..

..

                ทว่า ความสมถะเรียบง่ายใต้ลูกโลกนั้นได้ก่อแรงบันดาลใจมากมายและได้ยกระดับมาตรฐานให้วงการสื่อมวลชน แท่นพิมพ์ใหญ่ของที่นี่ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตลอดทั้งวันทั้งคืนเพื่อพิมพ์ข่าวต่าง ๆ จากทั่วทุกมุมโลกส่งตรงสู่มือของชนชาวเมโทรโปลิศ

                ขณะที่นครแห่งนี้ขยับขยายสู่ความยิ่งใหญ่ เดลี่ พลาเน็ตก็ก้าวตามไปด้วยเช่นกันทั้งรูปลักษณ์และชื่อเสียง ในฐานะผู้ชี้นำอันแน่วแน่ว่าความดีงาม, ความยุติธรรมและวิถีแห่งอเมริกันต้องถูกปกปักษ์ และภัยร้ายทั้งหลายนั้นก็จักต้องถูกตีแผ่ให้ประจักษ์ไม่ว่าจะเป็นภัยระดับใด…”

 

                “… แม้สำนักพิมพ์จะต้องตกอยู่ในวิกฤติเสียเองก็ตาม

                เราคือสำนักพิมพ์ที่อยู่คู่กับนครเมโทรโปลิศตลอดมา ทุกภาพความทรงจำของนครแห่งอนาคตแห่งนี้ได้ถูกตีพิมพ์ออกมาผ่านกาลเวลาที่ยาวนาน แต่พัฒนาการไม่อาจเกิดขึ้นได้หากไร้ซึ่งการเสียสละจากผู้คนมากมาย…

 

                และจากตัวเดลี่ พลาเน็ตเอง”

 

…

ตึกเดลี่ พลาเน็ตที่อยู่คู่กับเมโทรโปลิศค่อย ๆ ถล่มลงมา ภาพอันคุ้นตากำลังจะสูญหายไป

             

                ขอต้อนรับสู่งานเปิดตึกใหม่ของเดลี่ พลาเน็ต

                …

“ในวันนี้ นครอันยิ่งใหญ่ได้กล่าวอำลาโบราณสถานที่เก่าแก่ที่สุดของเมือง

                ตึกที่ทรุดโทรมได้จำนนต่อบาดแผลแห่งกาลเวลาและพัฒนาการอันไม่อาจหลีกเลี่ยง

                แต่เราต้องมิอาจลืมว่าเดลี่ พลาเน็ตมิได้ถูกประกอบขึ้นมาจากคอนกรีต, กระจกหรือว่าเหล็ก ที่ล่มสลายไปเป็นเพียงแค่เปลือกนอกหาใช่ตัวหนังสือพิมพ์ไม่

                นักข่าวผู้ชาญสมร, นักสืบผู้กล้าหาญ, ข้อเขียนที่ตีแผ่ชีวิต, อาชญากรรม, กีฬา, การปกครองและศิลปะ, เหล่าบรรณาธิการ, หมู่ช่างภาพ, ทีมนักวิเคราะห์และนักวิจารณ์ทั้งหลาย… เหล่านี้ต่างหากคือเดลี่ พลาเน็ตอันแท้จริง หากยังมีพวกเขาหนังสือพิมพ์จักมีชีวิตต่อไป และจักยิ่งใหญ่และทรงคุณค่าเป็นเท่าทวี

                ชนชาวเมโทรโปลิศที่รัก ผมอยู่ที่นี่ด้วยความภูมิใจที่จะนำเสนอ… เดลี่ พลาเน็ตแห่งใหม่!”

นายกมอร์ริสโร่: และในฐานะเทศมนตรีแห่งนครเมโทรโปลิศ ผมภูมิใจยิ่งที่จะได้แนะนำสุภาพบุรุษคนสำคัญผู้ที่ทุกท่านควรชื่นชม เพราะหากไม่มีเขาเมโทรโปลิศอาจต้องสูญเสียหนังสือพิมพ์อันยิ่งใหญ่หัวนี้ไปตลอดกาล… ทุกท่านครับ ขอต้อนรับ คุณมอร์แกน เอ็ดจ์!

 

วิลเลี่ยม แม็คคอย นักข่าวช่อง GBS: ผมเชื่ออย่างยิ่งว่าวาทะเมื่อสักครู่คงทำให้ทุกท่านตื้นตันจนพูดไม่ออก ขณะนี้เทศมนตรีมอร์ริสโร่ได้ส่งต่อโพเดี้ยมให้แก่คุณมอร์แกน เอ็ดจ์, ประธานและผู้บริหารบริษัทกาแล็กซี่ คอมมิวนิเคชั่นส์ เจ้าของหนังสือพิมพ์สัญลักษณ์ลูกโลกและตึกสำนักงานใหม่แห่งนี้… ชายผู้เป็นดั่งจิตวิญญาณมีชีวิตของ “นิว เดลี่ พลาเน็ต”… และตามที่ได้รายงานไปก่อนหน้านี้ บริษัทกาแล็กซี่ได้เข้าซื้อกิจการของสำนักพิมพ์ที่เก่าแก่ที่สุดของเมโทรโปลิศหลังจากตกลงผลประโยชน์กันเป็นที่เรียบร้อย คาดว่าคุณเอ็ดจ์จะแถลงเรื่องดังกล่าวคืนนี้ครับ

 

..

มอร์แกน: ขอบคุณครับท่านเทศมนตรี… สวัสดีครับแขกเหรื่อและเพื่อนร่วมงานผู้มีเกียรติทั้งหลาย ผมรู้ว่าทุกท่านมาร่วมงานในวันนี้ด้วยความรู้สึกมากมายปนเปกันอาจจะรวมถึงความหวาดหวั่นบางประการ อย่างไรก็ตามผมรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงไม่ใช่เรื่องง่าย กล่าวตามตรงมันมาพร้อมกับความเจ็บปวดอย่างยิ่ง

 

มอร์แกน: แต่วิลเลี่ยม เชคสเปียร์ได้กล่าวไว้; “ข้าไม่ได้มาเพื่อกลบฝังโลกปัจจุบัน แต่ข้ามาเพื่อเชิดชูมัน”

 

ที่โต๊ะของเพอร์รี่ ไวท์ บรรณาธิการใหญ่แห่งสำนักพิมพ์เดลี่ พลาเน็ต โจนาธานแฟนหนุ่มของโลอิส เลนกำลังขบขันกับคำพูดของมอร์แกน

โจนาธาน: ฮ่า ! ไม่เห็นบอกผมเลยว่าหัวหน้าคนใหม่ของคุณรวยอารมณ์ขัน โลอิส

โลอิส: อืม จะบอกได้ไงล่ะ โจนาธาน ฉันยังไม่ชินเท่าไหร่… เพอร์รี่ ฉันยังไม่อยากเชื่อเลย ว่าคล้ากไม่มาร่วมงานนี้

เพอร์รี่: เธอฝันแล้วโลอิส ใคร ๆ ก็รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรื่องนี้

 

“และจากทุกเรื่องที่เกิดขึ้น เธอยังจะตำหนิเขาอีกเหรอ?”

