DC Comic : Aquaman 18 : Return of The King?!

เรื่อง : Geoff John
ภาพ : Paul Pelletier
วางจำหน่าย: 27 มีนาคม 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ทั้งปัญหากับโลกเบื้องบน ทั้งปัญหาภายในของ Atlantis กำลังกดดันราชาองค์ใหม่อย่าง Arthur มากขึ้นเรื่อยๆ

ในขณะเดียวกันนั้น…เงื้อมมือของศัตรูใหม่ก็กำลังเอื้อมเข้ามาใกล้คนที่ Arthur ห่วงใยที่สุด!!

เปิดเรื่องมาที่ Antarctica
สถานีวิจัยที่อยู่ท่ามกลางทุ่งน้ำแข็งกว้างสุดสายตากำลังเผชิญกับแผ่นดินไหวรุนแรง!

แผ่นดินไหวรุนแรงจนทำให้แผ่นน้ำแข็งแยกออกกลายเป็นหุบเหวลึก และทำให้เจ้าหน้าที่คนหนึ่งตกลงไป!!

ทว่าสิ่งที่ออกมาจากข้างใต้หุบเหวนั้น…มันเลวร้ายกว่ามากมายนัก!!

ขณะเดียวกันนั้น…ที่ท้องทะเลทั่วโลก

Murk : ท่านอาเธอร์…

Murk : …พวกเราทำตามที่ท่านสั่งให้เราทำ

Murk : พวกเราท่องไปทั่วเจ็ดคาบสมุทร ตามล่าเจ้าพวกชาวเบื้องบนที่ครอบครองอาวุธของเรา

Murk : ซึ่งพวกเราก็หาพวกมันพบเช่นเดียวกับท่าน…

Murk : …บางพวกก็ใช้อาวุธเหล่านั้นเพื่อฉกฉวยแย่งชิงจากมนุษย์คนอื่นๆ

Murk : บางพวกก็ใช้มันเพื่อกดขี่มนุษย์คนอื่นๆเป็นทาส

Murk : มันเป็นเรื่องที่เกินกว่าที่พวกเราจะเข้าใจได้

Murk : ทำไมเผ่าพันธ์หนึ่งจึงสามารถทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ต่อพวกเดียวกันได้ ท่านอาเธอร์?

Murk : ทำไมพวกมันถึงได้เกลียดชังสิ่งที่พวกมันเป็นได้ถึงเพียงนี้?

Murk : พวกเราใช้ชีวิตโดยเชื่อว่าโลกเบื้องบนเป็นภัยต่อแอตแลนติสมาตลอด

Murk : แต่วันนี้เราได้เรียนรู้ว่าพวกมันเป็นภัยต่อตัวเองมากยิ่งกว่าต่อพวกเราเสียอีก

Murk : แม้ว่าพวกมันจะโจมตีใส่พวกเรา เราก็ปล่อยพวกมันไปแบบ “ค่อนข้างจะปลอดภัย”

Arthur : “ค่อนข้าง” งั้นหรือเมิร์ค?

Murk : มันมีการเลือดตกยางออกอยู่บ้าง แต่เราก็พยายามเต็มที่ที่จะไม่ให้พวกมันตาย…แม้ว่าเจ้าพวกมนุษย์มันจะพยายามเต็มที่ที่จะฆ่าเราก็ตาม

Arthur : นั่นเป็นเรื่องสำคัญ เราทำเพื่อปกป้องไม่ใช่คร่าชีวิต โลกกำลังมองว่าแอตแลนติสนั้น…

Murk : ใครจะสนว่าพวกมันจะคิดยังไงกับพวกเรา? ให้พวกมันกลัวได้ตามใจเลย เพื่อว่าพวกมันจะได้มุ่งความชั่วร้ายของพวกมันไปหาพวกเดียวกันเองแทนที่จะมุ่งมาหาพวกเรา

Arthur : พวกเขาไม่ได้เหมือนกับพวกคนที่เราเจอมากันหมดหรอกนะ

Murk : ท่านเอาแต่กล่าวเช่นนั้น แต่เราก็ยังไม่เคยเห็นสิ่งที่ท่านเห็นเลยนะท่านอาเธอร์

Murk : หากท่านกำลังพยายามจะแสดง “ด้านดี” ของพวกมนุษย์ให้เราเห็นล่ะก็…ท่านก็ล้มเหลวแล้วล่ะ เพราะการไปชิงอาวุธของพวกเราคืนมานี้เป็นได้เพียงการย้ำเตือนสิ่งที่เรารู้ดีอยู่แล้วขึ้นไปอีก

Murk : ว่าโลกเบื้องบนเป็นที่ๆอันตราย

Arthur : ช่วยอะไรฉันสักหน่อยแล้วกันนะเมิร์ค ลองใช้เวลาสักนิดนึกภาพว่าเจ้าคือเด็กชายตัวน้อยๆที่อยู่บนชายฝั่งของบอสตัน

Murk : นั่นมันที่ไหนกัน?

