Ame-Comi Wonder Woman #1  (out of 3)

เรื่อง : Jimmy Palmiotti และ Justin Gray

ภาพ : Amanda Conner

วางจำหน่าย : 28 พฤษภาคม 2012

สำนักพิมพ์ : DC Comics

เปิดตัววันเดอร์วูแมนแห่งจักรวาล Manga!

เมื่อเกาะบ้านเกิดของเธอตกเป็นเป้าโจมตี มีเพียงองค์หญิงสุดซ่าเท่านั้นที่จะช่วยพี่น้องของเธอได้!

 

“ในสมัยที่เหล่านักรบพากันออกทะเลเพื่อเป็นเจ้าสมุทร มีตำนานกล่าวถึงเกาะที่มีนามว่า เทอมิสกีร่า”

“ว่ากันว่าตัวเกาะถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกและพายุฝน ส่วนน่านน้ำโดยรอบปกคลุมไปด้วยสัตว์ประหลาดมากมาย”

“และยังมีคลื่นแม่เหล็กบางอย่างที่คอยรบกวนแม้กระทั้งเข็มทิศเล็กๆ ไปจนถึงอุปกรณ์ไฮเทคต่างๆ นาๆ”

 

“น้อยคนนักที่จะได้เห็นเกาะแห่งนี้ และรอดกลับมา แม้จะเป็นแค่ชายฝั่งก็ตาม “

“ว่ากันว่าเกาะแห่งนี้คือบ้านของเหล่าอเมซอน ชนเผ่านักรบหญิง พวกเขาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมานับศตวรรษแล้ว”

สตีฟ: หลายๆ ประเทศ รวมถึงเราเอง พยายามหาที่ตั้งของเทอมิสกีร่า… แต่มากสุดที่ทำได้คือการสร้างภาพจำลองจากภาพถ่ายที่ได้จากดาวเทียม

ประธานาธิบดี: คุณเทรเวอร์ พอจะทราบจำนวนประชากรบนเกาะไหม?

 

สตีฟ: บอกได้ยากครับ แต่ดูจาก heat signature และปริมาณอาหาร ผู้เชี่ยวชาญของเราเดาไว้ที่ 300 ถึง 400 คนครับ

ประธานาธิบดี: แล้วกำลังทหารละ?

สตีฟ: ไม่น่าเป็นห่วงครับ จากการที่ตัวเกาะถูกปิดตาย ทรัพยากรบนเกาะค่อนข้างมีจำกัด ทำไมหรอครับท่าน?

ผู้หญิง: เราได้รับรายงานมาว่าแคสเนียกำลังจะจู่โจมเกาะดังกล่าวในอีก 72 ชั่วโมง

สตีฟ: และคำสั่งของเราคือ?

 

ประธานาธิบดี: เราจะรอดูอยู่เฉยๆ

สตีฟ: แต่ท่านครับ ผมได้รับสัญญาว่าจะเป็นคนแรกที่ได้ติดต่อกับทางเทอมิสกีร่า

ประธานาธิบดี: ผมทราบดี สตีฟ แต่ตัวเกาะไม่ได้มีอะไรน่าสนใจนัก หากเทอมิสกีร่าแสดงให้เห็นถึงศักยภาพทางธุระกิจหรือกำลังทหาร คุณจะได้เป็นคนแรกที่จะเหยียบเกาะนั้น

 

“แต่คนบนเกาะนั้นไม่มีทางต้านกำลังทหารไหวแน่นอน” – สตีฟ

“จากการที่พวกเขาปิดตัวเองมาตลอด เป็นไปได้สูงมากที่พวกเขายังใช้ชีวิตอย่างล้าสมัยอยู่…” – สตีฟ

 

“ผมทราบดี สตีฟ และผมเสียใจด้วย มันเสี่ยงเกินไปสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเพื่อคนแค่ไม่กี่ร้อยคน” – ประธานาธิบดี

“แต่ท่านกำลังปล่อยให้อารยธรรมกลุ่มสุดท้ายที่ยังไม่ถูกค้นพบต้องมาตายลงเพราะไอ้บ้าเพียงคนเดียวนะครับ” – สตีฟ

“ท่านประธานาธิบดี… ท่านควรถามตัวท่านเอง ทำไมประเทศอย่างแคสเนียถึงได้สนในใจพวกเขานัก… ในขนาดที่พวกเรานิ่งเฉย” – สตีฟ

 

วันเดอร์ วูแมน: พวกแกทำได้ดีสุดแค่นี้เองหรอ? เลือดข้ายังหลั่งไม่ถึงถ้วยเลย!

 

อเดลฟอส: อยู่นิ่งๆสิ แล้วข้าจะตัดหัวเล็กๆ ของเจ้าให้ดู

วันเดอร์ วูแมน: ฮา! อเดลฟอส เจ้าสู้เหมือนวัวขี้โรคที่คอยแต่ร้องหาแม่ของมัน!

เฮรอน: หากคำพูดเปรียเสมือนคมดาบ คงหาผู้ใดเทียบเจ้าได้!

วันเดอร์ วูแมน: และหากกลิ่นเหม็นสาบของสัตว์สามารถฆ่าใครได้… เจ้าคงไร้เทียมทานไปแล้ว เฮรอน!

