DC Comic: Rise of The Third Army : Red Lantern 14 : ที่สถิตย์ของหัวใจ

เรื่อง : Peter Milligan

ภาพ : Miguel Sepulveda

วางจำหน่าย: 28 พฤศจิกายน 2012

สำนักพิมพ์ : DC Comics

ผลจากการต่อสู้กับ Third Army ได้ทำให้ Atrocitus ต้องเตรียมการเพื่อต่อสู้กับเหล่าศัตรูที่ร้ายกาจนี้ แม้จะต้องทำการเปิดแผลเก่าในใจของตนเองก็ตาม!!

.
.
.

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

เหล่า Red Lantern ที่มาตามเสียงเรียกแห่งความโกรธแค้นของเด็กสาวคนหนึ่ง ได้ถูกจู่โจมโดยสัตว์ร้ายที่น่าสะพรึงกลัวที่รู้จักในนาม “Third Army”

พวกมันเป็นอาวุธมีชีวิตที่มีความสามารถเข้ายึดครองเหยื่อของพวกมัน และเปลี่ยนให้เป็นแบบเดียวกับพวกมัน

เมื่อร่างของเด็กสาวถูกเปลี่ยนไปจนหมด เธอก็เข้าร่วมกับพวก Third Army ตนอื่นๆเล่นงานพวก Red Lanterns

Rankorr : อึ๊ก! เจ้า…เจ้าคือเด็กสาวที่ความโกรธของเจ้าได้เรียกพวกเรามา…ข้า…ข้าเห็นได้ว่าเจ้ายังอยู่ข้างในนั้น…ที่ไหนสักแห่ง…

Rankorr : อ็อค…ย-หยุดนะ…อึก…

Atrocitus : วิธีเดียวที่เจ้าจะช่วยมันได้…คือฆ่ามันเท่านั้น ลงมือซะเจ้าชาวโลก เล็งไปที่ดวงตาของมัน

Rankorr : แต่ว่า…นาง…นางยังคงอยู่ข้างในนั้น ดูที่ตาของนางสิท่านอโตรซิคัส นั่นมันยังคงเป็นนางอยู่

เมื่อลูกน้องขัดคำสั่ง Atrocitus ก็เตือนสติด้วยการเอามือไปบีบคอของ Rankorr!

Atrocitus : ฆ่าเจ้าตัวประหลาดนั่นซะ ไม่งั้นข้าจะดึงหัวเจ้าให้หลุดออกมาแทน

Rankorr : อ็อค…

เมื่อโดนสั่งพร้อมเตือนสติแบบนี้ Rankorr ก็เล่นงานที่ดวงตาของเจ้าตัวประหลาดทันที

Rankorr : ไม่น่าเชื่อเลย เพลิงของเรดแลนเทิร์นไม่อาจฆ่ามันได้

Atrocitus : นี่เป็นเพราะว่าพวกมันไม่รับรู้…ถึงความโกรธแค้น

Bleez : ก็อาจใช่ แต่ดูเหมือนว่าเพลิงของเรา…จะสามารถผ่านเข้าไปทางดวงตาของพวกมันและเผามันจากภายในได้ ข้าชักจะชอบดูพวกมันมอดไหม้แล้วสิเนี่ย

Rankorr : จ…เจ้าชมชอบการเข่นฆ่าแบบนี้ได้ยังไงกัน? นางมองดูข้า ข้ารู้ว่านางกำลังขอร้องข้าผ่านทาง…ดวงตาของนาง

Atrocitus : ประกายในดวงตาของพวกมันเป็นแค่สิ่งลวงที่ทำให้คนโง่อย่างเจ้าฆ่าพวกมันได้ยากขึ้นเท่านั้นแหละ

เมื่อตอนนี้พวก Third Army ทุกตัวตายหมดแล้ว Atrocitus ก็สอบถามสถานการณ์จากพวกลูกน้อง

Atrocitus : เอาละเรดแลนเทิร์น เลือดเพลิงในตัวของเราควรจะรักษาอาการบาดเจ็บของเราเรียบร้อยแล้ว มีใครบาดเจ็บหนักบ้างไหม?

Atrocitus : เจ้าเป็นไงบ้างล่ะบลีซ?

