The New Avengers #27

[AvX – Tie in] หงส์ไฟผงาดค้ำคุนลุ้น

เรื่อง : Brian Michael Bendis
ภาพ : Mike Deodato, Rain Beredo
วางจำหน่าย: 20 มิถุนายน 2012
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

   

  

และแล้ว วิหคเพลิงนาม Phoenix หนึ่งในคอสมิคที่ทรงพลังมากที่สุดในจักรวาล

ก็ได้มาจุติบนโลกมนุษย์ ผงาดเหนือน่านฟ้า อมตะนครแห่งคุนลุ้น

พุ่งไปสู่ร่างของสาวน้อย นาม ฟงอู่ (Fongji)

เรื่องราวนี้จะส่งผลอย่างไรกับโลกปัจจุบัน

  

โปรดติดตามชมได้เลยคร้าบ

   

   

นครคุนลุ้น

หนึ่งปี กับอีกหลายปีก่อน

(งงล่ะสิ)

    

วิหคเพลิง Phoenix โฉบแหวกน่านฟ้ามาหา ฟ่งอู่

 

ลีโอนาโด ดาวินซี (Leonardo Da Vinci) ผู้นำอาวุโสแห่ง S.H.I.E.L.D.

อาจารย์อู๋ตี้ (Master Yu Ti) ผู้นำอาวุโสแห่งนครคุนลุ้น

รวมถึงตัวฟงอู่ ต่างถกกันเครียด

ฟงอู่: ท่านอาจารย์นี่ข้าควรทำอย่างไรดี

 

อู๋ตี้:   เจ้าต้องประจัญหน้ากับวิหคเพลิง ฟ่งอู่

 

ฟงอู่: ข้าไม่รู้ว่านั่นมันหมายความว่างอย่างไรด้วยซ้ำ

 

อู๋ตี้:   เจ้าคือผู้ถูกเลือกโดยเจ้าแห่งมังกร

อู๋ตี้:   เป็นไอร์อ้อนฟิสต์

อู๋ตี้:   นี่เป็นเวลาที่เจ้าจะได้แสดงฝีมือแล้ว

   

วิหคเพลิงบินโฉบใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

 

ฟงอู่: ในฝันท่านข้าทำอะไรบ้างละ

 

อู๋ตี้:   เขาเรียกการพยากรณ์ไม่ใช่ฝัน

 

ฟงอู่: ก็แล้วในการพยากรณ์ของท่าน ข้าทำอะไรล่ะ

 

อู๋ตี้:   ที่ข้าเห็นมันมีสองคำพยากรณ์น่ะ

 

ฟงอู่: สองคำพยากรณ์?

    

ในคำพยากรณ์หนึ่ง

เจ้าประจัญหน้ากับวิหคเพลิงและได้รับพลังของมัน

จนกลายร่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง

เจ้าจะได้กลายเป็น Phoenix ในที่สุด

อีกคำพยากรณ์นึง

เจ้าจะถูกมันกลืนกินเสียเอง

   

อู๋ตี้:   แล้วเจ้าก็ใช้พลังของมันเผาผลาญตัวข้า

อู๋ตี้:   เผา Thunderer เจ้าแห่งสายฟ้า (ฉายา เหล่ย คัง ครับ)

อู๋ตี้:   และผลาญเมืองคุนลุ้นจนมอดไหม้ยกเมือง

 

ฟงอู่: ไม่เห็นท่านเคยบอกว่า

ฟงอู่: คำพยากรณ์มันแยก สอง คำพยากรณ์น่ะ!!!

 

อู๋ตี้:   คำพยากรณ์มักแยกออกเป็นสองทางเสมอๆ นั่นแหละ

   

ขณะที่กำลังคุยกันอยู่ Phoenix ก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ววว!!!

 

ฟงอู่: ท่านอาจารย์ ข้ากลัวเหลือเกิน

 

อู๋ตี้:   ข้าเองก็กลัวเช่นกัน

 

ฟงอู่: ข้าควรจะทำเช่นไรดี?

 

อู๋ตี้:   เจ้าต้องตั้งสมาธิให้มั่น

 

ฟงอู่: ซินยอ ดา วินชี่ ท่านเห็นว่าไง?