มิโนทอร์ 3: เจ้าคงไม่สามารถหาสามีได้ด้วยปากแบบนั้น!

วันเดอร์ วูแมน: ไม่มีชายใดบนโลกนี้ดีพอที่จะแต่งกับข้า!

อเดลฟอส: วาจาสมกับเป็นองค์หญิงเสียนิสัยจริงๆ

 

อเดลฟอส: หากมีกระจก ศึกนี้คงจบไปแล้ว เจ้าคงหลงละเลิงอยู่กับเงาสะท้อนของตัวเอง!

วันเดอร์ วูแมน: สายตาของข้าจับจ้องอยู่ที่ชัยชนะ!

???: รับไม่ได้ที่สุด !

 

ฮิพโพลีต้า: ไดอาน่า ข้าไม่ปลื่มเลย!

วันเดอร์ วูแมน: ท่านแม่ ท่านเคยพอใจในอะไรด้วยหรอ?

ฮิพโพลีต้า: พวกเจ้าทั้ง 3 ตัวถูกสั่งห้ามไม่ให้ฝึกกับลูกของข้าอีกเป็นอันขาด! กลับเข้าเขาวงกตของพวกเจ้าซะ หรืออยู่รอรับโทษจากข้า!

มิโนทอร์ 3: เพคะ องค์ราชินีฮิพโพลีต้า

 

วันเดอร์ วูแมน: อย่าดุพวกเขาเลยเพคะ ลูกเป็นคนผิดเอง…

ฮิพโพลีต้า: ข้ารู้ดีว่าใครเป็นคนผิด!

วันเดอร์ วูแมน: ทำไมครั้งนี้ท่านดูโกรธกว่าทุกที ท่านแม่?

ฮิพโพลีต้า: เพราะในขนะที่เจ้ากำลังเล่นอยู่กับพวกมิโนทอร์ นางพยากรณ์ได้เข้าพบข้า ขึ้นม้าของเจ้าแล้วรีบตามข้ามาซะ!

วันเดอร์ วูแมน: ลูกขอทราบได้ไหมว่านางพยากรณ์บอกอะไรกับท่าน?

ฮิพโพลีต้า: ถึงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงแล้ว และข้าเกรงว่าเจ้ายังไม่โตพอสำหรับสิ่งที่กำลังมา

 

ฮิพโพลีต้า: ข้าขอสั่งห้าม!

วันเดอร์ วูแมน: ลูกฝึกมาตลอดชีวิตเพื่อสิ่งนี้ ท่านแม่! ลูกจะไม่ยอ…

ฮิพโพลีต้า: เจ้าเป็นองค์หญิง และเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์! เจ้าจะทำตามที่ข้าสั่ง! เอาให้แน่ใจว่าลูกสาวข้าจะอยู่แต่ในพระราชวัง อเรโต้!

อเรโต้: เพคะ องค์ราชินี!

 

ฮิพโพลีต้า: ข้าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก ไดอาน่า!

 

วันเดอร์ วูแมน: ให้ตายเถอะซูส ทำไมท่านแม่ถึงไร้เหตุผลแบบนี้! ข้าไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ! ข้าควรที่จะอยู่บนสนามรบ!

อเรโต้: ข้าด้วย!

 

ทหาร: พวกเราถูกโจมตี!

 

ทหาร: จากไหนกัน!?!

ฮิพโพลีต้า: ฆ่าพวกมันให้หมด อเมซอน!

อเมซอน: คมดาบของพวกเจ้าจะได้ดื่มด่ำกับเลือดของพวกมัน!

 

วันเดอร์ วูแมน: ข้าขอตัวกลับไปยังห้องบรรทมก่อน

อเรโต้: ตามสบาย องค์หญิง

ทหาร: รวมตัวเร็ว!

วันเดอร์ วูแมน: อถัยให้ข้าด้วย พี่สาว แต่ศึกครั้งนี้รอข้าอยู่!

 

 

ทหาร: กำลังของพวกมันกำลังอ่อนตัวลง! บุกเลย!

อเมซอน: ต้านพวกมันไว้ พี่น้อง!

ทหาร: เร็วๆเข้า! ไอ้นี้จะช่วยจบศึกนี้ไวๆ!

ฮิพโพลีต้า: ถอยกำลังและล่อพวกมันไปยังน้ำตกเหนือ!

 

วันเดอร์ วูแมน: ถ้าสงครามคือสิ่งที่พวกเจ้าต้องการ พวกเจ้าได้มันเดียวนี้!

ทหาร: ระเบิดแม่นั่นซะ!

 

เจ้าหญิงจอมซ่าจะต้านกำลังทหารของแคสเนียไหวไหม ติดตามได้ในตอนหน้า

 

Review ท้ายเล่ม

ผมคงให้เล่มนี้ 3.5 ดาว เต็ม 5 ครับ

เป็นหัวเล่มไว้อ่านขำๆ ไม่ซีเรียส ไม่ต้องคิดตาม สนุกแบบชิวๆ 🙂

แต่ก็แอบเสียดาย เพราะส่วนตัวผมเริ่มชอบ วันเดอร์ วูแมน ของจักรวาลใหม่ซะแล้ว พอเห็นกลับมาใช้รูปแบบ pre-flashpoint เลยแอบเสียดาย