 

..

DC COMICS PROUDLY PRESENTS:

SUPERMAN

In

WHAT PRICE TOMORROW?

 

ซุปเปอร์แมนลอยอยู่เหนือซากตึกเก่าของเดลี่ พลาเน็ต สร้างความประหลาดใจให้กับประชาชนชาวเมโทรโปลิศเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะทีมข่าว ACTION NEWS ที่มีผู้สื่อข่าวหน้าคุ้น ๆ อย่างจิมมี่ โอลเซ่น

มิโกะ: ว้าว นั่นมัน ว้าว เจ๋งไปเลย! ดีใจชะมัดที่เขาให้พวกเรามาทำข่าวตึกถล่มเนี่ย!

จิมมี่: ไม่รู้สิ มิโกะ ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนคล้ากแล้ว บางทีพวกเขาน่าจะเก็บลูกโลกใบเก่านี่ไปไว้ในพิพิธภัณฑ์ที่ไหนสักแห่ง

มิโกะ: บางทีท่านประธานคนใหม่อาจรู้สึกว่าไม่คุ้มค่าล่ะมั้ง เว้นแต่ซุปเปอร์แมนจะออกแรงทำให้ พูดถึงซุปเปอร์แมน… ดูบนท้องฟ้านั่นสิ จิมมี่ คิดว่าเขามาทำอะไรที่นี่?

จิมมี่: ฉันว่าเขาคงมายืนไว้อาลัย

 

ทันใดนั้นร่างของซุปเปอร์แมนก็หายไป

จิมมี่: โว้! เขาไปเสียแล้ว ดูเขาจะเป็นคนอายกล้องนะ

มิโกะ: เฮ้ ประเด็นสำคัญน่ะคือซุปเปอร์แมนกลับมายังเมืองของเราแล้ว และนั่นคือข่าวใหญ่เชียวล่ะ!

 

ณ โดมดูดาวแห่งใหม่ที่กำลังจะเปิดของเมโทรโปลิศ

 

“เห็นว่าพี่ซุปไปโผล่ที่ซากตึกเดลี่ พลาเน็ตด้วยล่ะ…”

 

ยาม1: … หมอนั่นเคยทำเงินให้หนังสือพิมพ์นั้นเป็นล้าน แต่ตอนนี้พวกเขาขายกิจการแล้ว เราคงไม่ได้เห็นบทความใส่ไฟพี่ซุปอีกแล้วล่ะ ไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาจะเซ้งต่อบริษัท…

ยาม2: เลิกอัพเดทข่าวแล้วดูกล้องตัวที่ 7 หน่อยสิ

 

กล้องตัวที่จับภาพของลูกไฟปริศนาไว้ได้

ยาม1: อะไรล่ะ? ลูกไฟอีกลูกใช่มั้ย? คราวนี้ที่ไหนอีกล่ะ?

ยาม2: โถง C ที่ชั้น… อ้าวเฮ้ย! มันหายไปอีกแล้ว

ยาม1: บอกแกแล้วแม็ค กล้องเรามีปัญหา ถ้าไฟไหม้จริง สัญญาณเตือนภัยคงร้องลั่นแล้ว

ยาม2: ฉันจะไปตรวจดูหน่อย ดูหน้าจอไว้ดี ๆ … เผื่อมันโผล่มาอีกลูก

 

ยาม1: เออ ฉันจะจับตาดูให้ดีเลยล่ะ

 

เขาหันกลับไปดูรายงานข่าวสดจากพิธีเปิดตัว “นิว เดลี่ พลาเน็ต” ซึ่งประธานมอร์แกนกำลังพูดอยู่

 

มอร์แกน: ในส่วนของบริษัทกาแล็กซี่ คอมมิวนิเคชั่นส์ เรายกระดับสถานีข่าวให้กลายเป็นยอดสถานีข่าวมัลติมีเดียเพื่อเผยแพร่ข่าวสารในทุกช่องทางการสื่อสาร ตอนนี้เราได้เปลี่ยนตัวย่อของเราใหม่เป็น P.G.N. – THE PLANET GLOBAL NETWORK แล้ว และด้วยความร่วมมือจากเดลี่ พลาเน็ต เราจะขยายเครือข่ายการรายงานข่าวสู่วงการสื่อสิ่งพิมพ์ จากนี้ขอให้แน่ใจได้ว่าชาวเมโทรโปลิศจะได้รับข่าวสารจากทุกช่องทาง

 

“งี่เง่า!”

..

“งี่เง่ายังไงเหรอ คล้าก! ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยว่าคุณจะเสียใจเรื่องนี้ทำไม?”

 

ย้อนกลับไปก่อนที่เดลี่ พลาเน็ตจะปรับโฉมใหม่ คล้ากกับโลอิสมีปากเสียงกันอย่างหนัก

โลอิส: คุณก็เห็นนี่ สื่อสิ่งพิมพ์กำลังจะตาย! เราต้องเปลี่ยนแปลงเพื่ออยู่รอด!

คล้าก: มันมีค่าอะไรล่ะ โลอิส? จรรยาบรรณของเราล่ะ? จิตวิญญาณของเราล่ะ? เธอทำข่าวตั้งเยอะโดยไม่ต้องพึ่งลูกเล่นผิดกฏหมายอย่างแอบดักฟังหรือขู่กรรโชกแบบ เดอะ โกล๊บ… นั่นเป็นวิถีของนักหนังสือพิมพ์ที่เธออยากให้เดลี่ พลาเน็ตยึดถือไม่ใช่รึไง? หรือเธออยากให้ยี่ห้อนี้มีค่าแค่เศษกระดาษที่ลงข่าวซุบซิบนินทาเพื่อหาสตางค์ไปวัน ๆ กันล่ะ?