 

ลีโอนาโด:   ชั้นว่า…ทำตามที่เขาพูดเหอะ

 

ฟงอู่ตั้งท่า รับมือกับ Phoenix ที่กำลังคืบคลานเข้ามา

   

  

   

 Phoenix บินโฉบมาหา ฟงอู่

 

ฟงอู่ไม่รอช้า เธอเค้นเอาพลังมังกรเพลิงออกมา

   

   

  

  

  

มังกรเพลิงเข้าซัดวิหคเพลิง

  

ท่ามกลางสายตาของ ผู้อาวุโสทั้งสอง

  

 

   

มังกรไฟและวิหคเพลิงซัดกันนัวเนีย

แล้วทั้งหมดก็โฉบลงไป ข้างในตัวของ ฟงอู่

จนทุกอย่างเงียบสงบลง

ลีโอนาโด:   อะไร…เกิดอะไรขึ้น?

 

ข้าว่าทุกอย่างคงสิ้นสุดลงแล้ว

  ฟงอู่ได้กลายเป็นร่างอวตารอย่างสมบูรณ์!!

 

อู๋ตี้:   เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง

 

ฟงอู่: รู้สึกเหมือนกำลังเปลี่ยนร่าง

 

ลีโอนาโด:   ใช่เลย

ลีโอนาโด:   เธอดู….เท่าที่เห็นนี่ก็ดูจะเป็นอย่างนั้นนะ

 

อู๋ตี้:   เจ้ามีภูมิใดอยากจะร่วมแบ่งปันรึไม่

 

ฟงอู่: วิหคเพลิงกำลังพูดอยู่ในตัวข้า

 

อู๋ตี้:   มันพูดว่าอย่างไร?

อู๋ตี้:   มีข้อความอะไรที่อยากส่งถึงพวกเรารึ?

ฟงอู่: ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าข้าเข้าใจที่มันกล่าวรึเปล่า

ฟงอู่: มันคิดว่าข้าเป็นเพียงแค่ภาชนะสำหรับอวตารเท่านั้น

ฟงอู่: แต่ข้าหาได้เป็นเช่นนั้นไม่

ฟงอู่: ข้า..ข้ากำลังควบคุมมัน

ฟงอู่: ใช่มั้ย?

  

ลีโอนาโด:   แล้วมันต้องการให้เธอทำอะไรกันแน่?

 

ฟงอู่: มันได้บอกเรื่องราวของจักรวาล

ฟงอู่: เรื่องราวของโลกใบอื่น

ฟงอู่: เรื่องราวของผู้คนจากที่อื่น

 

ฟงอู่: ถ้าท่านได้เห็นในสิ่งที่ข้าเห็นท่านจะรู้ว่า

 

ฟงอู่: ข้างนั้นไม่ได้มีแค่พวกเรา

ฟงอู่: แต่ยังมีผู้คนอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ฟงอู่: มีสิ่งมีชีวิตมากมายเหลือเกิน

 

อู๋ตี้:   ข้าเองก็อยากจะสละทุกอย่างเพื่อให้ได้เห็นเช่นกัน

 

ลีโอนาโด:   แล้วทำไมต้องเป็นเธอ?

ลีโอนาโด:   ทำไมมันต้องมาที่นี่

ลีโอนาโด:   ทำไมมันต้องเลือกเธอ?

ลีโอนาโด:   มันต้องการอะไรกันแน่?

(ถามเป็นชุดเลยวุ้ย)

   

ฟงอู่: ……………………………

 

อยู่ๆ…ฟ่งอู่ ก็เงียบไป…

 

ลีโอนาโด:   เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ยตอนนี้!?

อู๋ตี้:   เจ้าจะอยู่หรือว่าจะจากไปแล้ว?

   

อยู่ๆ ตาของฟ่งอู่ ก็กลายเป็นสีดำแซมแดงเล็กน้อย

   

 

อู๋ตี้:   ฟงอู่?

 

ฟงอู่: อ๊าาาาาา

 

อู๋ตี้:   ฟงอู่?

 

ลีโอนาโด:   เธอเป็นอะไรไปน่ะ?

กรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร

ฟงอู่: ข้า….

ฟงอู่: ข้าคุมได้แล้ว

 

ฟงอู่: แต่ข้าต้องรีบไป

ฟงอู่: ข้าจักต้องไปเดี๋ยวนี้

 

ฟงอู่: โลกใบนี้ยังไม่พร้อม

 

ลีโอนาโด:   พ….พร้อมสำหรับอะไรกัน?