Arthur : เมืองที่พวกเจ้าบุกโจมตีไงล่ะ จากมุมมองของเขา เขาเคยเห็นแต่ตอนที่ชาวแอตแลนติสทำให้น้ำท่วมเมืองของเขาทำให้ผู้คนต้องจมน้ำตาย จากนั้นก็บุกขึ้นฝั่งมาฆ่าคนที่ยังมีลมหายใจอยู่ พวกเขาคิดว่าแอตแลนติสนั้นเต็มไปด้วยปีศาจร้าย

Murk : ก็แล้วพวกมันพูดถึงตัวท่านว่าอย่างไรบ้างล่ะ?

Arthur : ให้หน่วยของเจ้าตั้งมั่นกับการตามหาและเก็บคืนอาวุธเหล่านั้นเข้าไว้ ในขณะที่ข้า

ทหาร : ขออภัยพะย่ะค่ะฝ่าบาท

ทหาร : น้องสาวของท่านออร์มรอพบท่านอยู่ในท้องพระโรงพะย่ะค่ะ

ที่ท้องพระโรง
มีหญิงสาวคนหนึ่งยืนมองดูรูปปั้นของ Orm อยู่

Arthur : สวัสดีธูล่า

หญิงสาวคนนั้นหันมามองดู Arthur อยู่ชั่วอึดใจก่อนจะคุกเข่าลงคำนับเขา

Arthur : ไม่เอาน่า เธอไม่จำเป็นต้อง…

Tula : พระองค์จะขึ้นนั่งบัลลังค์เสียก่อนที่หม่อมฉันจะพูดกับท่านหรือไม่เพคะองค์ราชาอาเธอร์?

เมื่อถูกถามเช่นนั้น Arthur ก็หันไปมองบัลลังค์ราชาด้วยสีหน้าลำบากใจ

Arthur : ไม่หรอก คุยกันแบบนี้ล่ะดีแล้ว

Tula : ตอนนี้ประชาชนกำลังรอคอยการประกอบพิธีขึ้นครองราชย์ของท่านอยู่นะเพคะฝ่าบาท รวมถึงการแต่งตั้งที่ปรึกษาคนใหม่และการตัดสินโทษที่ปรึกษาคนเก่าของท่าน ทว่าข้าไม่ได้มาเพื่อเรื่องเหล่านั้น ข้าได้นำหน่วยของข้าไปสู่มหาสมุทรที่ห้าตามคำบัญชาของท่านและได้เก็บคืนและทำลายอาวุธที่ถูกชิงไปจำนวนมาก

Arthur : ฉันต้องขอบคุณเรื่องนั้นมาก

Tula : มันคือหน้าที่ของหม่อมฉันในฐานะหัวหน้าหน่วยกระแสน้ำในการทำตามคำสั่งของท่านในการทำภารกิจลับ แต่มันก็เป็นหน้าที่ของหม่อมฉันในฐานะน้องสาวที่จะถามท่านถึงเรื่องของท่านออร์ม

Tula : ข้ากับเขาเป็นพี่น้องร่วมบิดาเดียวกัน และแม้ข้ากับพระองค์จะไม่เกี่ยวพันทางสายเลือด ท่านออร์มก็ยังคงเป็นพี่น้องของเราทั้งคู่

Tula : พวกนั้นจะฆ่าเขาหรือไม่เพคะ

Arthur : ฉันจะไม่ยอมให้พวกนั้นฆ่าพี่น้องของเราแน่นอนนะธูล่า

Tula : แต่พวกนั้นกำลังวางแผนที่จะประหารเขาตามความผิดที่พวกนั้นกล่าวหาไม่ใช่หรือเพคะ?

Arthur : ก็ถูก แต่เธอต้องเชื่อฉัน…ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง ถึงฉันจะพาเขากลับมาไม่ได้ แต่ฉันจะปกป้องเขาให้ได้

เมื่อได้ยินที่ Arthur บอกมา Tula ก็นิ่งคิดอยู่ชั่วอึดใจ

Tula : เพคะฝ่าบาท

Arthur : ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?