โลอิส: คุณกำลังฟื้นฝอยหาตะเข็บนะ ฉันกำลังพูดเรื่องอนาคตอยู่ คล้าก! เอ็ดจ์น่ะไม่เหมือนประธานบริษัทกาแล็กซี่คนก่อน… เขาไม่ใช่อาชญากรแบบเกล็นมอร์แกน! เขามีอิทธิพล… แต่ก็ยังฉลาดพอที่จะรู้ว่าสิ่งที่ทำให้เดลี่ พลาเน็ตรักษาชื่อเสียงอันดีงามไว้ได้ไม่ใช่แค่ความซื่อตรงต่อชาวเมโทรโปลิศ… แต่เพราะเราทำธุรกิจอย่างตรงไปตรงมา

คล้าก: โอ้ พระเจ้า นี่เขากล่อมคุณได้แล้วเหรอเนี่ย? แต่ไม่แปลกหรอก ก็สำหรับคุณ เขามันดีเลิศประเสริฐศรีขนาดนั้นเลยนี่

 

มอร์แกน: ผมขอแนะนำให้รู้จักผู้อำนวยการการผลิตรายการข่าวภาคค่ำของ P.G.N. รองประธานบริหารคนใหม่… อดีตผู้ประกาศข่าวของ G.B.S. นักข่าวรางวัลพูลิตเซอร์…

 

มอร์แกน: … คุณ โลอิส เลน!

 

“เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย คล้าก? คุณไม่ชอบงานประกาศข่าวของฉันใช่มั้ย?

โลอิส: แต่นั่นคือการคงไว้ซึ่งจิตวิญญาณผู้สื่อข่าวที่คุณยึดมั่นนักหนาในแบบของฉัน แล้วเอ็ดจ์ก็เสนอตำแหน่งเดิมของฉันให้คุณไม่ใช่เหรอ? แบบนี้คุณก็ไม่ต้องทิ้งงานเก่าที่พลาเน็ตแล้ว เพราะตำแหน่งของคุณขึ้นกับฉันคนเดียว คิดหน่อยคล้าก…

 

“คิดถึงคนอีกเป็นล้านที่จะเห็นคุณบนหน้าจอทีวีสิ”

 

“อีกอย่าง จะมีประโยชน์อะไรถ้าคุณพร่ำให้ตายแต่ไม่มีใครได้ยิน?”

…

บนเทือกเขาหิมาลัย ตัวอะไรบางอย่างกำลังปฏิบัติภารกิจของมัน

?: ข้าอยู่ที่นี่… บนจุดสูงสุดที่ชาวโลกเรียกว่าหิมาลัย… หน้าที่ของข้าคือการแสดงครั้งสุดท้าย

มันมาเพื่อเป่าแตรยักษ์

?: สำเร็จแล้ว… ซากนั้นได้ยินแล้ว

 

คล้าก: เราคุยเรื่องนี้กันแล้ว โลอิส คุณรู้ว่าผมรู้สึกยังไง

โลอิส: ก็ใช่ แต่ฉันไม่เข้าใจ คุณทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง! เราสามารถร่วมกันทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง!

คล้าก: ผมทำแต่สิ่งที่ดี โลอิส… และผมไม่จำเป็นต้องไปประกาศสิ่งที่ผมทำออกทีวีให้ใครรู้ ขอโทษนะแต่มันไม่ใช่วิถีของผม แบบนี้ไปเสียดีกว่า

“ผมอยากอยู่คนเดียว”

 

..

ด้านยามหนุ่มใหญ่ของโดมชมดาวก็กำลังเดินตรวจตราตึกอยู่เช่นกัน

แม็ค: เฮ้ ไมเยอร์ ฉันเห็นซุปเปอร์แมนบินผ่านตึกเราไปว่ะ อยากรู้จังว่าเขาจะมาพิธีเปิดตึกใหม่นี่รึเปล่า? เขาคือเหตุผลที่ทำให้เราต้องสร้างตึกใหม่เลยนะเนี่ย เฮ้ ไมเยอร์ แกฟังอยู่รึเปล่า?

ไมเยอร์: ชัดแจ๋วเลยแม็ค แกเคยเห็นเจ้าหนุ่มแม็คคอยรึยัง? หมอนั่นคงทำให้หลายคนผิดหวังว่ะ เขาคือผู้ประกาศข่าวภาคค่ำคนใหม่ของช่อง G.B.S. … ไม่ใช่สิ ช่อง P.G.N. น่ะ พวกเขาน่าจะหาคนที่ดูดีกว่านี้หน่อย ถ้าคิดจะเอามาแทนสาวเซ็กซี่อย่างโลอิส เลน แล้วแกล่ะเจอต้นตอของไฟนั่นรึยัง?

แม็ค: เดี๋ยวนะ ฉันเห็นมันแล้ว มัน… มันคืออะไรวะ?  ดูไม่ดีเลยว่ะ

ไมเยอร์: แกว่าไงนะ?

แม็ค: มันไม่เหมือนไฟไหม้แบบที่ฉันเคยเจอมาก่อน

ไมเยอร์: ฉันไม่ได้ยินแกเลยว่ะ แม็ค แกว่าไงนะ? แม็ค!?

 

กลับมาที่ซุปเปอร์แมนซึ่งกำลัง บินลาดตระเวณอยู่

 

[ทุก ๆ อย่างรอบตัวล้วนเป็นหูเป็นตาให้กับซุปเปอร์แมนได้ทั้งนั้น เขาเห็นเฮลิค็อปเตอร์ของทีมข่าวเดลี่ พลาเน็ตและของกรมตำรวจมุ่งตรงไปยังย่านใจกลางเมือง แน่นอนว่าบุรุษเหล็กย่อมต้องไปตรวจสอบด้วยตัวเอง พลังการได้ยินเหนือมนุษย์ของเขาได้ยินเสียงเตือนภัยของรถตำรวจและเสียงปืน ส่วนสายตาเหนือมนุษย์ของเขาสามารถมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด: ผู้ก่อการร้ายสวมหน้ากากสองคนได้ทำการจี้รถบรรทุกสารเคมีที่สามารถระเบิดได้ทุกเมื่อ]

 

[ซุปเปอร์แมนเดาว่าโจรทั้งสองไม่ใช่ชาวเมโทรโปลิศ ไม่มีอาชญากรคนไหนกล้ากระทำการอุกอาจเช่นนี้ โดยเฉพาะในเมโทรโปลิศ ในเขตของซุปเปอร์แมน]

คล้าก: เอาล่ะ หนุ่ม ๆ ได้เวลาจอดแล้ว เมโทรโปลิศมีกฏหมายเกี่ยวกับการขับขี่ยามค่ำคืนอยู่นะ รู้มั้ย?

โจร1: บ้าชะมัด! ไหนว่าซุปเปอร์แมนไม่อยู่ในเมืองไงเล่า?

โจร2 : ก็เขาว่างั้นนี่หว่า ยิงต่อไปเผื่อมันทำให้เขาช้าลงได้

..

