PHANTOM STRANGER #1
เรื่อง : Dan Didio
ภาพ : Brent Anderson
วางจำหน่าย: 10 ตุลาคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

จอมมารไตรก้อนปรากฏกาย!

..

กรุงนิวยอร์ค

ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางเมืองใหญ่ ครอบครัวของบิลลี่กำลังพักผ่อนกันอย่างมีความสุข

แม่ของบิลลี่: บิลลี่ อย่าออกไปจากสวนนะลูก!

บิลลี่: คร้าบแม่!

..

แต่ระหว่างที่เขากำลังเล่นลูกบอลอยู่นั้น เขาก็ชนเข้ากับร่างของใครคนหนึ่ง

คนแปลกหน้า: สวัสดี บิลลี่

บิลลี่: รู้ชื่อผมได้ไงอ้ะ?

คนแปลกหน้า: ข้ารู้จักนามของคนทั้งหลาย แม้ว่าจะไม่มีใครรู้นามของข้าก็ตาม

คนแปลกหน้า: ข้าคือ…

..

“คนแปลกหน้า”

“PHANTOM STRANGER”

 

 

บิลลี่: แม่บอกว่าห้ามคุยกับคนแปลกหน้า… แม่จ๋า!

แต่ทันใดนั้น รถคันหนึ่งก็พุ่งเข้าชนบิลลี่อย่างจัง!

และท่ามกลางความสับสนอลหม่าน ร่างของคนแปลกหน้าก็สูญสลายไป

“เขาตายแล้ว”

ที่งานศพของบิลลี่ หญิงสาวลึกลับที่ไม่มีใครรู้จักคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

เธอร้องไห้ราวกับเป็นพ่อแม่ของบิลลี่ และพร่ำถ้อยคำแปลกๆ ออกมา

..

“ฉันสัมผัสความรักที่พวกเขามีให้เธอได้นะบิลลี่… รวมทั้งความเศร้าโศก”

“ฉันช่วยเยียวยาพวกเขาได้… ฉันจะพยายามช่วย”

 

“ไม่ไหวแล้ว! ฉันขอโทษ! ฉันรับไม่ได้อีกแล้ว!”

 

ระหว่างที่เธอวิ่งหนีไปนั้น เงาบนพื้นก็เริ่มมีความเคลื่อนไหว

“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้าไม่เกรงกลัวเงาของเจ้าสักนิด”

 

“เพราะข้าเองก็มีเงาของตน”

“ความปวดร้าวระทมของผู้คนนับร้อยอยู่ในร่างของข้า”

 

“แต่ความปวดร้าวเหล่านั้นรังแต่จะทำร้ายเจ้า”

 

“เจ้าหลบหนีมานานปี พยายามจะช่วยเหลือผู้คนมากมายด้วยความสามารถในการดูดกลืนความเจ็บปวด”

“แต่เจ้ายังอ่อนประสบการณ์นัก”

 

“ข้าจึงมาปรากฏที่นี่เพื่อช่วยพาเจ้าไปพบบททดสอบที่จำเป็น”

..

ราเวน: บิดาของข้าส่งท่านมาหรือ?

คนแปลกหน้า: มิใช่ แต่ข้าก็รู้จักบิดาของเจ้าดี – – จอมมารไตรก้อน ผู้กลืนกินดวงวิญญาณ์ ราชันย์ผู้เฝ้าฝันถึงพลังอันเป็นอันติมะ ผู้ซึ่งมุ่งหวังได้ตัวลูกสาวกลับคืน บรรดาบริวารของมันกำลังตามหาเจ้าอยู่ใช่หรือไม่?

ราเวน: ข้าไม่อาจสัมผัสห้วงอารมณ์ของท่านได้เลย

คนแปลกหน้า: ไม่มีผู้ใดทำได้ดอก

ราเวน: ท่านเป็นใคร?

คนแปลกหน้า: ก็เช่นเดียวกับเจ้า ข้าเดินทางไปทั่วแดนเพื่อช่วยเหลือผู้คน

ราเวน: แล้วท่านก็มาช่วยเหลือให้ข้าได้เรียนรู้พลังของตัวเองอย่างนั้นสินะ

คนแปลกหน้า: เปล่าดอก จะมีผู้อื่นช่วยเจ้าเอง ตามมาเถิด

..