 

ฟงอู่: ท่านอาจารย์ ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างนะคะ

 

ลีโอนาโด:   อยู่ต่อเพื่อให้ศึกษาเพิ่มเติมอีกหน่อยเถอะ

(ลุงนี่ จะจับเขาไปศึกษาอีกเรอะ!?)

 

อู๋ตี้:   เจ้าจะกลับมาอีกมั้ย?

 

ฟงอู่: โชคชะตามักจะแยกออกเป็นสองเสมอค่ะ

เมื่อเธอพูดประโยคนั้นจบ ฟงอู่ก็ใช้พลังวิหคเพลิงของเธอเหาะเหินไป

   

  

เธอจากไปจนลับสายตา

และทั้งหมดนี้ ก็คือเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่าง Iron Fist กับ Phoenix

 

  

-จบ-

  

 

“ด..เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนนะคะ!? เกิดอะไรขึ้นกับเธอต่อจากนั้นล่ะ!?”

   

 

 

นครคุนลุ้น

ตอนนี้

 

Iron Fist คนปัจจุบัน หรือ Danny Rand เพิ่งเล่านิทานฟงอู่กับวิหคเพลิงให้กับ

Hope Summer ร่างอวตารของ Phoenix คนปัจจุบัน ฟังจนจบ

(ใช่ครับ ที่สปอยล์ตั้งแต่เล่มก่อนหน้านั้น เป็นนิทานของ Iron Fist ฮะ!!)

   

Iron Fist:   นี่ Hope เรื่องที่ชั้นเล่าให้ฟังเนี่ย

Iron Fist:   ก็ลอกที่อ่านที่ชั้นรู้มาทั้งดุ้นแล้วล่ะ

 

Iron Fist:   หมดทุกอย่างแล้ว

 

Hope:   แล้ว แล้ว แล้วเธอตายมั้ยคะ

  

   

Iron Fist:   แต่สุดท้ายแล้วนี่มันก็แค่เรื่องที่ชั้นเดาเอาเองนะ

Iron Fist:   เรื่องที่ชั้นบอกเธอไปมันเกิดขึ้นหลายร้อยปีมาแล้ว

 

Hope:   โอเช ก็ได้ งั้น งั้น บอกหนูหน่อยสิ

Hope:   ว่าทำไมหนูถึงต้องมาอยู่ที่นี่คะ คุณ Rand

 

Iron Fist:   เรียก Danny เหอะ

Iron Fist:   และที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอย่างน้อย

Iron Fist:   อยุ่ที่นี่เธอจะปลอดภัยพักนึง

Iron Fist:   แล้วที่สำคัญกว่านั้นคือ เธอจะได้ ฝึกตนเอง ที่นี่

 

Hope:   ฝึกให้มาเป็น Phoenix เนี่ยนะ

Hope:   ขอทีเถอะค่ะ ทั้งหมดที่หนูได้ทำไปนี่ยังไม่พอเหรอคะ

Hope:   ตลอดทั้งชีวิตของหนูนะ

Hope:   หนูฝึก ฝึก แล้วฝึกแล้วยังต้องมาฝึกที่นี่อีกเนี่ย

 

Hope:   แล้วตอนนี้ Phoenix ก็บินโฉบมาเริงร่าอยู่บนโลกแล้ว

Hope:   แต่หนูดันมายืนเซ่ออยู่ตรงนี้แทนซะง้าน!

Hope:   แถมหนูยังมึนตึ๊บไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องทำไง ถ้าไปอยู่ตรงนั้นเนี่ย

 

Hope:   ทุกๆ คนบนโลกนี้กำลังต่อสู้ในศึกของหนู เพื่อตัวหนู

 

Iron Fist:   นั่นไม่ใช่ศึกของเธอหรอก

 

Hope:   อ้อ งั้นศึกของใครล่ะคะ

 

?? ??:   เจ้าจะรู้ก็ต่อเมื่อเจ้าพร้อม

 

เสียงบางอย่างดังแทรกเข้ามาระหว่างที่ทั้งคู่กำลังคุยกันอยู่

เขาคือ อาจารย์อู๋ตี้ นั่นเอง!! เฮ้ย!!! มาไงอ่ะ!!

