Inception : The Cobol Job
เรื่อง : JORDAN GOLDBERG
ภาพ : LONG VO, JOE NG และ CRYSTAL REID OF UDON
เผยแพร่ฟรีทางเว็บไซต์ : กรกฏาคม 2010
ดาวน์โหลดได้ที่: Inception Comic

สู่ภาคต้นของก่อนเหตุการณ์ในหนังของภาพยนตร์ Inception
จากผู้กำกับ Batman Begins และ The Dark Knight

“เมื่อจิตใจของคุณเป็นฉากหนึ่งของอาชญากรรม”

จากเขาวงกตอันลึกลับสู่เมืองที่ซับซ้อน ชายคนนึงกำลังเดินข้ามถนนเขาคือ ดอม คอบบ์ นักจารกรรมชั้นยอด

สมองเขารับรู้ว่าอะไรคือความจริง อะไรคือความฝัน และนี่คือความฝัน

ศาสตราจารย์ ไมล์ พาเราไปสู่ประสบการณ์ร่วมฝัน เพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่าในที่แห่งนี้การสร้างสรรค์ไม่มีข้อจำกัด และมันก็จริงของเขา

(ศาสตราจารย์ไมล์ คือตัวละครของ ไมเคิล เคน ผู้ที่เป็นอาจารย์ของ ดอม คอบบ์ และเป็นพ่อเลี้ยงของเขา)

พระเจ้าใช้เวลาหกวันเพื่อสร้างสรรค์โลก เราใช้เวลาแค่สามสิบวินาที ขณะที่หลับอยู่

 

แต่ผมก็ต้องเตือนตัวเองเสมอว่าผมไม่ใช่พระเจ้า

ที่ต้องทำเรื่องนี้เพราะผมต้องทำ

ขณะที่เขากำลังข้ามผู้หญิงคนนึงกำลังเรียกหาเขาอยู่ข้างหลัง แต่เขาพยายามจะไม่สนใจ

“ดอม”

เราแค่เดินผ่านไปเท่านั้น

“ดีใจจังที่ได้เจอคุณ ฉันคิดถึงคุณ”

อย่ามองไปหาเธอ

“คุณไม่ต้องไปแล้วก็ได้”

อย่าหันกลับไปมอง

คอบบ์ มัวแต่เป็นห่วงเรื่องผู้หญิงจนลืมมองรถ รถได้วิ่งตรงมาหาเขาและมันก็เกือบจะชน ยังดีที่อาเธอร์ เพื่อนร่วมงานมาช่วยเขาไว้ได้ทัน

“คอบบ์!”

อาเธอร์ ผมไว้ใจเขาได้เสมอ นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้เขาเป็นคนคุ้มกันที่ดี

Arthur : ตะกี๊เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ

Cobb : ขอบใจ แล้วคนของ โคบอล อยู่ไหนแล้ว

Arthur : อยู่ตรงหัวมุมรอนายอยู่น่ะ

เขาไม่เห็นเธอ ถ้าเกิดเขาเห็น เขาจะเลิกภารกิจ คงต้องปล่อยตามน้ำไปก่อน

Arthur : คอบบ์ นายไม่เป็นไรนะ

Cobb : ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ

เมื่อเหลียวหลังไปมองหญิงสาวปริศนาก็หายตัวไปแล้ว

เมื่อทั้งสองเดินทางถึงหัวมุมก็พบกับคนของบริษัท Cobol ที่มายืนรอพวกเขาอยู่

โคบอล เอนจิเนียริง ไฟนเนส บริษัทจากแอฟริกาใต้ มาพร้อมกับคนหน้าตาโหดๆ มาเพื่อใช้ความรุนแรงและแสดงความโง่ สิ่งนั้นแหละที่ทำให้คนพวกนี้อันตรายเมื่อมาอยู่ในนี้

Cobol Guard 1 : สนุกไหมล่ะคู่หู กำลังชื่นชมงานตัวเองอยู่หรือไง เราไม่ได้จ่ายตังมาให้แกฝันกลางวันนะ