Tula : เรื่องของอดีตที่ปรึกษาของท่านน่ะเพคะ

Arthur : เขากำลังถูกขังรอคอยการดำเนินคดีโทษฐานที่เป็นต้นเหตุก่อสงครามระหว่างโลกเบื้องบนกับแอตแลนติส

Tula : ข้าทราบเรื่องนั้นแล้ว แต่หากข้ากำลังมองหาผู้ที่เอาอาวุธของเราไปและค้าขายพวกมัน ข้าก็จะถามวิธีที่จะตามหาพวกมันจากวัลโก้

Tula : เขาอาจเป็นผู้ทรยศต่อแอตแลนติส…แต่เขาก็รอบรู้เรื่องต่างมากมาย

เมื่อ Tula ให้คำแนะนำต่อ Arthur แล้วเธอก็จากไป ทิ้ง Arthur ไว้กับบัลลังค์ที่เขาจำใจชิงมาจากน้องชายของเขาเอง…

ตัดมาที่ Amnesty Bay
Mera ที่ยอมตามมาที่สถานีตำรวจก็กำลังพบว่าเธอโดนตั้งข้อหา…(เหตุการณ์ในเล่ม 5)

ตำรวจ1 : คุณทำร้ายร่างกายผู้จัดการร้านชำกับตำรวจอีก 2 คน และทำลายรถตำรวจอีก 1 คัน

Mera : เจ้าผู้จัดการนั่นมันเป็นพวกลามก ส่วนตำรวจกับรถตำรวจก็เกะกะขวางทางฉันในการช่วยชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง

ตำรวจ1 : มีการออกหมายบังคับคดีกับคุณออกมาแล้วด้วยนะ

Mera : แล้วมันหมายความว่ายังไง?

ตำรวจ1 : มันหมายความว่าคุณอาจต้องถูกจำคุกน่ะสิ

Mera : จำคุกงั้นรึ? ฉันยอมมาเพราะถ้าอาเธอร์อยู่ที่นี่เขาคงบอกให้ฉันให้เกียรติ์พวกคุณ แต่ฉันจะไม่รับฟังคำขู่ใดๆทั้งนั้น

ว่าแล้ว Mera ก็โยนเอกสารในมือทิ้งแล้วเดินไปที่ประตู

Mera : ฉันมีหมาที่รอให้ฉันไปให้อาหารมันอยู่ ฉันจะกลับล่ะ

ตำรวจ2 : คุณอยากจะเพิ่มข้อหาขัดขืนการจับกุมเข้าไปด้วยหรือไง? ถ้าคุณพยายามจะออกไปจากที่นี่ล่ะก็ มันก็จะทำให้เรื่องมันยิ่งแย่ลงไปอีกนะ

เมื่อราชินีแห่งท้องทะเลได้ฟังคำขู่ที่น่าขำสิ้นดีนี้…คำตอบของเธอก็คือ…

Mera : แย่ลงสำหรับใครกันล่ะ?

(Mera นั้นมีพละกำลังและฝีมือขนาดที่ต่อสู้กับ Wonder Woman ซึ่งๆหน้าได้ทีเดียว อยากรู้นักว่าถ้าเปลี่ยนเป็น Wonder Woman มาอยู่ตรงนี้แทนนี่…พวกหัวลูกโป่งนี่จะยังกล้าขู่แบบนี้ไหมนะ?)

ตัดมาที่ Atlantis
Arthur มาที่เรือนจำของ Atlantis ซึ่งมีร่องรอยความเสียหายรุนแรงอยู่

ซึ่งเมื่อเหล่าผู้คุมเห็นว่าผู้ที่มาคือราชาของพวกเขา ก็รีบคุกเข่าคำนับทันที

Urn : องค์ราชาอาเธอร์?

Urn : ข้าชื่อเอิร์น…พัสดีของเรือนจำแห่งนี้ เมื่อตอนที่มิสไซล์ตกลงมาที่นี่ผู้คุมของข้าตายไปสามคน

Arthur : ฉันเสียใจด้วยที่เป็นเช่นนั้น

Urn : ข้าเฝ้าดูวัลโก้มาหลายวันแล้ว เมื่อไหร่เขาจึงจะได้รับการลงโทษเพื่อให้เหล่าผู้ตายได้รับความสงบเสียทีล่ะพะย่ะค่ะ?