 

Yu Ti:   เรื่อง Phoenix มาเยือนโลก

Yu Ti:   เรื่องที่เจ้าต้องมาอยู่ที่นี่

 

Yu Ti:   คำถามมันไม่ได้อยู่ที่ว่าศึกนี้เป็นของใคร

Yu Ti:   คำถามควรจะถามว่า……ทำไม? มากกว่า

 

Iron Fist:   Hope Summers ท่านผู้นี้คือ อาจารย์อู๋ตี้

 

Hope:   คนที่…เอ๊ะ..ลุงที่อยู่ในเรื่องนิทานที่เกิดเมื่อหลายร้อยปีก่อนนั่นนะ?

 

Yu Ti:   มันเป็นชื่อตำแหน่งน่ะ

 

Hope:   อะนะ งั้นก็ ไชโย! อู้ว้าว! ยินดีกับตำแหน่งอันทรงเกียรติด้วยนะคะ

Hope:   เอาล่ะ แจ่มเลย งั้นบอกหนูทีสิคะ ว่าหนูมาที่นี่ทำไมเนี่ย?

Hope:   Phoenix บินลัลล้าอยู่บนโลกแล้ว

Hope:   แล้วหนูมาทำอะไรอยู่ที่นี่กันเนี่ย!!!

 

Yu Ti:   ตำราแห่ง Iron Fist ได้บอกไว้ว่า

Yu Ti:   สตรีผู้เป็น Iron Fist แล้วรวมเป็นหนึ่งกับ Phoenix

Yu Ti:   เป็นใบ้

 

Yu Ti:   น่าอิจฉาอาจารย์อู๋ตี้คนก่อนจริงๆ

Yu Ti:   ที่ได้นางใบ้นั้นแทนที่จะได้เจ้า!

 

เจออาจารย์อู่ตี้คนปัจจุบันด่าว่าเป็นผีเจาะปากมาพูดเข้าไป

ทำเอา Hope ขมิบปากเงียบไปทันที (ฮา)

 

Hope:   ………………………………

  

Hope:   อ๊ะ เดี๋ยวนะ งั้น เอ่อ  งี้ก็แปลว่า หนูต้องเป็น Iron Fist งั้นสิ?

 

Iron Fist:   ไม่ใช่หรอก

Iron Fist:   ตำแหน่งนี้ตอนนี้ชั้นเป็นอยู่ แล้วเขามีกันได้แค่หนึ่ง….

 

Yu Ti:   ก็อาจจะเป็นไปได้นะ

 

Iron Fist:   อาจจะ!!?

 

Yu Ti:   งั้นเรามาหาคำตอบกันดีมั๊ย

Yu Ti:   ตามข้ามาสาวน้อย

Yu Ti:   แล้วถ้าไม่เสวนาอะไรอีก…จะดีมาก!

  

และแล้ว อาจารย์อู๋ตี้คนใหม่ ก็พา Hope มายังสถานที่

ที่ซึ่งอาจารย์อู๋ตี้คนก่อน เคยพาฟงอู่มาก่อน ที่นั่นก็คือ…

Yu Ti:   ที่นี่คือ บ่อน้ำทำนายแห่งโป่หลิง (The Scrying Vessel of Bo-Ling)

Yu Ti:   สิ่งที่เจ้าต้องทำก็แค่นั่งอยู่เฉยๆ

 

Yu Ti:   ทำจิตเจ้าให้ว่าง

Yu Ti:   หยดน้ำจะบอกพวกเราเอง

 

Hope:   แล้วมันจะไปบอกได้ยังไงคะ

 

Yu Ti:   นั่งแล้วนิ่งไว้

Yu Ti:   แล้วทุกอย่างมันจะออกมาเอง

Hope มองแอ่งน้ำที่อยู่เบื้องหน้าเธอ

Yu Ti:   ทำจิตให้ว่างซะ

 

ถ้าเป็นฟงอู่คงจะนั่งเฉยๆ เงียบๆ ไปแล้ว!! (แหงซิ ก็น้องแกเป็นใบ้นี่ฝ่า)

แต่กับ Hope ผู้ที่ผีเจาะปากมาพูด ก็จะพูดต่อไป (ฮา)

Hope:   เดี๋ยวนะ ไอ้นี่ใช่มะที่จะบอกอนาคตหนูน่ะ

 

Yu Ti:   อยู่ๆ นิ่งไปเถอะ สาวน้อย

 

Hope:   ไอ้นี่จะบอกว่าเรื่องมันจะจบยังไงรึเปล่า?

Hope:   จะบอกว่าหนูจะหลายเป็น Phoenix มั๊ย?