Cobb : เอากระเป๋ามาให้ฉัน

Cobol Guard 1 : แล้วให้แกเอาความดีความชอบไปคนเดียวน่ะเหรอ ฉันต้องการอยู่เป็นพยานในสิ่งที่แกกำลังหาอยู่ ฉะนั้นแล้วจงเป็นคนนำทัวร์ที่ดีและนำทางไปซะ เข้าใจ๋

Arthur : อย่าลืมเตือนฉันด้วยนะว่าเราพาพวกนี้มาด้วยทำไม

Cobb : เราไม่มีทางเลือก ฉันจะหา แนช ได้ที่ไหน

Arthur : ชั้นที่หกสิบ เขารออยู่ตรงพนักงานต้อนรับ

Cobb : งั้นนายต้องคอยถ่วงเวลาให้ฉันข้างล่างนี้ใช่ไหม

Arthur : ถ้าหลับอยู่ก็สบายมาก เร็วเข้า นายสามคนมากับฉัน

Arthur ได้พาคนที่เหลือบุกไปร้านขายของที่อยู่ใกล้ๆ ส่วน Cobb และพนักงานของ Cobol เดินเข้าไปในตึกจุดหมายคือชั้น 60

ศาสตราจารย์ ไมล์ คงจะไม่ยินยอมเรื่องนี้แน่ เมื่อการสร้างสรรค์ถูกทำไปเพื่อผลประโยชน์

ใช้เพื่อการหาเงิน และแน่นอนว่าใช้เพื่อทำเรื่องแบบนี้

เมื่อ Arthur เข้ามาถึงด้านในก็จัดการเป่ายามที่ยืนเฝ้าอยู่

Arthur : ทุกท่านโปรดอยู่ในความสงบแล้วจะไม่เจ็บตัว

Old Man : จะเอาอะไรก็เอาไปเลย

Arthur : สัญญาณเตือนภัย กดมันซะ เดียวนี้!

Old Man : อะไรนะ

พนักงานร้านงง ว่ามาปล้นแต่ทำไมต้องกดปุ่มเตือนภัย แต่ยังไงซะก็ต้องกด

เมื่อกดแล้วไม่กี่อึดใจตำรวจก็มาล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว

Arthur : พาคนพวกนี้ออกไปให้หมด

Cobol Guard 2 : อะไรนะเราจะไม่จับตัวประกันไว้หน่อยเหรอ

Arthur : ถ้าเป้าหมายรู้ว่าตัวเองกำลังโดนคุกคาม ตัวประกันจะฉีกเราเป็นชิ้นๆ เราต้องรับมือกับตำรวจด้วยตัวเอง ฉะนั้นแล้วต้องปล่อยพวกเขาไป

Cobol Guard 2 : ตำรวจแห่มากันแล้ว!

Arthur : แยกย้ายกัน คุ้มกันทางเข้าทุกที่ จงมีชีวิตอยู่ให้ได้นานเท่าที่จะทำได้

ที่ชั้น 60 Nash กำลังเฝ้ารอ Cobb ที่กำลังเดินทางมาโดยแผนของเขาคือเบี่ยงเบนความสนใจพนักงานในตึก

Reception : คุณมีนัดหรือป่าวค่ะ

Nash : มีใครบอกคุณไหมว่าจ้องแบบนั้นไม่สุภาพเอาเลยนะครับ

และแล้ว Cobb ก็มาถึง

แนช หมอนี่ไว้ใจไม่ได้ แต่ฉันทำเรื่องนี้โดยไม่มีเขาไม่ได้ เขาคือสถาปนิกคนเดียวที่เหลืออยู่

Nash : คนที่นี่กำลังคึกคักกันอยู่เลย

เหมือนว่าโรคขี้ระแวงของเป้าหมายจะทำให้ ภาพสะท้อนจิตใจ เริ่มสงสัยในต้วของผู้คุกคาม

Cobb : พวกเราคาดหวังจะเจอเรื่องแบบนี้แล้ว เป้าหมายเป็นโรคขี้ระแวง ตอนนี้ อาเธอร์ กำลังซื้อเวลาให้เราอยู่ บอกฉันมาว่าจะไปห้องทำงานของ คาเนดะ ไปทางไหน