“ฉันรอที่จะได้ร่วมงานกับคุณไม่ไหวแล้ว เพอร์รี่”

 

 

ในขณะเดียวกันงานเลี้ยงที่ตึกนิวเดลี่ พลาเน็ตเลิกแล้ว พวกเพอร์รี่และโลอิสจึงกำลังพบปะกับสมาชิกใหม่ของบริษัท

อิซซี่: และนอกจากความนับถือที่ดิฉันมีให้คุณแล้ว ขอให้คุณมั่นใจได้อีกข้อหนึ่งว่าดิฉันจะไม่ยุ่งย่ามกับภาคการพิมพ์แน่ ๆ ค่ะ ดิฉันจะคอยจัดการภาคธุรกิจเท่านั้น ส่วนเรื่องทิศทางของข่าวนั้น คุณยังคงเป็นบรรณาธิการใหญ่เช่นเดิมค่ะ

เพอร์รี่: ก็เยี่ยมเลยครับ คุณอิซไควโด้ แต่พลาเน็ตนั้นแตกต่างจากเดอะโกล๊บอยู่สักหน่อย แล้วคุณจะเห็นเองครับ

อิซซี่: เรียกฉันว่าอิซซี่เถอะค่ะ

 

มอร์แกน: เอาล่ะครับ ผมเปิดตัวคุณอย่างเป็นทางการแล้ว ผมมั่นใจอย่างยิ่งการร่วมมือกันของเราจะสร้างคุณประโยชน์ได้มากหลาย

โลอิส: ขอบคุณค่ะคุณเอ็ดจ์ ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง

แม็คคอย: สักครู่นะครับ มีรายงานข่าวด่วนเข้ามา มีผู้พบเห็นซุปเปอร์แมนไล่ตามรถบรรทุกขนระเบิดเคมีที่ถูกจี้ไปทางเขตตะวันตกส่วนใต้ อยากให้ผมไปเกาะติดสถานการณ์มั้ยครับหัวหน้า?

มอร์แกน: อย่าถามผมสิ คุณเลน คุณเป็นหัวหน้าแล้วตอนนี้ คุณต้องตัดสินใจล่ะนะ

 

โลอิสจึงรีบสั่งการหน่วยข่าวภาคค่ำของเธอให้ออกปฏิบัติหน้าที่ทันที ด้านเพอร์รี่ก็สั่งทีมข่าวหนังสือพิมพ์ออกลุยเต็มที่

โลอิส: โอเค เรารีบไปเกาะติดเรื่องซุปเปอร์แมนกันเลย! เรามีเจ้าหน้าที่ทางอากาศ แต่ฉันต้องการหน่วยภาคพื้นด้วย รีบติดต่อจิมมี่กับมิโกะ บอกว่าฉันต้องการวิดีโออัพโหลดเข้าเครือข่ายเดี๋ยวนี้

เพอร์รี่: ทรู้ป นายตรงไปเขตใต้ด่วนที่สุด ฉันต้องการข้อมูลและบทวิเคราะห์ทั้งหมดของเรื่องนี้ มีเพียงหนังสือพิมพ์เท่านั้นที่นำเสนอข่าวนี้ได้!

ทรู้ป: รับทราบครับหัวหน้า

 

กลับมาที่ซุปเปอร์แมน

 

[เขารู้ดีว่ากระสุนที่กระเด็นกระดอนออกจากร่างของเขาอาจทำให้รถบรรทุกระเบิดได้ ซุปเปอร์แมนจึงใช้กลยุทธ์พิเศษเฉพาะตัวของเขา]

 

คล้าก: เอาล่ะ คุณ ๆ ทั้งหลายในเฮลิค็อปเตอร์น่ะ! ถอยไป! ไอ้ทึ่มพวกนี้มันงี่เง่าเกินเยียวยา! ถ้าเกิดรถบรรทุกนี่ระเบิดขึ้นมา ผมอยากแน่ใจได้ว่าจะไม่มีใครอยู่ในรัศมีสองไมล์

…

ด้านยามไมเยอร์ซึ่งยังคงติดต่อยามแม็คไม่ได้ ทันใดนั้นไฟในห้องรักษาความปลอดภัยก็ดับลง

 

ไมเยอร์: แม็ค แกได้ยินฉันมั้ยวะ? ไฟในห้องนี้ดับ แกคิดว่าเพราะลูกไฟนั่นรึเปล่า? เฮ้ แม็ค ได้ยินรึเปล่า!? ไม่เอาน่า อย่าแกล้งฉันเล่นสิเพื่อน

 

“แม็ค”

ร่างของเขาระเบิดเป็นจุลในพริบตาโดยไม่มีเวลาแม้แต่จะสั่งเสียอะไร!

 

[สัญญาณเตือนภัยจากเพลิงที่ลุกไหม้เพราะการระเบิดในโดมชมดาวได้เรียกเหล่าพนักงานดับเพลิงของเมโทรโปลิศมาปฏิบัติหน้าที่ เพราะในขณะนั้นซุปเปอร์แมนกำลังรับมือกับปัญหาอื่นอยู่]

 

คล้าก: เอาล่ะ หมดเวลาเล่นแล้วเพื่อน! จะยอดจำนนหรือจะให้ฉันโยนพวกแกลงคลองฝั่งตะวันตกดีล่ะ!

โจร: แกก็บลัฟกันเกินไป ลองโยนดูสิ พ่อจะยิงถังสารเคมีให้ระเบิดเป็นจุลเชียวล่ะ ทีนี้น้ำใช้ของชาวเมโทรโปลิศก็จะมีสารพิษเจือปนไปอีกเป็นปีเลย!

คล้าก: หืม เยี่ยมเลย ขอบใจนะ งั้นฉันจะพาพวกแกออกไปชมดาวนอกโลกเสียหน่อยดีกว่า เตรียมตัวชูสองนิ้วให้ดาวเทียมข่าวด้วยนะ เชื่อขนมกินได้เลยว่าพวกแกได้เจอฝันร้ายออกอากาศแน่นอน

 

ด้านรถทีมข่าวภาคสนามของจิมมี่ พวกเขากำลังไล่กวดซุปเปอร์แมนอยู่เช่นเดียวกัน

จิมมี่: เอาล่ะ มิโกะ รายงานสถานการณ์ให้สถานีอยู่บนรถตู้นี่นะ ฉันกับมอร์รี่จะไปสอยภาพซุปเปอร์แมนกัน

มิโกะ: ทราบแล้วเปลี่ยนค่า!

จิมมี่: ว้าว! ดูเขาจะแกร่งแถมยังบินกว่าสูงกว่าที่เคย ๆ นะเนี่ย

มอร์รี่: ช่าย! ฉันยังจำตอนที่เขาทำได้แค่กระโดดร่อนไปมาได้อยู่เลย

 

โจร1: ไอ้เกลอ! ดูท่าคำขู่เราไม่ได้ผลว่ะ เอาไงต่อดี?