Arthur : การตัดสินลงโทษใกล้จะมาถึงแล้วล่ะเอิร์น

แล้ว Arthur ก็มุ่งลึกลงไปในเรือนจำ เพื่อไปพบกับ…

Vulko : องค์ราชาของข้า

Vulko : จะให้ข้ารับใช้เรื่องอะไรหรือพะย่ะค่ะ?

Arthur : อย่าได้บังอาจก้มหัวคำนับฉันเชียวนะวัลโก้ ลุกขึ้นมาแล้วมองหน้าฉันตรงๆ

Vulko : ข้ารู้ว่าท่านจะไม่มีวันให้อภัยข้า รวมทั้งชาวแอตแลนติสทุกคนด้วย แต่หากการเสียสละความสัมพันธ์ของเราและสถานะที่ข้ามีต่อประชาชนของเรานั้นจำเป็นต่อการที่ท่านจะกลับมาครองบัลลังค์อีกล่ะก็…ข้าก็ไม่นึกเสียใจเลยแม้แต่น้อย

Arthur : แม้แต่การที่คนนับร้อยต้องตายไปเพราะคุณงั้นรึ?

Vulko : แน่นอน

Vulko : ท่านไม่ใช่คนที่จะมาเสียเวลากับคนที่ท่านไม่คิดจะพูดคุยด้วย ท่านมาที่นี่เพื่อขอคำแนะนำจากข้าใช่หรือไม่?

Vulko : ข้านั้นยินดีอย่างยิ่ง

เมื่อต้องมาคุยกับคนที่รู้จักตัวเขาดียิ่งกว่าใครแบบนี้ Arthur ก็ต้องยอมเข้าเรื่องทันที

Arthur : มีคนที่กำลังรวบรวมอาวุธของแอตแลนติสอยู่ และขายพวกมันให้กับคนที่ไม่สมควรได้รับมัน พอจะรู้ไหมว่าใครบ้างที่น่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้?

Vulko : ใช่ ข้ารู้

Vulko : เมื่อครั้งที่ข้าถูกเนรเทศจากแอตแลนติสโทษฐานที่ข้าสนับสนุนมารดาของท่านและตัวท่าน ข้าต้องไปใช้ชีวิตอยู่ที่โลกเบื้องบนอยู่หลายปี และในช่วงเวลานั้นข้าก็ได้พบกับคนแบบเดียวกับดร.ฉินอยู่หลายคน คนที่กระหายที่จะค้นพบหลักฐานการมีอยู่ของแอตแลนติส และหาประโยชน์จากมัน…ไม่ว่าด้วยวิธีไหนก็ตาม

Vulko : มีอยู่คนหนึ่งที่ข้าเห็นว่าควรจะใช้เป็นจุดเริ่มต้น คนที่ท่านเองก็รู้จัก คนที่ท่านคิดว่ามันตายไปแล้ว ผู้ชายที่ชื่อว่าปีเตอร์ มอร์ติเมอร์ เจ้านักค้าอาวุธคนนั้น

Arthur : “นักเก็บซาก”

Vulko : ท่านกลับมาทีนี่ได้ทุกเวลาเลยนะพะย่ะค่ะฝ่าบาท ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่ พร้อมที่จะรับใช้พระองค์เสมอ!

ขณะเดียวกันนั้น ที่ใต้ทะเลนอกอาณาจักร Atlantis

Murk : ผลเป็นอย่างไรบ้าง?

Tula : องค์ราชาอาเธอร์บอกข้าว่าเขาจะไม่ยอมให้พวกชาวโลกเบื้องบนทำร้ายท่านออร์ม

Murk : ท่านออร์ม สำหรับข้าแล้วพี่ชายของเจ้ายังคงเป็น “องค์ราชาออร์ม” อยู่นะธูล่า

Tula : แต่กฎหมายของแอตแลนติสจะไม่เห็นด้วยกับเจ้าน่ะสิเมิร์ค

Murk : กฎหมายของแอตแลนติสถูกเขียนขึ้นในยุคที่โลกเบื้องบนไม่อาจเป็นภัยต่อเราได้ มันขึ้นอยู่ที่เวลาเท่านั้นแล้วที่ความเลวร้ายที่พวกมันทำกับพวกเดียวกันจะมาถึงแอตแลนติส และเจ้าก็เคยเห็นแล้วนี่ว่าเจ้าพวกชาวเบื้องบนบางคนมันสามารถทำอะไรได้บ้าง

Tula : ท่านอาเธอร์บอกข้าว่าท่านออร์มจะไม่ได้รับอันตรายแน่นอน และข้าก็เชื่อคำพูดของเขา