Nash : ผ่านประตูนั้นไปเดินถัดไปจากที่กั้นห้องทำงานไปหนึ่งแถว แล้วเลี้ยวซ้าย พอเจอทางแยกเลี้ยวซ้ายอีก จะมีอีกแยกให้เลี้ยวขวา นายก็จะเจอประตูห้องของเขา

Cobb : ดูเหมือนพวกเขากำลังเพ่งเล็งนายอยู่นะ ฉันต้องการให้นายเบี่ยงเบนความสนใจ จนกว่าฉันจะได้ข้อมูล

Nash : ยัยพนักงานต้อนรับจะเพ่งเล็งฉันยังไงก็ได้นะ ตราบที่เธอต้องการ แต่ไอ้พวกที่เหลือนี่ซิดูไม่ค่อยใจดีด้วยเลย เอาล่ะพวกนายไปกันได้แล้วเร็วเข้า

Nash เดินไปหาพนักงานต้อนรับเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ โดยการพูดหวานๆ

Nash : เฮ น้องถั่วหวานจ๊ะ ไปเดินเล่นกับหน่อยไหมครับ

แต่หวานไม่ทันไร เขาก็รีบวิ่งหนีเข้าไปในส่วนของห้องทำงาน

“เฮ้ย แกผ่านไปไม่ได้นะ หยุดมัน!”

เมื่อหน่วยรักษาความปลอดภัยไม่อยู่แล้วงานของ Cobb ก็ง่ายขึ้น

Cobb : ตามฉันมา

ภายในห้องทำงานของ Kaneda หัวหน้าวิศวกรของ Proclus Engineering ที่กำลังทำงานอยู่ในห้องตัวเองโดยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังมีภัย และแล้วเสียงที่ประตูก็ดังขึ้น ชายสองคนที่เขาไม่รู้จักก็ได้บุกเข้ามาในห้อง

Cobb : คุณคาเนดะ

Kaneda : อะไรกันเนี่ย

Kaneda : ฉันจะให้ยามเรียกตำรวจ

Cobb : ออกไปดูข้างนอกซะก่อน

เมื่อออกไปดูด้านนอก ก็พบว่าตำรวจจำนวนมากกำลังยุ่งอยู่กับการจับโจรปล้นร้านเพชร ที่ Arthur กำลังรับมือ

Cobb : ตำรวจกำลังยุ่ง

แต่ถึงตำรวจจะยุ่งอยู่ Cobb ก็ไม่ได้วางใจว่าแผนในห้องนี้จะเป็นไปอย่างราบรื่น เขาจึงนำสิ่งของต่างๆ มากั้นประตูห้องเพื่อไม่ให้ใครเข้ามา

Cobb : ทำให้ผมอย่างนึงแล้วคุณกับพวกพนักงานจะไม่เจ็บตัว

Cobb : ผมแค่ต้องการรหัสผ่านเข้าคอมพิวเตอร์ของคุณ

Kaneda : ผมให้ไม่ได้ และผมก็จะไม่ให้ด้วย

Cobol Guard 2 : แกต้องให้ เดี๋ยวนี้!

Kaneda : ฆ่าฉันพวกแกก็จะไม่ได้อะไร แถมแกอาจจะฆ่าตัวแกเองก็ได้

Cobb : เรื่องฆ่าน่ะเราเตรียมพร้อมมาแล้ว

ใช่เขาเตรียมมาแล้วแผนของเขาจะไปอย่างราบรื่นได้โดยเฉพาะ…มีแค่เขาคนเดียว! Cobb ควักปืนออกมาและยิงไปที่หัวของ การ์ด Cobol ทันที

จากนั้น Cobb ก็รีบนำกระเป๋าที่เขาต้องการจากร่างคนของ Cobol

Cobb : เห็นไหมคุณ คาเนดะ ถ้าผมไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ…

 

เมื่อรูดซิบออกมา Kaneda ถึงกับตะลึงเพราะมันคือระเบิด

Cobb : งั้นเราทั้งหมดก็ต้องตาย

ตัดมาที่ Arthur ดูเหมือนว่าพวกเขา 4 คนจะเริ่มต้านตำรวจไม่อยู่เสียแล้ว การ์ดของ Cobol โดยยิงตายไปหนึ่ง