โจร2: เงียบหน่อยสิ! ฉันกำลังคิดอยู่โว้ย!

คล้าก: คิดให้ไวหน่อยนะเพื่อน! อย่าลืมนะว่าฉันทั้งเห็นทั้งได้ยินแกจากตรงนี้! แขนฉันก็เริ่มเมื่อยแล้ว ฉันมีเวลาให้แกสามวิฯ รีบคิดก่อนฉันจะปล่อยมือ

 

หนึ่ง… สอง…

 

[พวกวายร้ายในรถบรรทุกไม่มีทางได้ยินซุปเปอร์แมนนับสาม… เพราะซุปเปอร์แมนไม่เคยนับถึงสาม]

 

แรงระเบิดสร้างความตื่นตระหนกให้ฝูงชนเบื้องล่างเป็นจำนวนมาก

จิมมี่: มอร์รี่ นายจับภาพซุปเปอร์แมนได้มั้ย?

มอร์รี่: ไม่ได้เลยโอลเซ่น กลุ่มเพลิงมันบังเขาไว้

จิมมี่: มิโกะ ที่สถานีว่าไงบ้าง?

มิโกะ: แม็คคอยกำลังรายงานข่าว! คิดว่าเขาจะว่าไงบ้าง?

 

แม็คคอย: เรากำลังรอการยืนยัน แต่จากภาพเหตุการณ์สดของเราชวนให้เชื่อว่าซุปเปอร์แมนเป็นต้นเหตุของเหตุระเบิดครั้งใหญ่นี้ครับ

 

ทีมข่าว1: โลอิส ตอนนี้มีคลิปและภาพจำนวนมากหลั่งไหลมาจากทางบ้าน

ทีมข่าว2: มีหลายคนกำลังโพสทวิสเตอร์รายงานเรื่องซุปเปอร์แมนบึ้มรถบรรทุกนี่ด้วย

โลอิส: ติดต่อบนเฮลิคอปเตอร์ให้ฉันหน่อย ด่วนเลย!

 

โลอิส: ฮัลโหล ฮัมเบล้อร์! นี่โลอิส เลนนะ! พวกเราที่นี่ไม่รู้ความเคลื่อนไหวเลย! คุณกับสแตฟฟอร์ดเห็นซุปเปอร์แมนรึเปล่า?

ฮัมเบล้อร์: เห็นครับ หัวหน้า! เขาบินวนอยู่รอบ ๆ กลุ่มเพลิงนั่น!

โลอิส: ซูมเข้าไปหน่อย เขาปลอดภัยดีอยู่หรือเปล่า?

ฮัมเบล้อร์: บอกยากครับ… ดูเขากำลังงุนงง… เหมือนเขาจะตกใจที่รถมันระเบิดพอ ๆ กับพวกเรา… นอกจากนี้แล้วผมยังไม่เห็น… เฮ้ยนั่น!

 

จู่ ๆ กลุ่มเพลิงที่ลุกลามอยู่กลางท้องฟ้านั้นก็เข้าจู่โจมซุปเปอร์แมน!

 

อิซซี่: เพอร์รี่ คุณเห็นนั่นมั้ย!?

เพอร์รี่: ผมตาไม่บอดนะ คุณอิซไควโด้… ถ้าเกิดซุปเปอร์แมนถูกโจมตีด้วยศัตรูอื่น อย่างนั้นก็วิเคราะห์ได้ว่า เขาไม่ใช่ต้นเหตุของการระเบิดแล้วล่ะ

อิซซี่: งั้นใคร… หรืออะไรกันคะที่ทำ?

 

[เมื่อซุปเปอร์แมนตั้งสติได้ เขาจึงรีบสอดส่องหาที่อยู่ของศัตรูที่โจมตีเขาด้วยไฟเมื่อครู่ ห่างออกไปเพลิงได้ลามล้อมโดมดาราศาสตร์ใหม่แห่งเมโทรโปลิศ ทันใดนั้นคลื่นไฟก็ได้พวยพุ่งเป็นหอคอยอัคคีตรงขึ้นสู่ฟ้าเวิ้ง แต่ด้วยสายตาจุลทัศน์ของเขา ซุปเปอร์แมนจึงพบว่ากลุ่มเพลิงได้ก่อร่างคล้ายมนุษย์]

 

[ปิศาจเพลิงคำรามร้องเสียงลั่นราวผีป่าก็ไม่ปาน ภาษาของมันไม่อาจเป็นภาษาที่มนุษย์คนใดจะเข้าใจได้ แขนกวัดแกว่งแขนเหวี่ยงขว้างคลื่นเพลิงลงสู่ตัวเมืองข้างล่าง]

 

ทั้งเมืองกำลังลุกไหม้เป็นทะเลพลิง!

[ปิศาจเพลิงยื่นนิ้วชี้ที่บุรุษเหล็ก คำพูดของมันคล้ายต้องคำสาปจากหอคอยบาเบลจนฟังไม่เป็นภาษา]

 

[แต่แม้มันจะบ้าคลั่งแค่ไหนก็ตาม แต่ดูเหมือนว่ามันยังต้องเชื่อมโยงตัวเองเข้ากับทะเลเพลิงของโดมดาราศาสตร์เบื้องล่างอยู่ดี หน่วยดับเพลิงก็ไม่ยอมแพ้ แต่ยิ่งพยายามเพียงใด เปลวเพลิงก็ยิ่งโหมไหม้ต่อต้านขึ้นอย่างไม่ละลด]

 

คล้าก: เอาล่ะ พอได้แล้ว! ได้เวลาดับไฟแล้ว!

 

[ปิศาจไฟตอบสนองอย่างรวดเร็ว ซุปเปอร์แมนก็เช่นกัน]

 

นักข่าวฮัมเบล้อร์: โว้! ดูนั่นสิ! ซุปเปอร์แมนกำลังใช้ลมหายใจเยือกแข็งที่เขาเคยใช้หยุดไฟไหม้เมื่อหลายเดือนก่อน!

 

นักข่าวสแตฟฟอร์ด: ช่าย! คราวนี้เขาไม่ได้ระเบิดรถแล้ว เขาช่วยปราบปิศาจต่างหากล่ะ!

 

[นี่ไม่คล้ายไฟที่ซุปเปอร์แมนเคยเผชิญมาก่อน… อย่างน้อยก็เท่าที่มีในโลก ฉะนั้นเขาจึงคิดว่าสิ่งมีชีวิตนี้ย่อมเป็นผู้รุกรานจากต่างดาวเป็นแน่ จึงเข้าใจได้ว่าเหตุใดภาษาของมันจึงไม่เป็นที่เข้าใจได้]

 

“ภาษาที่เจ้าปิศาจตัวนี้ใช้มีรูปแบบอยู่ มีคำหนึ่งที่มันพูดอยู่ซ้ำ ๆ”

..