Hope:   จะบอกว่าหนูจะหยุดเรื่องบ้าๆ นี่ได้รึเปล่า?

Hope:   แล้วหนูจะกลายเป็น Iron Fist มั๊ย?

Hope:   คุณจะทำให้หนูเป็นได้มั๊ย?

(โอย ถามเป็นต่อยหอยจริงๆแม่หนูเอ๊ยยยย!!)

 

อาจารย์อู่ตี้ส่งจิตมาให้ Hope รู้ว่า เงียบได้แล้วเฟร้ย!

Hope จึงเงียบแล้วนั่งหลับตาเพ่งไปที่บ่อน้ำ

แล้วบ่อน้ำก็มีเกิดปฎิกริยาขึ้น!!

น้ำเริ่มก่อตัวเป็นลูกกลมๆ

   

ว่ากันว่าผู้ที่เพ่งกสิณจนช่ำชองแล้ว

 

จิตจะฝานสิ่งที่เขาเพ่งจนเป็นลูก…..

เอ๊ย น้อง Hope จะไปแอบดูทำไม!! สมาธิๆ!!

    

ตุ๋ม!

นั่นไง!

  

น้อง Hope ไฮเปอร์ขึ้นจนสมาธิหดหายพลอยทำเอาหยดน้ำร่วงลงบ่อไปซะงั้น!!!

อาจารย์อู่ตี้กอดอกมองหน้า Hope ว่า WTF? กลับบ้านไปเลยมั้ย?

Hope:   ขอโทษค่ะ

เอาใหม่ๆ

Hope นั่งทำสมาธีอกรอบ

 

และคราวนี้หยดน้ำเริ่มเผยภาพนิมิตออกมา

 

ในก้อนน้ำนั้นเอง สิ่งที่ Hope เห็นคือ…….

จักรวาล

วิหคเพลิง

  

และ……

Hope:   ไม่นะ

  

 

แมงมุม!!??

   

Hope:   หยุดมันที!

Yu Ti:   แมงมุมรึ

  

ตุ๋ม!

 

Hope:   แม่เจ้าพระคุณรุนช่อง!!

 

Yu Ti:   อืม นั่นเป็นเรื่องที่ น่าสนใจ มาก

 

Hope:   เป็นความจริง

Hope:   หนูจะกลายเป็น Phoenix!!

 

Yu Ti:   เพ่งกันมาตั้งนานเจ้าได้กลับมาแค่นั้นเองเรอะ?

 

Hope:   ก็…ก็แล้วลุงได้อะไรละ!?

 

Yu Ti:   เจ้าจะต้องเข้ารับการฝึก

 

Yu Ti:   กับ แมงมุม!

   

Hope:   เมื่อกี้ลุงว่าอะไรนะ!?

  

“เมื่อกี้ลุงว่าอะไรนะ!?”

Spider-Man หรือ Peter Parker ถูกลากเข้ามาที่ คุนลุ้น อีกคน

ด้วยความฉงนงงงวย!!

Yu Ti:   จงฝึกเธอซะ

Yu Ti:   สอนเธอทุกๆ สิ่งที่เจ้ารู้

 

Spider-Man:   ตะ..ตะ…แต่ แต่ แต่ ลุงเป็นเจ้ากังฟูทั้งมวลไม่ใช่เหรอ

 

Yu Ti:   ก็ประมาณนั้น

 

Spider-Man:   ก็แล้วทำไม ลุง ไม่ฝึกเองเล่า!?

 

Yu Ti:   ก็ตอนนี้เป็นตาของเจ้าที่ต้องสอนแล้วไงล่ะ

   

Spider-Man:   ไม่ใช่ว่าน้องแกเข้าฝึกกับ Cyclops กับ Wolverine

Spider-Man:   แล้วก็…เอ่อ…แล้วก็กับ…อ่า…?

 

Hope:   Cable ย่ะ!

 

Spider-Man:   เอ้อ กับ Cable มาก่อนแล้วรึครับ

 

Yu Ti:   ถูกต้อง

Yu Ti:   ทว่าตอนนี้เป็นตาของเจ้าที่ต้องสอนแล้วไงล่ะ

 

Spider-Man:   แต่ช้า แต่ชล่า แต่ว่าเรามาฝึกกันที่ นิว ยอร์ค ก็ได้นิ

 

Yu Ti:   แต่เจ้าก็ไม่รู้หรอกว่าต้องฝึกยังไง

 

Spider-Man:   ก็จริง แต่รู้อะไรมะ

Spider-Man:   ตอนนี้ Wolverine กลายมาเป็น คุณครูจริงๆ แล้วนะ

Spider-Man:   ท่ามกลางความอึ้งแดร๊กของมวลมนุษยชาติ

Spider-Man:   แล้ว Danny ก็อยู่กับเราด้วย

Spider-Man:   ซึ่ง Danny เนี่ยน่าจะรู้….