Arthur : ถ้าแกยังอยากจะอยู่ตรงนั้นก็เอากระสุนมาให้ฉัน

Cobol Guard 3 : ฉันเหลือแค่สองแม็กเอง

การยิงที่ดูเหมือน Arthur จะพ่ายแพ้ สิ้นสุดลงเมื่อเสียงปืนจากตำรวจเงียบไป

Arthur : ให้ตายสิ มีบางอย่างดึงความสนใจพวกนั้น

ซักพักตำรวจก็วิ่งกรูกันเข้าไปที่ตึก

Arthur : พวกมันกำลังไปหาเป้าหมาย

Cobol Guard 4 : รถหน่วยสวาทกำลังมาที่นี่

Arthur : เราต้องหยุดพวกนั้น

Cobol Guard 4 : งานเราจบแล้ว ฉันจะออกไปจากที่นี่

ดูเหมือนพวกหน้าโหดใจปลาซิวจะทนกับงานแบบนี้ไม่ไหว จะชิงยิงตัวตายหนีออกจากฝันไปก่อน

Arthur : ให้ตายสิ ไอ้พวกนักท่องเที่ยวเอ๊ย

เหลือ Arthur อยู่คนเดียวเขาวิ่งแซงหน้าพวกตำรวจและยิงปืนหยุดพวกนั้นเท่าที่จะทำได้

เมื่อกระสุนหมดลง หน่วยสวาทก็เข้ามาพอดี Arthur รู้ตัวว่าเขาคงรับมือพวกนี้ไม่ไหวแน่ๆ

Swat : วางอาวุธซะเดียวนี้!

Arthur : ฉันหวังว่านายใกล้จะเสร็จแล้วนะ คอปป์

เสียงกระสุนเป็นร้อยนัดรั่วใส่ Arthur ไม่ยั่ง

ด้าน Nash ก็หลบหนีพวกพนักงานในตึกแบบเงียบๆ เขาซ่อนอยู่ในห้องต่างๆ เพื่อไม่ให้พวกนั้นจับได้

“เขาไปไหนแล้ว มาทางนี้เถอะ”

และเมื่อทางปลอดโปร่ง เขาก็เดินออกมาจากที่ซ่อน โดยที่ใครบางคนไปพังกระจกเพื่อเอาขวานที่เอาไว้ใช้ตอนไฟไหม้ออกมา

พอเสียงเตือนไฟไหม้ดังขึ้น Nash ก็งงว่าไฟไหม้เหรอเนี่ย และเมื่อหันกลับไปก็พบว่าน้องพนักงานต้อนรับก็มาดักเล่นงานเขาแล้ว

Nash : ใครจุดไฟกัน โอ้ว น้องถั่วหวาน ม่ายยยยย

ขวานจามเขากลางหลังของ Nash ดับคาที่ทันที พอสถาปนิก ไม่อยู่แล้ว โลกแห่งความฝันก็กำลังจะพังทลาย

Cobb ได้ตั้งเวลาระเบิดไว้ 30 วินาที ซึ่งในความเป็นจริงแล้วคงจะไม่มีทางหนีไปได้แน่นอนด้วยเวลาที่น้อยขนาดนั้น