“มันพูดว่า ‘คริปตั้น’ !?”

..

[เสียงกรีดร้องของปิศาจสร้างความตื่นกลัวได้พอ ๆ กับลูกไฟที่มันปลดปล่อยออกมา… แต่นั้นไม่ได้ผลกับซุปเปอร์แมน]

 

โลอิส: จิมมี่! มอร์รี่! ออกมาจากตรงนั้นเร็ว!

 

[เขาพุ่งตรงไปด้วยความเร็วกว่ากระสุน บุรุษเหล็กแซงหน้าผ่านดาวหางพระเพลิงนั้น เขากระชากป้ายโฆษณาเหล็กขนาดใหญ่เพียงพอจะใช้ต่างโล่ห์จากหลังคาตึกหนึ่ง ทว่า ทันทีที่ป้ายประกาศเริ่มลุกเป็นไฟ ซุปเปอร์แมนจึงเริ่มสังเกตเห็นความสามารถอันแปลกพิศดารของปิศาจเพลิงต่างดาวตนนี้]

 

[ป้ายโฆษณาไม่ได้ลุกไหม้ แต่กำลังแปรสภาพเป็นลูกไฟต่างหาก]

 

ตำรวจ: แย่จริง! ป้ายนั่นบังซุปเปอร์แมนเอาไว้ เข้าไปใกล้หน่อยสิ

ทางโลอิส เธอก็ยังคงติดต่อกับหน่วยถ่ายทอดสดทางอากาศอยู่ตลอดเวลา

โลอิส: ฟังนะ! พวกคุณรีบออกมาจากบริเวณนั้นโดยด่วนเลย คุณอยู่ในอันตรายและยังเป็นอันตรายต่อคนข้างล่างอีก ย้ำอีกครั้ง ถอย…

 

ทันใดนั้นปิศาจเพลิงก็แปลงเฮลิคอปเตอร์ตำรวจกลายเป็นลูกบอลเพลิงไปอีกลูก!

ฮัมเบล้อร์: ไม่นะ! มันระเบิดฮ.ตำรวจไปแล้ว!

แม็คคอย: พวกคุณสามารถตามไปดูได้มั้ยครับ?

ฮัมเบล้อร์: จะตามเหรอ?

สแตฟฟอร์ด: เดี๋ยวนะ เอาไงดี โลอิส?

โลอิส: ฉันตัดสินใจแล้ว! ฉันต้องการให้พวกคุณทุกคนออกมาจากที่นั่นด่วนเลย!

 

ทางกรมตำรวจเมโทรโปลิศ พวกเขาก็กำลังตัดสินใจเรื่องการปฏิบัติการ

ฟาร์ริงตั้น: ผู้กองเคซี่คะ! ฮ.ของเราโดนยิงตกไปแล้วลำหนึ่ง!

เคซี่: ผมรู้แล้ว ฟาร์ริงตั้น

ฟาร์ริงตั้น: แล้วจะเอาไงดีคะ? จะส่งหน่วยสวาทไปมั้ย?

เคซี่: ไม่ พวกเขาทำอะไรไม่ได้หรอก ในเวลาแบบนี้พวกเราทำอะไรไม่ได้หรอกนะ เราเคยเจอวิกฤติแบบนี้มาแล้ว หลายต่อหลายครั้ง ใส่ใจเรื่องอพยพคนดีกว่า… ลดความสูญเสียที่จะเกิดขึ้นให้ได้มากที่สุด นอกเหนือจากนั้น… ไม่ว่าใครจะชอบหรือไม่ แต่เราต้องยกให้เป็นหน้าที่ของซุปเปอร์แมนแล้วล่ะ

 

[ด้วยความเร็วเทียมแสง ซุปเปอร์แมนโจนจากอาคารหนึ่งสู่อาคารหนึ่งเพื่อรับจรวดเพลิงลูกต่อลูก แต่ซุปเปอร์แมนจะทนทานรับได้อีกสักกี่น้ำ? โดยเฉพาะเมื่อต้องรับมือกับปิศาจร้ายที่มีพลังเพิ่มขึ้นทุกครั้งเมื่อได้จู่โจม]

 

[ซุปเปอร์แมนจำต้องเข้าประชิดตัวมันให้ได้… ต้องรุกโจมตี แต่ก่อนอื่นเขาต้องเบี่ยงเบนความสนใจมันก่อน]

 

แม็คคอย: เฮ้ บอส! แล้วเอาไงต่อล่ะทีนี้? ตำรวจปิดถนนแล้ว แล้วถ้าไม่ใช่ฮ.เราก็ไม่ได้ภาพอะไรเลยนะครับ! ภาพเหตุการณ์สดทำให้เรตติ้งเราพุ่งนะ!

โลอิส: ปิดไมค์เขา เชส ฉันติดสายอยู่… ค่ะ คุณเอ็ดจ์ ดูคุณคงไม่ยินดีเท่าไหร่?

มอร์แกน: ขอบอกแค่ว่าผมยิ่งกว่าผิดหวังเสียอีก คุณเลน ผมคิดว่าคุณจะมีคำอธิบายดี ๆ สำหรับเรื่องที่คุณเรียกฮ.กลับนะ

มอร์แกน: อีกอย่าง ลองถ้าเป็นคุณที่อยู่บนคอปเตอร์นั่น ผมเชื่อว่าคุณก็ขอเสี่ยงล้วงรังเจ้าไฟนั่นเพื่อให้ได้ข่าวอยู่ดี!

โลอิส: ฉันกล้าค่ะถ้าเป็นเรื่องความเป็นความตายของฉันเอง แต่ฉันจะไม่ตัดสินความเป็นความตายให้คนอื่นแน่ค่ะ

มอร์แกน: นี่ไม่ใช่โลอิส เลนคนที่ผมจ้างมาเลยนะ

โลอิส: กลับกันเลยค่ะคุณเอ็ดจ์ นี่คือโลอิส เลนตัวจริงที่คุณได้จ้างไว้ นี่งานของฉัน จำได้มั้ยคะ? ให้ฉันจัดการเอง! เอาล่ะ ตัดสายเถอะ เรื่องทำข่าวนี่ไว้เป็นหน้าที่ผู้ช่วยชาญอย่างเราดีกว่า… ฮัลโหล จิมมี่! นายกับมิโกะยังอยู่ในรถตู้รึเปล่า?

จิมมี่: แน่สิ โลอิส มี’ไรเหรอ?