ราเวน: ท่านคือคนแปลกหน้าผู้นั้นจริงๆ สินะ หนูได้ยินบิดากล่าวถึงท่านอยู่บ่อยๆ

คนแปลกหน้า: ดูท่าคงไม่ได้กล่าวไปในทางดีแน่ๆ

ราเวน: เพราะงั้นแหละ หนูถึงเชื่อใจท่านได้

คนแปลกหน้า: ข้าเข้าใจดี ไม่แปลกอะไรหากเจ้าจะไม่ยอมให้ตนเองเชื่อใจผู้ใด แม้ว่าจะเป็นตัวเจ้าเองก็ตาม

ราเวน: ก่อนหน้านี้ แม่เลี้ยงดูหนูในมิติลี้ลับที่เรียกว่าอัลซาราธ สถานที่แห่งสันติแลภราดรภาพ ที่นั่นทำให้พลังของหนูสงบลง แต่แล้ววันหนึ่ง หนูก็สัมผัสได้ถึงความชั่วร้ายของพ่อที่พยายามกลืนกินดวงวิญญาณของหนู หนูพยายามต่อสู้… หนูกลัว

คนแปลกหน้า: แต่เพราะเช่นนั้นจึงทำให้เจ้ากลายเป็นคนเข้มแข็งเช่นทุกวันนี้

ราเวน: ท่านแน่ใจหรือคะว่าคนที่ท่านรู้จักจะช่วยเหลือหนู… เดี๋ยวนะ!… หนูสัมผัสได้ถึง…

ราเวน: ความชั่วร้าย

“มันคือสิ่งใด?”

..

“พวกมันเจอตัวหนู”

“บริวารของบิดา… สาวกแห่งโลหิตวิหาร… เราต้องรีบหนี!”

 

คนแปลกหน้า: ราเชล!

ราเวน: เราต้องรีบหนีไปจากที่นี่!

“หลบอยู่ข้างหลังข้า ข้าจะปกป้องเจ้าเอาไว้”

 

“ท่านดูแลตัวเองเถอะ!”

“ได้โปรด! ข้าไม่อยากทำร้ายพวกเจ้า! อย่าให้ข้าต้องสูญเสียตัวตนของตัวเองไปเลย”

..

ทันใดนั้น คนแปลกหน้าก็สำแดงฤทธิ์!

“เจ้าจะไม่สูญเสียสติ จงตามข้ามา”

 

คนแปลกหน้าพาเธอมายังสถานที่ประหลาดแห่งหนึ่ง

ราเวน: หนูเคยมาที่นี่ตอนที่บิดาเข้ายึดครองอัลซาราธ ที่นี่คือปากประตูมิติซึ่งเชื่อมต่อกับที่นั่น

ราเวน: ท่านรู้มั้ยว่าได้ทำอะไรลงไป?

ราเวน: บิดาจะรู้ว่าหนูอยู่ที่นี่ เราต้องรีบหนีไปนะ ท่านคนแปลกหน้า!

ราเวน: ตอบข้าเซ่!

คนแปลกหน้า: ขอโทษนะราเชล แต่ข้ามิเคยขานรับคำใคร นอกจากเสียงศักดิ์สิทธิ์ที่ชี้นำ

ราเวน: ท่านบอกว่าจะช่วยข้า!

คนแปลกหน้า: ข้าเพียงบอกว่าจะพาเจ้ามาพบคนที่ช่วยเหลือเจ้าได้

ราเวน: ท่านพาข้ามาถึงประตูบ้านของบิดา! ถ้าเขาพบข้าเมื่อใด เขาจะควบคุมข้าได้!

ราเวน: เขาสามารถช่วงใช้ให้ข้าทำลายโลกใบนี้!

ราเวน: ท่านเข้าใจหรือไม่ ท่านได้ทำผิดพลาดมหันต์!

คนแปลกหน้า: ขออภัยอย่างยิ่ง ราเชล

คนแปลกหน้า: แต่เสียงชี้นำบอกข้าเช่นนั้น

..

ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็เกิดวิปริตแปรปรวนทันใด!!

“พ่อคิดถึงเจ้านัก บุตรีที่รัก”

“พ่อคิดถึงเจ้าอย่างยิ่ง”

..

ไตรก้อนปรากฏกาย!

“อย่าไปฟังเขา คนแปลกหน้า! เขามันจอมปด! เราสามารถไล่เขากลับไป ถ้าร่วมมือ – -”

 

ไตรก้อน: คิดขอร้องคนแปลกหน้า ก็เหมือนอ้อนวอนให้ไฟไม่โหมลุก มันไม่เคยมีน้ำใจต่อใคร มันคือจอมทุรยศจากกมลสันดานมาแต่กำเนิด!