Cobb : คุณมีเวลาสามสิบวินาที

Kaneda : อ่ะนี่ เข้าระบบได้แล้ว

Kaneda : เกิดอะไรขึ้น

แนชตายแล้ว เหลือเวลาไม่มากก่อนที่ตึกนี้จะถล่ม

Cobb ใช้สายตากวาดมองรายชื่อแฟ้มงานไปอย่างรวดเร็วเพื่อค้นหาสิ่งที่เขาตามหา

แฟ้มงานบันทึก ชื่อว่า อาร์ดีเอส วัน เอ็นเนอร์จี้ เอ็กซ์แพนชั่น โปรแกรม

แต่พอคลิ๊กเข้าไปก็พบว่า…

มันเข้ารหัสไว้

Cobb : รหัสของบันทึก อาร์ดีเอส วัน คืออะไร

Kaneda : ผม ผมไม่รู้

Cobb : ไม่รู้อะไรของคุณ คุณเป็นหัวหน้า วิศวกรนะ

Kaneda : มีแต่คุณไซโตะ เท่านั้นที่เข้าไปที่แฟ้มนั้นได้ โปรแกรมเป็นแนวคิดของเขา

Cobb : ไซโตะ เหรอ

Cobb : มันเป็นไอเดียของ ไซโตะ

เราได้มาผิดคน

เวลานับถอยหลังค่อยๆ ลดลงไปเรื่อยๆ หน่วยสวาทพยายามพังประตูเข้ามา แต่ Cobb ก็ไม่กลัวมันหรอก

Cobb : อย่ากลัวไปเลย

เขากลัวโลกที่เขากำลังจะตื่นมากกว่า

Cobb : ระเบิดไม่ทำให้เจ็บหรอก

แต่มันจะทำให้คุณหลอน

เมื่อเวลาหมดลงระเบิดก็ทำงาน

เมื่อชีวิตที่ตายในฝัน เขาก็จะตื่นขึ้นบนโลกแห่งความจริง

แต่คุณจะแน่ใจได้อย่างไรว่าการตื่นจากความฝัน ไม่ได้เป็นการตื่นขึ้นมาบนฝันอีกครั้ง Cobb จึงใช้ ลูกข่าง เครื่องรางของเขาเองเพื่อให้เขาแน่ใจว่านี่คือโลกแห่งความจริง

นี่ไม่ใช่ความฝัน เพราะคุณตื่นแล้ว

พอตื่นมาเจ้า การ์ด ที่โดน Cobb ยิงที่หัวก็เข้ามาเล่นงานเขาทันที

Cobol Guard 1 : ไอ้เวร… ฉันจะอัดแกให้หนัก แกจะต้องฝันไปตลอดชีวิต

Cobol Guard 2 : พอได้แล้ว ถอยไป

Nash ก็โชว์ความเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีโดยการทำเป็นว่าไม่ค่อยสนิทกับ Cobb

Nash : นายไม่ได้มีปัญหากับฉันนะเพื่อน ไอ้นี่ฉันก็แทบจะไม่รู้จักมัน

Cobol Guard 1 : พอตื่นขึ้นมาแกก็ไม่เห็นจะเก่งเท่าไรนิ คอบบ์

Cobb : เชิญเลย ทดสอบทฤษฏีของแก

ขณะที่กำลังคุยกันไม่มีใครสังเกตเลยว่า Kaneda ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว

Kaneda : ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย

โชคยังดีที่พนักงานของ Cobol มาโปะยาสลบใส่ Kaneda ไว้ทัน

Cobol : สูดหายใจเข้า แล้วกลับไปนอนซะ

Cobol : ท่านทั้งหลายเราควรจะฉลาดโดยการพาคุณคาเนดะกลับไปที่ห้องของเขาก่อนที่จะตื่นมาเห็นผู้ที่จับเขามา เดี๋ยวผมจะดูแลคุณ คอบบ์ และเพื่อนร่วมงานของเขาจากนี้เอง

Cobol Guard 1 : ไว้เจอกันนะคู่หู

Cobol : คุณได้เจอสิ่งที่เราจ้างคุณไปตามหาหรือป่าวคุณคอบบ์

Cobb : คาเนดะ ไม่มีสิ่งที่เราต้องการ คุณวู้ดรัฟ

Arthur : อะไรนะ มันไม่อยู่ในนั้นเหรอ

Cobol : มันยากที่จะเชื่อนะครับที่หัวหน้าวิศวกรไม่รู้เรื่องของแผนการขยายวงกว้างที่เขาออกแบบขึ้นมาเอง

Cobb : รายละเอียดที่คุณให้เรามามันผิด แผนไม่ได้มาจากคาเนดะ มันมาจากนายเขาต่างหาก นั้นก็หมายความว่า ถ้าคุณต้องการรู้ว่า โปรคลัส โกลบอล กำลังจะทำอะไรอยู่..