 

Yu Ti:   ข้าว่าเจ้าคงจะได้สอนวิชาทำไมรังเกียจฉันจังให้กับเธอซะกระมัง

เมื่ออาจารย์อู๋ตี้เดินจากไป ทิ้งไว้แต่สามหน่อที่ยืนงงว่า อะไรกันฟระ?

 

Spider-Man:   อืม แล้วนี่ตรูเป็นเมพด้านไหนฟระเนี่ย

 

Iron Fist:   งั้นอ่า ชั้นว่าพวกนายสองคนก็ อ่า..จัดการกันเองละกัน

 

Hope:   พวกคุณเป็นบ้าอะไรกันไปแล้วเนี่ย

 

Iron Fist:   เดี๋ยวพวกเราจะไปรอที่ประตูมิตินะ

 

เมื่อ Iron Fist จากไป บรรยากาศก็มาคุทันที

 

Hope:   …………………………….

 

Spider-Man:   แล้ว อ่า…

 

Hope:   บอกไว้ก่อนเลยนะ หนูไม่ใส่ชุดตลกๆ นั่นแน่!!

 

Spider-Man:   ชะว้าว! ดีแล้วน้อง

Spider-Man:   ตอนนี่เรามีแม่สาว Spider ตั้ง 8 คนแล้วล่ะ

 

Hope:   โอเค แล้ว…

 

Spider-Man:   แล้วอ่า…. Magneto นี่ชอบทานข้าวผัดกระเพรามั๊ย?

 

Hope:   แล้วสรุปก็คือคุณไม่มีอะไรจะสอนเลยซักอย่าง!!

 

Spider-Man:   ขอทีเถอะ งานพี่เพิ่งจะเข้านะน้อง ขอปรับตัวหน่อยสิ

  

Hope:   โอได้เลย งั้นก็เชิญคุณคิดให้หายงงเถอะว่า ไอ้งานที่เข้านี่มันต้องทำอะไร

Hope:   ส่วนหนูจะเอาเวลาไปงมหัวนั่งคิดว่าหนูถูกโยนมาที่โลกนี้ทำไม

Hope:   แล้วไหงชีวิตหนูถึงมาจบลงที่ไอ้เมืองกังฟูแฟนตาซีนี่

Hope:   แล้วเมืองกังฟูก็ดันไม่มีใครมานั่งสอนกังฟูกันซะงั้น!

Hope:   แล้วมานั่งคิดว่าจะทำบ้าอะไรดี

Hope:   กับไอ้ไก่ห้าดาวติดไฟอุดมคอสมิคตัวใหญ่ที่ดันทะเล่อทะล่ามาพุ่งหลาวลงบนตัวหนูนี่!!

Hope:   ที่ต้องมานั่งคิดให้เมื่อยตุ้มนี่

Hope:   ก็เพราะว่า ตอนนี้! หนูฟันธงได้เลยว่า

Hope:   โลกกำลังจะระเบิดตูมกลายซากโกโก้เน่า

Hope:   แล้วมันก็ผิดที่หนูอีก ทั้งๆ หนูไม่ได้อยากจะทำไอ้หน้าที่นี้เลย

Hope:   ไม่เคยจะคิดแม้แต่เศษเสี้ยวเล็บเท้าก็ไม่เคย!!

Spider-Man:   อานะ ถ้างั้นเอาเป็นว่า…

 

Spider-Man:   พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่

 

Hope:   อะไรนะ!?

 

Spider-Man:   พลัง “ที่ยิ่งใหญ่” มาพร้อมกับ “ความรับผิดชอบ” ที่ยิ่งใหญ่

 

Hope:   แล้วไอ้ที่พูดมานี่จะให้หนูทำบ๊องอะไรไม่ทราบวะคะ!?

  

Spider-Man:   มันเป็นสิ่งที่ลุงของชั้นเคยพูดไว้น่ะ

Hope:   ลุงของคุณ

 

Spider-Man:   คนที่เลี้ยงชั้นมาน่ะ

Hope:   เขาพูดคำนี้ บ่อยเลยเรอะคะ? ตอนทานเข้าเช้ารึคะ?