Murk : เจ้าจะเชื่อในตัวอาเธอร์แบบไม่ลืมหูลืมตาแบบนั้นได้ยังไง? เราหวังพึ่งอาเธอร์ไม่ได้หรอกธูล่า เราจะต้องกลับไปยังสถานที่แสนเลวร้ายนั้นอีก…เพื่อว่าเราจะช่วยพี่ชายของเจ้าด้วยมือของเราเองv

Murk : เราไม่อาจเชื่อใจพวกชาวโลกเบื้องบนให้ปฏิบัติต่อพวกเราอย่างยุติธรรมได้หรอกธูล่า

Murk : พวกมันเกลียดชังเรา

ตัดมาที่ Amnesty Bay

Mera : ฉันจะไม่สู้กับพวกคุณหรอก แต่ฉันจะกลับบ้านแล้วล่ะ

ทันใดนั้นเองก็มีตำรวจคนหนึ่งสวมกุญแจมือเข้าที่ข้อมือของ Mera

ตำรวจ2 : นี่ผมพยายามจะทำตัวมีเหตุผลแล้วนะ

Mera : ฉันก็เหมือนกันนั่นแหละ

จริงๆแล้วกุญแจมือแค่นี้ไม่ใช่ปัญหาอะไรสำหรับ Mera เลยสักนิด แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ฉีกมันออกจากข้อมือของเธอก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น

Watson : เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะเมร่า…

Mera : คุณเป็นใคร?

Watson : ฉันคือจนท.วัตสัน อาเธอร์เติบโตขึ้นในเมืองนี้ตั้งแต่ก่อนที่เขาจะเป็นที่รู้จักในชื่ออควอร์แมน ฉันรู้จักเขาสมัยยังเรียนอยู่

Watson : ฉันก็ยอมรับว่าฉันไม่ได้รู้จักเขาดีนัก แต่ก็ดีพอที่จะรู้ว่าไม่ว่าใครจะพูดถึงเขายังไงก็ตาม…ไม่ว่าเขาจะเป็นคนที่นำพวกแอตแลนติสมาโจมตีเราหรือไม่…ฉันก็รู้ว่าเขาเป็นคนดี และเขาก็คงไม่มาใช้ชีวิตร่วมกับคุณแน่ถ้าคุณไม่ใช่คนดีเหมือนกับเขา

Watson : ไม่มีผู้พิพากษาคนไหนที่จะส่งคุณเข้าคุกหลังจากที่คุณช่วยเรามามากต่อมากแล้วแน่นอน แต่คุณก็จะต้องเคารพกฎหมายและปฎิบัติตัวอยู่ในกรอบของมันถ้าหากว่าคุณอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของสังคมของเรา

Watson : เพราะงั้นขอให้คุณกลับเข้าไปในสถานีแล้วเรามาคุยเรื่องนี้ให้ละเอียดกัน

เมื่อเจอคนที่พูดจารู้เรื่อง Mera ก็มีท่าทีอ่อนลง

Mera : ก็ได้ ฉันจะ…

แต่พริบตานั้นเองพายุหิมะก็แรงขึ้นอย่างมหาศาล?!?!

Mera : ห…หิมะ…ฉันควบคุมพวกมันไม่…

แม้ Mera จะมีพลังจิตที่สามารถควบคุมน้ำได้ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมเกล็ดหิมะที่เป็นของแข็งที่เย็นจัดเหล่านี้ได้…

ในที่สุดพายุหิมะที่รุนแรงราวกับหิมะถล่มก็พัดทุกคนจนปลิวกระเด็นไป

หลังจากกำแพงพายุหิมะผ่านไป ทุกคนที่อยู่ที่นั่นไม่โดนหิมะกลบทับก็ถูกแช่แข็งทั้งที่ยังยืนอยู่…

??? : บุตรีแห่งซีเบลเอ๋ย

??? : เจ้าจะต้องนำข้าไปหาผู้คนของเจ้า…และเจ็ดคาบสมุทรก็จะเป็นของข้าอีกครั้ง

เจ้าปีศาจน้ำแข็งตนนี้เป็นใคร? ทำไมในมือของมันถึงมีสิ่งที่ดูเหมือนกับ “คฑาทองคำ” สมบัติลับที่ทรงอำนาจที่สุดของ Atlantis?! แล้วทำไมมันถึงอ้างตัวเป็น “ราชาแห่งเจ็ดคาบสมุทร”?!?!

หรือว่ามันก็คือ?!?!?!

โปรดติดตามตอนต่อไป