Bleez : ข้านึกว่าการเป็นเรดแลนเทิร์นหมายถึงการทำให้พวกคนชั่วหวาดกลัว ข้าชอบเห็นประกายอันสยดสยองในแววตาของเหยื่อของข้า แต่เจ้าพวกตัวประหลาดนี่…ดวงตาของพวกมันไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมาเลย

Bleez : แม้แต่พลังกัดก่อนของสคอร์ชก็ยังใช้กับพวกมันไม่ได้

ทันใดนั้น แหวนพลังสีแดงของ Skorch ก็หลุดออกจากนิ้วของแขนที่โดนดึงจนขาดออกมาของเธอ

Atrocitus : แหวนพลัง…มันกำลังจะไปหาผู้ครอบครองคนใหม่

แต่ทันใดนั้นเอง

[พลังงานไม่เพียงพอ…ซ่า…พลังงานไม่เพียงพอ…ซ่า!!]

Atrocitus : ฮึ่ม ในขณะที่เราต้องการกำลังที่จะต่อสู้กับศัตรูใหม่ที่น่ากลัว…แต่ดูเหมือนว่าแบตเตอร์รี่ศูนย์กลางของเรายังคงอ่อนแรงเกินไปอยู่

Atrocitus : แรนคอร์ เอาซากของเจ้าตัวประหลาดกลับไปกับเราด้วยสักตัวหนึ่ง…

Atrocitus : ข้าจำเป็นต้องตรวจสอบมันอย่างละเอียด

ตัดมาที่ Ysmault ดาวหลักของ Red Lantern Corps

ในทะเลเลือด Atrocitus กำลังใช้เวทย์โลหิตกับทะเลเลือดเพื่อละลายซากของเจ้าตัวประหลาดเพื่อตรวจสอบสิ่งที่มันเป็น

Atrocitus : หน้าต่างโลหิตนี้แสดงให้ข้าเห็นเซล…ที่ไม่เหมือนของสิ่งมีชีวิตอื่นเลย ทั้งรูปแบบและคลื่นความถี่ แถมยังเป็นสีฟ้าอีกด้วย…แปลกประหลาดมาก..มันปฏิบัตต่อมือของข้าเหมือนเป็นวัตถุแปลกปลอมที่มันต้องทำลายหรือกลืนกินไป

Atrocitus : แต่กับก้อนหินที่ไร้ชีวิต…สิ่งที่เป็นสารอนินทรีย์…มันกลับไม่แสดงอาการออกมาเลย

Atrocitus : และทีนี้..ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ใช่ ข้ารู้แล้วว่าเคยเห็นสีฟ้าแบบนั้นมาจากไหน มันเป็นสีฟ้าอันชั่วร้าย สีฟ้าแห่งการทำลายล้าง…

Atrocitus : มันเป็นเซลสีฟ้าแบบเดียวกับเจ้าพวกการ์เดี้ยน เจ้าพวกที่มันทำลาย…ทุกสิ่งที่ข้ารัก และทำลายบ้านของข้าจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

Atrocitus : ถ้าเจ้าพวกการ์เดี้ยนคือพวกที่อยู่เบื้องหลังเจ้าพวกตัวประหลาดนี่…พวกมันก็อันตรายยิ่งกว่าที่ข้าคาดไว้เสียอีก

เมื่อรู้สิ่งที่ต้องการจะรู้แล้ว Atrocitus ก็ขึ้นจากทะเลเลือดไปหาสมาชิกระดับหัวหน้าของเขา

Atrocitus : ฟังข้าให้ดีเรดแลนเทิร์นทั้งหลาย : เราจะต้องไปหาเลือดของคนบาปมาให้มากขึ้น…และจงนำเลือดนั้นกลับมาเพื่อป้อนให้กับแบตเตอร์รี่ศูนย์กลางของเรา…และทำให้มันกลับมาทรงพลังเหมือนเดิม

แต่โดยที่ Atrocitus ไม่รู้ สัตว์หน้าตาคล้ายหนูตัวหนึ่งก็โดดไปตามก้อนหินไปหาซากของ Third Army เพื่อจะกัดกิน…

แต่ทันใดนั้นเซลของ Third Army ก็กลับเป็นฝ่ายจับตัวมันไว้เสียเอง?!

