ

June : หนูสับสนนิดหน่อย แต่จำได้รางๆว่าแฟนคุณพูดถึงชายในโลกแฟนตาซี

Boston : ขับรถบึงออกไปแบบนั้น ดูท่าผมจะได้แฟนเก่าแล้วล่ะ

June : โอ้ หนูขอโทษด้วย ทำให้คุณเดือดร้อน

Boston : ข่าวดีคือ ในตัวเธอไม่มีแม่มดอะไรอยู่ในนั้น ดูท่าเธอจะหลุดพ้นแล้วนะ

June : หนูก็หวังให้เป็นจริง แต่ยังรู้สึกได้ว่า เธอจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะได้ตัวหนูไปอีก การที่หนูเป็นอิสระทำให้เธอคลั่งมาก

Boston : เฮ้ จะกลัวอะไรอยู่กับพี่ทั้งคน

June : มันจะแย่สำหรับคุณน่ะสิค่ะ เพราะการที่คุณช่วยฉัน หล่อนจะยิ่งเกลียดคุณ หนูรู้จักเธอดี ตอนนี้คุณน่าจะตกอยู่ในอันตรายนะค่ะ

Enchantress : หล่อนซินะ ตัวแทนแห่งความสงบ น่าจะตัวแทนแห่งความโสมม มากกว่าละมั้ง

Dawn : วิทยุเป็นบ้าอะไรเนี่ย

Enchantress : แกชิงตัวเธอไปจากฉัน น้องหนูมูนผู้แสนน่ารักของฉัน

Dawn :  ไม่อยากจะเชื่อนี่มันอะไรกัน

Enchantress : แกหนีฉันไม่พ้นหรอก เงามืดของฉันจะเล่นงานแก

Dawn : โดฟ

Dove : พระเจ้าอยู่ดีๆก็หนาวตัวจะแข็ง นี่มันบ้ามาก

Enchantress : ความมืดคือสัญญาณของความหายนะ ครั้งนี่แกอาจจะรอดไปได้  แต่มันจะมาหาแกอีกครั้ง

Dove : เสียงยัยแม่มดคนนี้ ต้องเป็นคนที่เด็กคนนั้นพูดถึงแน่ๆ หุบปากซะ ไม่ว่าแกจะเป็นตัวอะไร

Enchantress : แกรนหาที่เอง บังอาจแตะของรักของข้า

Girl : ฉันว่าเธอตายแล้วแหละ นั่งนิ่งๆยังกับรูปปั้น ผิดปกติเกินไปแล้ว

Boy : ผมเรียกรถพยาบาลมาแล้ว แต่คงจะมาไม่ทัน หล่อนไม่หายใจแล้วเนี่ย ตัวก็เย็น แถมก็สวยด้วย

Xanadu : พวกนั้นเกือบทุกคนตกอยู่ในอันตราย แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกนั้นจะไม่เป็นภัยต่อคนอื่น ใช่พวกนั้นเป็นอันตรายกับเธอ เอนแชนเทรส

Xanadu : เอนแชนเทรส ฉันคือ มาดาน ซานาตู ฉันได้ดูไพ่และเห็นคนพวกนั้นกำลังมาเผชิญหน้ากับเจ้า และจ้าจะต้องมีสติเพื่อเตรียมรับมือ ถึงแม้มนต์ความมืดที่เจ้าเสกจะน่าเกรงกลัว แต่แม่มดต้องทำได้มากกว่านั้น เอาเลยจงรุกโจมตีเข้าไป

Xanadu : ข้าจะมอบชื่อพวกนั้นให้แกเจ้า จงทำลายพวกมันซะนางแม่มด ทำลายมันให้หมด