Cobol : …เราก็ต้องล้วงข้อมูลออกมาจากจิตของ ไซโตะ ซินะ

Cobol : งั้นเราจะคุมตัวคุณคาเนดะไว้ก่อน จนกว่าคุณจะทำงานเสร็จละกัน

Cobb : เราจะไม่เข้าไปที่จิตของไซโตะ เราไม่ได้ถูกจ้างมาแบบนั้น

Cobol : ผมไม่ได้คิดหรอกว่าคุณจะเข้าใจเรื่องการเดิมพันของเรา คุณคอบบ์ บริษัท โคบอล เอนจินเนียริง กำลังอยู่ในระหว่างดำเนินการเสนอราคาประมูลงานสร้างท่อส่งน้ำมันไปทั้งทั่วชายหาดฝั่งตะวันออกของแอฟริกา และความพยายามนั้นจะเป็นจริงได้ด้วยเงินระดมทุนจากหุ้นส่วนของเรา ฟิชเชอร์ มอร์โรว์  กลุ่มทุนพลังงานที่เป็นคู่แข่งคนสำคัญของไซโตะ เราหวังว่าจะใช้ข้อมูลที่คุณควรจะล้วงจากคุณคาเนดะ มาใช้แลกเปลี่ยนกับเงินทุนกับ ฟิชเชอร์ แต่เรากลับได้มามือเปล่า โดยความผิดพลาดของคุณ

Cobol : ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้อยู่ในนโยบายของบริษัทเราที่ยอมรับถึงความล้มเหลวได้

Cobol : และก็อย่าลืมว่าคุณกำลังเป็นคนที่ทางการต้องการตัวอยู่ คุณคอบบ์ คุณพึ่งใครไม่ได้อีกแล้วถ้าคุณทำให้เราผิดหวัง

Cobb : ผมเข้าใจประเด็นของคุณ

Cobb : คุณต้องการให้ผมเข้าไปในจิตของไซโตะ ผมก็ต้องการไม่ให้คนของคุณมาวุ่นวายงานของผม ทีมของผมจะเข้าไปที่จิตของไซโตะเอง

Cobol : ทำเท่าที่คุณต้องการเถอะคุณคอบบ์ แค่กลับมาบอกเราว่าไซโตะคิดอะไรอยู่

Arthur : ล้วงข้อมูลลับจากไซโตะน่ะเหรอ ไม่ง่ายเลยนะ

Cobb : จิตใจของทุกคนมีทางเข้า และเราจะหาทางเข้าของเขา

Nash : และนั่นคือทางที่ฉันกำลังมองหาอยู่ ฉันไม่มีอะไรจะเสีย เราจะดึงความคิดนั้นออกมาจากหัวของไซโตะ ส่วนฉันก็จะได้ค่าจ้าง เราจะหามันด้วยกัน พูดตรงๆ นะ คอบบ์ นายเป็นคนเดียวที่จะล้วงออกมาได้

Arthur : ทางเข้าไม่ใช่ปัญหาหรอก

Cobb : แล้วนายกังวลอะไรอาเธอร์

Arthur : ไซโตะอาจจะถูกฝึกมาเพื่อรับมือเรื่องแบบนี้แล้วน่ะสิ

Arthur : และถ้าเขาคุ้นเคยกับการร่วมฝันมาก่อน เขาคงจะเป็นนักฝันที่ฉลาดมากเลยล่ะ เขาจะตามล่าเราตั้งแต่เราเข้าไปในฝัน นั่นก็หมายความว่าเราคงจะต้องหา…

Cobb : ประสบการณ์น่ะเหรอ ฉันมีแผนในหัวแล้ว

Arthur : งั้นจะเริ่มกันเมื่อไรดีล่ะ

 

นี่ไม่ใช่ความฝัน นี่คือความจริงที่สุด

คุณจะพลาดไม่ได้

Cobb : ไปโตเกียวกันเถอะ

….. ติดตามต่อในภาพยนตร์ Inception จิตพิฆาตโลก วันนี้ทุกโรงภาพยนตร์ …..

ปล. ห่างหายลงสปอยล์ไปนาน ขอลัดคิวมาลงเรื่องนี้ให้เฉพาะกิจนะครับ ^^”

เรียบ เรียงโดย :