Atrocitus : ซิลลิอัสซ็อก…เจ้าจงไปตามล่าคนบาปที่ก่อกรรมด้วยการกดขี่และความชิงชังรังเกียจ

Zilius Zox : สบายมากเลยบอส ส.บ.ม.

Atrocitus : บลีซจงไปตามล่าพวกที่ประกอบกรรมเพื่อตัณหาและพวกล่วงละเมิดทางเพศ ส่วนสกัลล็อกจงไปล่าพวกที่ก่อกรรมด้วยด้วยความกลัวและความบ้าคลั่ง…

Bleez : ตัณหา? พวกล่วงละเมิดทางเพศ? ข้าคิดว่าข้าโดนเลือกปฏิบัติอยู่นะเนี่ย

ตอนนั้นเองก็มีอะไรบางอย่างผุดขึ้นจากทะเลเลือด?!

Skallox : เอ่อ ท่านอโตรซิตัส พูดถึงความกลัวและความบ้าคลั่งนี่…

ตัวประหลาดขนาดมหึมาก็พุ่งเข้าหาพวก Red Lantern!!

Rankorr : นี่มันมาจากไหนกัน?

Atrocitus : เวทย์โลหิตของข้าได้ฟื้นสภาพให้เซลของเจ้าตัวประหลาดนั่น ดังนั้นก็ต้องใช้เวทย์เดียวกันฆ่ามัน

Atrocitus : แรนคอร์! จงสร้าง “สิ่งก่อสร้าง” เพื่อป้องกันข้าในขณะที่กำลังร่ายเวทย์ จงสร้างสิ่งที่แข็ง…และเป็นสารอนินทรีย์

Atrocitus : เจ้าสร้างเพชรขึ้นมาได้ไหม?

Rankorr : ข้า…ข้าจะลองดู

ขณะที่ Rankorr สร้างเพชรขึ้นมาจากแสงสีแดงขังเจ้าตัวประหลาดไว้ภายใน Atrocitus ก็ร่ายเวทย์และใช้พลังนั้นทำลายร่างของมันจนแหละกระจุย!!

Atrocitus : ทีนี้ก็แน่ชัดแล้ว…ว่าเราต้องการความช่วยเหลือในการจะรับมือศัตรูใหม่นี้ เราต้องการกองทัพจักรกล…ที่จะไม่ตกเป็นเหยื่อต่อศัตรูของพวกเรานี้

Zilius Zox : ความคิดดี แต่เราจะไปหากองทัพจักรกลที่ว่าได้ที่ไหนล่ะ?

Atrocitus : ที่ไรอัทไงล่ะซิลลิอัสซ็อก ที่นั่นมีซากที่หลงเหลือของกองทัพที่ถูกส่งไปทำลายเขตอวกาศที่ 666 อยู่

Ratchet : แมนฮันเตอร์สินะ…

Atrocitus : ข้ารู้สึกได้ว่าเจ้าเป็นผู้ที่ทรงปัญญาและซื่อสัตย์ที่สุดในองค์กรของข้านะแรตเช็ต ข้าขอมอบหน้าที่ดูแลป้องกันแบตเตอร์รี่ศูนย์กลางของเราให้กับเจ้า

แล้ว Atrocitus ก็หันไปหา Rankorr

Atrocitus : เรายังต้องการพลังในการใช้ “สิ่งก่อสร้าง” ของเจ้าด้วยนะชาวโลกเอ๋ย แต่เจ้าจะต้องไปจัดการกับความอ่อนแอของเจ้าเสียก่อน เจ้าจงไปตามล่าและล้างแค้นผู้ที่ทำให้เจ้าโกรธแค้นจนสุดชีวิตเสีย

Atrocitus : เพราะจนกว่าจะได้ชำระความแค้นแรกนั้น…เจ้าก็จะยังไม่ใช้เรดแลนเทิร์นอย่างแท้จริง

แล้ว Rankorr ก็มุ่งหน้าไปที่โลก โดยมี Bleez และ Dex-Starr ร่วมทางไปด้วย

พวกเขามาถึงโลก

แต่เมื่อมาถึงที่เมืองที่เขาเคยอยู่ Rankorr ก็รู้สึกว่ามันให้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม…