โลอิส: นายรู้มั้ยว่ามีการติดตั้งกล้องวิดีโอเตือนภัยใหม่บนหลังคาตามแผนยกระดับความปลอดภัยของเมืองนี้? นายกับมิโกะพอจะเชื่อมต่อเข้าระบบมันได้มั้ย?

จิมมี่: เธอหมายถึงจะแฮ็กน่ะเหรอ?

 

โลอิส: ไม่น่าเกลียดถึงขั้นจะใช้คำว่าแฮ็กหรอก เรียกว่าขอความร่วมมือดีกว่า ไม่ต้องเข้ากล้องทุกตัวก็ได้ เอาแค่ตัวที่อยู่บนหลังคาโดมชมดาวก็พอ เอาให้เร็วที่สุด! ต้องส่งภาพมาในวินาทีต่อไปเลย! เร่งมือด่วน!

จิมมี่: รู้แล้ว มิโกะกำลังงมอยู่ แต่ฉันหวังว่าเราจะไม่ต้องติดคุกนะ

โลอิส: เชื่อเถอะน่า… เอาล่ะได้แล้ว เตรียมตัดภาพกลับไปที่แม็คคอย… เฮ้ บิลลี่! ภาพทางอากาศจะมาในอีกสองวิฯ เตรียมตัวแล้วด้นเลย! …

 

… ทีนี้ โลอิส เลนเอ๋ยหวังว่าเธอจะเป็นคนดีอย่างที่ใคร ๆ คิดจริง ๆ นะ

 

[ปิศาจร้ายทำลายล้างทั้งถนนด้วยลูกไฟ มันกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งหมายจะเผาผลาญจนกว่าซุปเปอร์แมนเผยตัวออกมา]

 

[มันสมหวังในที่สุด]

คล้าก: เฮ้! ทางนี้!

คล้าก: แกเป็นมือขว้างมามากแล้ว! … ทีนี้มาดูกัน ว่าแกจะทำหน้าที่ทีมรับได้ดีแค่ไหน!

 

เขาขว้างลูกโลกยักษ์สัญลักษณ์ของเดลี่ พลาเน็ตเก่าเข้าใส่ร่างปิศาจเพลิง!

 

[ปิศาจเพลิงทุ่มเทพลังทั้งหมดจัดการกับลูกโลกยักษ์ใบนั้น และนี่คือช่วงเวลาที่ซุปเปอร์แมนถวิลหา]

 

แม็คคอย: ยอดเยี่ยมมากครับ! ในที่สุด ซุปเปอร์แมนก็พาร่างของปิศาจร้ายสูงขึ้นไปเหนือน่านฟ้านครเมโทรโปลิศ จากภาพถ่ายทางอากาศเฉพาะกิจของช่องข่าว P.G.N. เราสามารถเห็นสีหน้าที่หวาดกลัวของเจ้าปิศาจร้ายได้อย่างชัดเจน

 

เชส: รอดไปที โลอิส เรตติ้งอันดับหนึ่งเชียวล่ะ

โลอิส: ขอบคุณ เชส จิมมี่และมิโกะพวกเธอเยี่ยมยอดมาก มีทางซูมเข้าไปใกล้กว่านี้อีกมั้ย?

มิโกะ: กำลังลงมือค่ะ

จิมมี่: เราไม่มีเวลากู้ไฟร์วอลล์แล้วโลอิส ตำรวจต้องเจอเราแหงเลย

โลอิส: ไม่ต้องห่วงเรื่องตำรวจ จิมมี่ ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว

 

เธอติดต่อหาผู้กองเคซี่เพื่อจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย

 

[ซุปเปอร์แมนแบกร่างสัตว์ประหลาดต่างดาวพุ่งผ่านชั้นบรรยากาศระดับสตราโตสเฟียร์ของโลก ดูความเกรี้ยวกราดของปิศาจร้ายนั้นจะลดลง รวมถึงร่างเปลวเพลิงของมันก็ค่อย ๆ มอดดับ ซุปเปอร์แมนทายถูกว่าแม้แต่มนุษย์ต่างดาวพระเพลิงนั้นก็ยังต้องการออกซิเจนในการอยู่รอด สิ่งมีชีวิตลึกลับระเหยหายไปด้วยความเย็นของอวกาศ คลื่นเพลิงที่พวยพุ่งตามมาค่อย ๆ หดผ่านชั้นบรรยากาศกลับสู่ต้นรากของมันที่โดมชมดาว ที่นั่นได้กลับสู่ปกติราวได้คลายจากเวทมนตร์โดยไร้ซึ่งรอยแผลไหม้เกรียมใด ๆ]

 

[สำนักข่าวต่างพยายามอธิบายปรากฏการณ์ดังกล่าว แต่ยิ่งอธิบายก็ยิ่งเจอปริศนา… เช่นเดียวกับทุกสิ่งที่ปิศาจร้ายได้สัมผัส แม้กระทั่งโดมชมดาวก็คล้ายไม่เคยลุกไหม้มาก่อน]

 

ณ เดลี่ พลาเน็ต หนังสือพิมพ์ล็อตแรกตพิมพ์เสร็จเรียบร้อย พร้อมพาดหัวข่าวตัวใหญ่ ๆ ว่า

 

“ซุปเปอร์แมนช่วยดับไฟร้าย!”

บทสัมภาษณ์พิเศษโดย คล้าก เคนท์

 

“ไฟเคยไหม้จริง และแม้แต่ซุปเปอร์แมนก็ไม่อาจอธิบายได้ว่าเพราะอะไร?”

เพอร์รี่: สุดยอดมั้ยล่ะ อิซซี่?

 

เพอร์รี่: ผมบอกแล้วว่าถึงเราเปลี่ยนตึกแต่เราก็พิมพ์หนังสือพิมพ์ออกมาได้อยู่ดี

อิซซี่: ประทับใจมากค่ะ ปรู๊ฟแรกพิมพ์เสร็จก่อนฟ้าสางเสียอีก ดูเหมือนมิตรภาพของเราจะเริ่มได้สวยนะคะ เพอร์รี่

ทรู้ป: ผมแค่ยังไม่เข้าใจน่ะ หัวหน้า เราทั้งหมดวิ่งตาตั้งไปที่โดมดาราศาตร์นั่น แต่ไหงเจ้าเคนท์ถึงได้ชิ้นปลามันนี่ไปเสียได้ล่ะครับ? เราไม่เห็นเจอเขาแถว ๆ นั้นเลยนี่นา

เพอร์รี่: เห็นหมอบอกว่าตอนนั้นหมอกำลังสัมภาษณ์ชาวบ้านร้านตลาดที่โดนฟ้องไล่ที่แถวโดมดูดาวอยู่ แล้วเจ้าปิศาจไฟนั่นก็ดันโจมตีเข้าให้พอดี ก็เหมือนทุกทีนั่นแหละ เจ้าเคนท์มันมักจะมากับดวงเสมอ หมอนี่คงเกิดมาพร้อมสัญชาตญาณการหาข่าวโดยเฉพาะเลยล่ะมั้ง

แกรนท์: ช่าย คล้ากพกดวงมาเต็มกระเป๋าเชียวล่ะ ว่าแต่พ่อวีรบุรุษของเราไปไหนเสียแล้ว?