ไตรก้อนพลันเรียกหมู่อสูรบริวารให้ลอมจับราเวน!

ราเวน: ปล่อยข้าไป! ได้โปรดเถอะคนแปลกหน้า! ข้าไม่อยากเป็นเช่นบิดา! ไม่อยากเป็น- –

 

แล้วร่างของราเวนของหายลับไป!

ไตรก้อน: เรียบร้อย พวกมันพาเธอกลับสู่มาตุภูมิแล้ว

คนแปลกหน้า: ใช่

ไตรก้อน: นี่หรือคือสิ่งที่เจ้าต้องการ?

คนแปลกหน้า: เปล่า มิใช่ข้า

ไตรก้อน: งั้นก็คงเป็นความปรารถนาของผู้ทรงฤทธิ์ผู้นั้นสินะ? ถ้าเขาคิดจะเอาอกเอาใจข้าด้วยวิธีการนี้ บอกเขาด้วยว่ามันไม่ได้ผล

ไตรก้อน: เหรียญนั่น?

เหรียญที่ร้อยรัดรอบคอคนแปลกหน้าพลันร่วงหล่นลงมาอีกเหรียญหนึ่ง

 

ไตรก้อน: อ้อ อย่างนี้เอง นี่คือหนทางไถ่บาปของเจ้านี่เอง

ไตรก้อน: แลกเปลี่ยนหนึ่งเหรียญต่อการทุรยศหนึ่งครั้ง การทุรยศอันเป็นเรื่องที่ข้าและใครๆ ก็รู้ดีว่าเจ้าชำนิชำนาญที่สุด

คนแปลกหน้า: ข้าไม่ได้ปรีดาต่อสิ่งที่ทำเลย ไตรก้อน

คนแปลกหน้า: และถ้าเจ้าเข้าใจว่าการที่ข้านำบุตรีของเจ้ามาส่งคืนนั้นเป็นการแลกเปลี่ยนกับสันติภาพ จงรู้ไว้ว่าเจ้าคิดผิด แม้ข้าไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริง แต่ความปรารถนาของพระองค์ย่อมต้องนำมาซึ่งความดีงามอันยิ่งใหญ่

ไตรก้อน: เว้นเสียแต่นายของเจ้าจะรู้ว่าข้าได้เกณฑ์ทัพไว้กรีธาสู่ดินแดนแห่งนี้เพื่อหาตัวนาง

ไตรก้อน: เพื่อยั้งสงคราม นายของเจ้าจึงแลกเปลี่ยนชีวิตของหญิงสาวนางหนึ่งกับชีวิตบริสุทธิ์นับล้าน

ไตรก้อน: และเมื่อข้าหวนกลับมาที่นี่อีกครั้ง บุตรีของข้าจะอยู่ข้างกายข้า ในวันนั้นเจ้าจะได้กระทำในสิ่งที่กระทำมาโดยตลอด… เจ้าจะได้เฝ้ามองหายนะที่เจ้ามีส่วนสร้างหากแต่ไม่อาจแก้ไขอันใดได้เช่นทุกครา

“นั่นคือชะตาของเจ้า – – เจ้าไม่อาจเป็นมนุษย์ไปได้ตลอดกาล”

 

“เจ้าจักต้องโดดเดี่ยวไปตลอดกาล”

 

..

 

..

 

“ป่าป๊า! ป่าป๊ากลับมาแล้ว!”

..

อ่าวเฮ้ย! พี่แปลก พี่ไปมีลูกมีเมียตอนไหนกันเนี่ย!??

เอลีน่า: กลับมาทันเวลาพอดีเลยนะ ฟิลิป ฉันเพิ่งล้างจานเสร็จ เด็กๆ ก็กำลังจะเข้านอน

เอลีน่า: ทำไมคุณทำหน้าเศร้าขนาดนั้นล่ะ… มามะ เดี๋ยวฉันปลอบใจให้

..

ไม่มีคำบรรยายครับพี่

เอลีน่า: งานวันนี้คงหนักสินะคะ?

ฟิลิป(?): เอลีน่าที่รัก…

“คุณเดาไม่ถูกหรอก”

..

 

..

หญิงลึกลับปรากฏตัว

และดูเหมือนว่าเรื่องราวจะแปลกประหลาดยิ่งกว่าเดิม!

ติดตามชมตอนต่อไป