Rankorr : มันดูต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง น…นั่นคือที่ๆข้าเติบโตขึ้นมา ตรงนั้นคือโรงเรียนเก่าของข้า และนั่นก็คือโบสถ์ที่ข้าไปรับศีล…ทั้งหมดนั้นมัน…ช่างเล็กจ้อยเสียเหลือเกิน

Bleez : ชาวโลกอย่างเจ้ามีคำพูดที่ว่า “บ้านคือที่ๆหัวใจของเราสถิตย์อยู่” ใช้ไหมล่ะ? แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีหัวใจอยู่อีกแล้วยังไงล่ะแรนคอร์

Rankorr : ม…มันหยุดเต้นและ…และค่อยๆผุพังลงเมื่อแหวนสีแดงเข้าสวมกับนิ้วของเรา…

Bleez : ถูกแล้ว ที่สถานที่นี้ให้ความรู้สึกแตกต่างออกไปก็เพราะว่าเจ้านั้นเปลี่ยนไปแล้ว เจ้าไม่อาจกลับไปบ้านได้อีกแล้วแรนคอร์ เช่นเดียวกับพวกเราทุกคน

ตัดมาที่ดาวเคราะห์ Ryut ในเขตอวกาศที่ 666

Atrocitus : บ้าน…

Atrocitus : แต่มันก็ไม่ใช่…บ้านที่อยู่ในความทรงจำของข้า ที่นี่…มันเคยเป็นที่ๆพลุกพล่าน มีทั้งถนนหนทาง..สี่แยกในตรงจุดนี้ ที่นี่เคยมีเมืองตั้งอยู่

Atrocitus : มันมี…ชื่อเสียงในด้านดนตรีและที่เที่ยวยามค่ำคืน

Atrocitus : ข้าเคยมาที่นี่ในตอนยังเด็ก…

Atrocitus : ที่นี่คือโลกของข้า!!!

ด้วยความโกรธแค้นที่อัดอั้นอยู่ในใจ Atrocitus ทุบกำปั้นลงไปบนพื้นดินที่ไร้ชีวิต!!

ทันใดนั้นก็เกิดเหตุประหลาดขึ้น!

ตึกรามบ้านช่อง และผู้คนปรากฎขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย?!

Atrocitus : ไม่น่าเชื่อ!

Atrocitus : ไรอัท…ไรอัทของข้า…กลับมามีชีวิตอีกครั้ง!

Atrocitus : มันสมจริงเหลือเกิน…เกินกว่าจะเป็นแค่ภาพหลอน

Atrocitus : บางที…อาจบางที…ครอบครัวของข้าอาจอยู่ที่ไหนสักแห่งในเมืองที่ปรากฎขึ้นใหม่นี้…และกำลังรอข้าอยู่

Atrocitus : บางทีครั้งนี้ข้าอาจสามารถปกป้องพวกเขาได้…

แต่ตอนนั้นเองสิ่งที่เคยเกิดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง…

Atrocitus : และนี่ก็คือตอนที่พวกแมนฮันเตอร์มาถึง ข้าต้องเห็นภาพนี้ในฝันร้ายของข้ามากี่ครั้งแล้วหลังจากที่…

ขณะที่ Atrocitus กำลังตะลึงกับภาพที่เห็น เขาก็โดนแรงระเบิดพัดจนกระเด็นไป

Atrocitus : ฮึ่ม ภาพการสังหารโหดเขตอวกาศที่ 666 มันกำลังเกิดขึ้นอีกครั้งต่อหน้าข้า!!!

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นผลจากเวทย์มนต์โลหิตที่ทำให้ Atrocitus เห็นภาพที่เกิดขึ้นในอดีตอีกครั้งอย่างนั้นหรือ? แล้วเมื่อ Atrocitus ต้องมาเห็นภาพเช่นนี้ซ้ำอีกครั้งเช่นนี้ เขายังจะสามารถตัดใจใช้งานพวก Manhunter ที่เขาเกลียดชังได้อยู่หรือไม่?

โปรดติดตามตอนต่อไป