 

“หมอนั่นไปขอคืนดีกับโลอิสน่ะ”

..

 

โลอิส: คล้าก? คุณมาทำอะไรที่นี่?

คล้าก: ขอโทษที โลอิส ดูคุณเหมือนเพิ่งตื่นสินะ

โลอิส: ไม่… ไม่เป็นไรหรอก คุณแค่ทำให้ฉันแปลกใจน่ะ… ฉันเห็นข่าวคุณแล้วนะ ยินดีด้วยจริง ๆ พ่อนักข่าวส่วนตัวของซุปเปอร์แมน! ดีจริง ๆ เลยนะ ที่มีเขาคอยช่วยปราบภัยร้ายทั้งหลายในเมืองนี้…

คล้าก: เอ่อ ผมคงพูดเรื่องนั้นไม่ได้ แต่ถ้าพูดเรื่องแสดงความยินดีล่ะก็ ผมได้ยินข่าวมาแล้วว่าคุณสามารถหาภาพเหตุการณ์สดที่นั่นมาได้โดยที่ทีมเฮลิคอปเตอร์ไม่ต้องเสี่ยงอันตราย คุณเอ็ดจ์คงประทับใจแน่ ๆ

โลอิส: อย่าพูดเรื่องนั้นเลยดีกว่า

คล้าก: โลอิส ที่ผมมาวันนี้ จริง ๆ อยากจะบอกว่าผม… ผมขอโทษ ทุกคำที่ผมเคยพูดไป ผมคิดว่า… ผมแค่…

 

..

“โลอิส”

เสียงใคนหนึ่งเรียกโลอิสจากในห้อง..

 

โจนาธาน: จะเข้ามาได้รึยัง? แล้วนั่นใครน่ะที่ประตู?

โลอิส: เพื่อนน่ะ… แค่เพื่อนร่วมงานน่ะ ฉันเล่าเรื่องของเขาให้เธอฟังแล้วนี่ คล้าก เคนท์ไง

โจนาธาน: อ้อ ใช่ ยอดนักหนังสือพิมพ์คนนั้น บทความซุปเปอร์แมนเยี่ยมมากเลยคล้าก รู้มั้ยโลอิสชมมันไม่ขาดปากเชียวนะ… อ้อ ผมชื่อโจนาธาน… โจนาธาน แคร์รอล

คล้าก: โจนาธาน… ชื่อเพราะดีครับ

โจนาธาน: คุณเห็นรายการของโลอิสมั้ย? เรตติ้งมันกระฉูดทะลุเพดานเชียวล่ะ! เราก็เลย… ฉลองกันนิดหน่อย

 

คล้าก: โทษทีโลอิส ผมไม่รู้ ผมน่าจะโทรมาก่อน ผมควรไปดีกว่า

โลอิส: ไว้เจอกันพรุ่งนี้… บางทีคุณน่าจะหาใครฉลองเป็นเพื่อนคุณนะ

คล้าก: แน่ล่ะ เดี๋ยวฉันจะลองดูรายชื่อในบัญชีดำแล้วกัน ฝันดี

โลอิส: ฝันดี คล้าก

โจนาธาน: ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ

 

แต่ทว่า ด้วยพลังการได้ยินที่เหนือมนุษย์ทั่วไป คล้ากจึงยังได้ยินคำพูดของคนทั้งคู่อย่างชัดเจน

 

“นั่นเหรอคล้าก เคนท์? เขาสูงกว่าที่ผมคิดไว้ตั้งเยอะแน่ะ… ว่าแต่คุณกับเขาเคย…”

 

“ไม่นะ ไม่ ไม่เคยเป็นอะไรกันทั้งนั้นแหละ”

 

 

“เขาเป็นคนเปล่าเปลี่ยวที่ไม่ยอมเปิดใจให้ใครน่ะ ฉันเคยลองหาเพื่อนให้เขา แต่เขา…”

 

..

“แหม โลอิส เขาอาจปิ๊งคุณก็ได้นา”

 

…

“เลิกพูดมากแล้วกลับขึ้นเตียงไปเถอะย่ะ!”

  

..

ชีวิตโดดเดี่ยวของคล้าก เคนท์จะเป็นอย่างไรต่อไป?

ตอนต่อไป:

INVISIBLE THREAT!

..

คุยกันท้ายเล่ม

ดูชีวิตของคล้าก เคนท์จะเปลี่ยนไปจากที่เราเคยรู้อยู่เยอะครับ ตั้งแต่เรื่องการงานไปจนถึงครอบครัวและคนรัก เปิดมาหน้าแรกนี่ก็ใจหายทันทีเมื่อเห็นภาพตึกเดลี่ พลาเน็ตถล่ม แอบเสียดายตึกเก่า ๆ ที่อยู่กันมานานจริง ๆ เพราะเห็นกันประจำ

          มอร์แกน เอ็ดจ์นั้น แต่เดิมในจักรวาลเก่าเป็นหนึ่งในศัตรูของคล้ากครับ แต่ดูท่าประวัติของเขาก็โดนเปลี่ยนไม่น้อย เพราะเล่นเปลี่ยนแม้กระทั่งเชื้อชาติสีผิว จากชายผิวขาวมาเป็นลูกครึ่งอัฟริกันอเมริกันผิวดำไปซะงั้น แต่จะร้ายเหมือนเก่าหรือไม่คงต้องรอดูต่อไป ในเล่มนี้มีพูดถึง เกล็นมอร์แกน ประธานคนเก่าที่โผล่มาใน Action Comics #1 ด้วย

          รวมทั้งแตรยักษ์ที่โผล่มาใน StormWatch #1 ก็มาแจมนิด ๆ จนทำให้คิดว่า ไอ้ทรัมเป็ตยักษ์อันนี้มันจะพาไปเจออีเวนท์ใหญ่อะไรรึเปล่า? 😛

          ที่รับไม่ได้ที่สุดคือ แฟนใหม่ของโลอิส ใครเกลียดหมอนี่มาพูดคุยกันได้ครับ (ฮ่า)

          ขอบคุณที่รับชมครับ 😀