 

Spider-Man:   พูดคำนี้บางเวลาน่ะ

 

Spider-Man:   แล้วเขาก็ได้พูดคำนี้

Spider-Man:   ก่อนหน้าที่ชั้นจะโดนแมงมุมกัด

Spider-Man:   แล้วมันก็พุ่งหลาวโยนพลังแมงมุงของมันไปใส่ในตัวของชั้น

Spider-Man:   แล้วจากนั้นผู้คนก็โทษ ตัวชั้น

Spider-Man:   สำหรับเรื่องร้ายๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่เมืองนิว ยอร์ค

 

Spider-Man:   แล้วก็ เอาจริงสิ…

 

Spider-Man:   เรื่องของเรื่องก็คือ ในตอนที่คุณลุงท่านพูดคำนั้นออกมา

Spider-Man:   ชั้นไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่า ท่านพูดเรื่องอะไร

Spider-Man:   แล้วชั้นก็ไม่เข้าใจความหมายที่ท่านต้องการจะสื่อ จนกระทั่งมันสายเกินไป

 

Spider-Man:   จนกระทั่งมีไอ้เวรตัวนึงหันปืนมายิงใส่ท่านจนสิ้นใจ

 

Spider-Man:   ไอ้เวรที่ชั้นน่าจะหยุดมันได้แน่ๆ

Spider-Man:   ถ้าชั้นไม่มัวแต่ยุ่งวุ่นคิดแต่เรื่องของตัวเอง

Spider-Man:   แทนที่จะเชื่อฟังในสิ่งที่ลุงท่านได้พูดไว้

 

Spider-Man:   พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่

Spider-Man:   และตั้งแต่นั้นวันนั้น ชั้นพยายามใช้ชีวิตให้เป็นไปตามความหมายของประโยคนี้

Spider-Man:   ชั้นบอกกับเธอได้เลยว่ามันหมายถึงทุกๆ อย่าง

Spider-Man:   และชั้นยังบอกเธอได้อีกว่า….

    

Spider-Man:   เธอสามารถใช้ชีวิตในทุกๆ วันของเธอ

Spider-Man:   คิดถึงอะไรที่มันลึกซึ้งมากกว่านี้

Spider-Man:   หรือ คิดอะไรที่ถูกต้องมากขึ้นได้

 

Spider-Man:   แต่สำหรับพวกเรา สำหรับคนอย่างพวกเรา

Spider-Man:   คนที่ต้องคอยดูแลไอ้โลกบ้าบอใบนี้

Spider-Man:   แล้วมืดแปดด้านไม่รู้ว่าจะจัดการยังไงกับปัญหาดี

 

Spider-Man:   ชั้นชี้ทางให้เธอได้ว่า ให้ระลึกไว้ว่าคำว่า..

Spider-Man:   พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่

Spider-Man:   สามารถเติมเต็มคำตอบที่เธอหาอยู่ได้

   

  

เมื่อพูดเสร็จ Spider-Man ก็เดินจากไป

แต่ไม่ทันไร

Hope:   เฮ้ โฮ เฮ้ โย่ว รอกันก่อนสิคร้า

Hope:   แล้วคุณลุงของคุณเขาพูดอะไรนอกจากนี้บ้าง?

Hope:   เขาพูดอะไรอีกไหม?

 

Hope:   แล้วหนูต้องมีชุดใหม่กับเขามั๊ย?

Hope:   จริงๆ ก็น่าจะมีซักชุดเนอะ

 

Hope:   แล้วคุณพี่ไปจ้างร้านไหนตัดล่ะคะ?

ทั้งคู่ต่างเดินกลับไปที่ของตน ท่ามกลางอาทิตย์อัสดง

ความรับผิดที่ยิ่งใหญ่ กำลังรอทั้งคู่อยู่

  

จบแล้วครับ!! เรื่องราวของผมก็คงจบลงแค่นี้ครับ

เรื่องราวต่อจากนี้ขอโยนให้ ท่าน _V_  ทำต่อเลยนะครับ ฮา

The New Avengers ตอนหน้า

แผนลับแหกคุกนรก!!

(เอ๊ะ ชื่อคุ้นๆ)

 

พบกันโอกาสหน้าครับ :3